Alman video sanatından örnekler

Alman video sanatının seçkin örnekleri, İstanbul Goethe Enstitüsü’nün işbirliğiyle 20 ile 24 Nisan tarihleri arasında Platform Garanti Güncel Sanat Merkezi’nde gösterilecek. Programda, 2000-2002 yılları arasında "Marler Video Sanat Ödülü" yarışmasına katılan ve ödül alan eserlerin yanı sıra son yıllarda üretilen örnekler de yeralıyor. "Marler Video Sanat Ödülü" seçici kurul üyesi Stephan Wolters, 24 Nisan'da Alman video sanatı konulu bir konferans verecvek. Video gösterimi programında; Jan Verbeek, Beate Geissler, Oliver Sann, Hartmut Jahn, Björn Melhus, Jung-Min Bae, Peter Becker, Stefan Holmeier, Sandra Draschaft, Marc Thurow, Cornelia Erdmann, Sven Harguth, Min Kim, Susanne Kutter, Eric Lanz, Bernd Mattiebe, Matthias Müller, Claudia-Aline Müller-Hermann, Ruth Katharina Scheel, Bianca Rampas, Anke Schäfer, Harald Schleicher, Nora Schmidt, Reni Scholz, Anna Werkmeister gibi Alman sanatçıların filmleri yer alıyor. Şimdi progamda yer alan filmleri biraz daha yakından tanıyalım:Jan Verbeek (Skip and Return)2001, Mini-DV, 27 saniye27 saniye bir hikaye anlatmak için yeterli bir süre. Verbeek, sevinçten göklere uçuyor, sonra tekrar yeryüzüne inmek üzere bir taştan diğerine atlıyor. Neşe ve hayat sevinciyle dolu 33 kare, en sonuncusu, annenin kollarına aldığı oğlu. Uçma rüyasının sonunda tekrar başa dönmek için duvarların, caddelerin, meydanların üzerinden atlıyor. Trajikomik bir çocuk oyunu, sonsuz bir diziyi anlatan sıradan bir hikaye. Verbeek, küçük şeyler ile büyük sıçrayışlar yapıyor. Hiçbir kare fazla değil. Hiçbir film hilesi yok. Esprinin acı bir ana fikri var. Verbeek “Lütfen bize kısa bir özgeçmiş iletin” isteği üzerine bir video filmi çekmiş.Beate Geissler/Oliver Sann (Shooter)2000-2001, DVD/Avid, 16 dakikaProje için, 2000 yılından beri yerel ağ etkinlikleri (Local Area Network) düzenleniyor. Bilgisayar ağları kurulmuş ve bir bilgisayar oyunu sırasında (Quake III Arena, Ego Shooter, First Person Shooter) katılımcıların fotoğrafları çekilmiş. Çeşitli büyüklükteki ağlar araştırılmış ve sohbet kanallarından, farklı meslek kollarından ve sosyal yapılardan seçilen oyuncular çekimler için davet edilmiş. Oyunda oyuncular hayatın süresini (2 dak.) gösteriyor. 1,5 sene içinde 9 girişimde bulunulmuş, 54 oyuncunun fotoğrafı çekilmiş ve filme alınmış.Filmde, kameranın ayarı hiç değiştirilmeden insanlar tam karşıdan gözleniyor. İnsanların bakışları izleyiciye değil, onların tüm dikkatini çeken başka bir şeye yöneliyor. Bir alete bağlı, aynı zamanda süresi sınırlı bir dinamik ve iç gerilimi olan olay, mimiklerden ve yüz ifadelerinden anlaşılıyor. İzleyici, sonuçları yaşam ve ölüme dayalı olmayan bir oyunun şahidi. Oyuncular temel bir analiz için yansıtım alanı. Shooter, yaşananlar ve sanal gerçekler arasındaki zıtlıkları belgeliyor. Hartmut Jahn (Jingle Jungle)2000, Betacam Sp, 7 dakika 18 saniyeTelevizyon istasyonunun tanıtım müziği (jingle) programı bölüyor, çünkü zaten kendisi bir program. Onlar program bilgisi veriyor ve reklam yapıyor. Jingle Jungle adlı video çalışmasında bir jingle resim ve sesle kombine edilip tamamlanıyor. Jingle parçası kullanılıyor ve aynı zamanda fonksiyonu ortadan kaldırılarak resme özerklik veya hayat veriliyor. Resim ve sesin kendi dinamiği televizyon istasyonundan daha kuvvetli.Jahn, müzisyen Lutz Glandien ile birlikte bir programın giriş müziğinden yola çıkarak güçlü çağrışımları olan ve yüksek estetiğe sahip bir senaryoyu ortaya koymuş. Filmde, üçüncü dünya ülkeleri ve batının her şeyi sahiplenme iddiası arasındaki politik ve sosyal yönleri ortaya çıkaran, vecizelerle dolu bir anlatım tarzı var. Jingle, bu yeni çalışma sonucunda karikatüristik karakterini kaybetmiş ve mecazi anlamda sık sık tekrarlanan yıkılmış resimler, sesler ve kelimelerle yoğunlaştırılmış bir yaşam dünyası haline gelmiş. Yönetmen, aşırı saldırganlık ve içi boş bir propagandanın ötesinde, görsel ve akustik olarak tatmin edici bir tespit sunuyor.Björn Melhus (The Oral Thing)2001, Betacam SP, Loop 8 dakikaUtanç verici günlük talkshow’lardan alınmış bir hikaye. Milyonca seyirci karşısında kendilerini ortaya koyan kişilere verilen azat edilme sözü tutulmuyor, eğlence kültürünün sansasyonel arzuları tatmin ediliyor ve bu yayıncılar tarafından reklam amaçlı kullanılıyor. Şova konu olan fiziksel olaylar, nesnelerden kopuk olarak ortaya çıkıyor ve kendilerini oral bir televizyon kültürünün lisanına indirgiyorlar.Film, seks hayatını sorgu, müzikal, televizyon kilisesi ve cezalandırma karışımı olarak gösteren ve bunlardan günlük parçaları tekrarlayan Melhus’un acı bir video gösterisi. İtiraflarda gösterilen etkinlikler medyatik bir mastürbasyon. Sembolik olarak küre şeklinde ortaya çıkan, kalbi reklam logosunun ritminde çarpan bir sunucu, zekası geri kalmış iki adama işledikleri cürümleri, aile içi seks ilişkilerini ve suçlarını itiraf ettiriyor. Seyirci şoka giriyor. Her dürtüyle Pawlow korosu gibi seyirci öfkeleniyor. Gösterilen adayların her ikiside sonunda kaybederken. yayın kuruluşu ve dini çılgınlık kazanıyor. Melhus bugün inatla medya sanatıyla medya kritiği yapmaya devam ediyor.Jung-Min Bae (Als Ich Einmal Da Wäre/Sanki Bir Kez Oradaymışım Gibi)2002, VHS, 2 dakika40 saniyeGecenin karanlığında oda aydınlatılmış. Dışarısı gözükmüyor ve ben pencerede sadece kendimi görüyorum. Bir süre sonra ışık sönüyor, koridor aydınlatılıyor. Dışarıdan karanlık olan iç mekana bakmaya çalışıyorum, ama orada hiçbir şeyi seçemiyorum.Peter Becker / Stefan Holmeier (Bollywood Scratches)2001, S-VHS, 4 dakika 30 saniyeElektronik resim ve ses araştırmalarından alınmış analog ve dijital bir gösterim. Holmeier’in minimal olan elektronik film müziği üzerine Becker iki tane video sinyalini karıştırıyor. Bir DJ’in çalışma şekliyle, llasik ve güncel Hint Bollywood müzikallerinden alınan parçalar gerçek zamanlı olarak büyük şehirler ve tekno klüplerden alınan parçalarla üst üste konarak aranjmanı yapılmış.  . Görsel ve ses etkileri birbirine geçiyor ve birbirleriyle ışık, ses, motif, jest ve çoşku içinde kaynaşıyorlar. İki sanatçı beraber Münih’deki Ultraschall Avantgard klüplerinin çevresinde yapılan „high flyer“ elektronik resim ve ses araştırmalarında çalışıyor. Sandra Draschaft / Marc Thurow (“P.I.” Personal Identity)2001, DV/S-VHS, 11 dakika 40 saniyeFilmin başlangıç noktası insan vücudunun ve medya resminin araştırılması. Filmin konusu dansçı Pedro Ines’in vücudu. Birinin sadece resmi acaba bir etki yaratmaya yeter mi? Acaba iki boyutlu bir oyuncu gerçek bir oyuncu veya vücudun yerine geçebilir mi? Dansçı gerçekte ortaya hiç çıkmıyor. Vücudu video ve ses yardımıyla ile araştırılıyor. Saçlarından ayaklarına kadar, nefes alması, konuşmasındaki kas hareketlerinden dansı sırasındaki terlemesine kadar herşeyiyle taranıyor ve dinleniyor. Uyarlama sırasında çeşitli teknik nesneler hareketli sopaların ucunda asılı bulunuyor ve ortam içinde eklem olarak hareketli vücut elemanlarını ortaya koyuyorlar. Seyirci görsel ve ses olarak dans edenin vücudu ile kuşatılmış. Cornelia Erdmann (7 Minuten zum Thema Tankstelle/7 Dakika Benzin İstasyonu)2001, DV, 7 dakika“Benzin istasyonu ile ilgili olarak sadece orada gereğinden fazla vakit geçirdiğimi söyleyebilirim. 18- 22 yaşlarım arasında tüm arkadaşlarım da orada olduğundan hiçbir şey yapmadan zamanımı orada geçirmeyi düşünürdüm. Benzin istasyonumuz IImenau’nun girişindeydi. İstasyonunun sağında solunda çim vardı, önünde ise IImenau’nun tabelası asılıydı ve istasyonun arkasında kızarmış patates satan bir büfe vardı.”Sven Harguth  (Move)2001, Digital Betacam, 3 dakika 11 saniyeFilmde, dansçı bir kadın sanal mekanlar arasında hareket ediyor.Min Kim (URI)2001/2002, Mini DV, 4 dakika 34 saniyeFilmin konusunu seyirciler ve oyuncular arasındaki mesafe oluşturuyor. Bu,toplumsal bağlantılara da taşınıyor. Böylece siyasetçiler ve tanınmış kişiler de sahneye çıkıyor.  Kitle ise izleyen, kendisi ile özdeşleştiren, hareket ettirilmesine izin veren ve yeterince sık sahnedeki oyuncuların fikirlerini üstlenen seyircidir.Matthias Müller (Phantom /Hayalet)2001, Betacam SP/DVD-R, Loop (4 dakika 36 saniye)Hayalet, sinema mekanında dolanan asli hikayelerindeki özelliklerini kaybetmiş belirsiz figürler. Kesintisiz kendini tekrarlayan çekimde hikayeler arasında gizemli gölgeler ülkesinde hapsolmuş yaşayan ölüler görünüyor. Susanne Kutter ( Moving Day) 2001, DV, 28 dakika 14 saniyeFilmde, bir inşaat konteynerinin içine bir oturma odası kuruludur. Konteyner bir kamyonun üzerine yüklenir ve yeni bir yere nakledilir. Yolculuk sırasında  oturma odasının mobilyası hareket etmeye başlar...Eric Lanz (Eingriff/Müdahale)2001, S-VHS, 11 dakikaMüdahele, görünmeyen bir oyuncunun kullandığı, ikiye açılan menüyü içeren video oyunu simulasyonudur. Solda çiçekler, gıda malzemeleri ve oyuncaklar gibi gündelik eşyalar,  sağda ise çeşitli aletler bulunur. Her iki menünin birbirine bağlanmasıyla bir sekans oluşur. Seçilen alet, diğer seçilen eşyaya uysun uymasın onu işler. Potansiyel eylem ve gerçek hareket arasında gider gelir. İzleyici müdahale edemez, ama düşünceleriyle katılır.Claudia-Aline Müller-Hermann/Ruth Katharina Scheel (Annum per Annum)2001, DV, 3 dakika 30 saniyeFilmin kendi algılamasına tutsak kahramanı sürekli geri gelen ve bir polaroid kamera ile kırmaya çalıştığı gerçeği yaşıyor.Bernd Mattiebe (Let’s Play – Visual Culture/ 2001, S-VHS, 13 dakikaBir kabusu veya günlük bir kargaşayı görselleştirmek? Filmde, her yandan resim, müzik ve dil  parçaları yağıyor. Yoğunluk izleyiciyi bunaltıyor, seyirci görüntüyü düzene sokmaya ve ayırmaya çalışıyor ama bu imkansız gibi gözüküyor. Zaman sonsuz oluyor ve sonunda geriye sadece yaşanmışlık, dolup taşma, anlayışsızlık,  ve sakinliğe sevinme hissi kalıyor.Bianca Rampas (Signy Rindsmagen/Signy İşkembesi/ Bir İzlanda Masalı)2001, Beta, 4 dakika 30 saniyePrenses Signy’nin bir işkembeye dönüşmesi ve kralın oğlu tarafından kurtarılana kadar  bu şekilde tüm dünyayı dolaşmasının hikâyesi anlatılır. Bu İzlanda masalı „Kurbağa Prenses“ masalının bir nevi feminist şeklidir. Nora Schmidt ( Hoch Hinaus/ Dışarı )2001, Mini DV, 2 dakikaFilm, Weimar hayvanat bahçesindeki iki köpeğin hayatını anlatıyor.Harald Schleicher/ Wahre Worte  (Böse Bilder –Raue Rhythmen/Gerçek Kelimeler – Kızgın Resimler – Kaba Ritimler)2001, Betacam SP, 8 dakikaBu bir Alman şansölyesinin görünüşte önlenemeyen yükselişi ve ani düşüşü üzerine hazırlanmış deneysel bir filmdir. Film sadece Helmut Kohl’ün kaderi üzerine değil, aynı zamanda iktidar, medya, ahlak ve memleket sevgisi konularını da ele alıyor. Garip, komik ve aynı zamanda trajik bir film.Anke Schäfer (Ich Brauche Deine Augen/Senin Gözlerine İhtiyacım Var)2000, DV, 18 dakika“Senin gözlerine ihtiyacım var“ yazısı kırmızı bir iple arkadan video ekranına yansıyor. Satırlar arasında artık okunamayan bir kelimenin arda kalan boşlukları görünüyor. Film, ortasında küçük deliklerin gözüktüğü beyaz boş bir ekranla başlıyor. İzleyenlerin bilgi edinmek istemesi görsel haber esasıyla karşılaşıyor. Aynı zamanda görülmek ve tanınmak arzusu geriye alınıyor. Nakış iğnesiyle delmek ekranın yüzünü delmek istemek gibi gözüküyor, ama buna rağmen onun dokusunun bir parçası olarak kalıyor.Reni Scholz ( Platzkonzert/Meydan Konseri)2001, Mini DV, 2 dakika 24 saniyeTemel fikir, sanat eserlerinin veya resimlerin keşfedilmeden önce uzun bir süre alışılmış koşullar altında gizli kalmalarıdır. Scholz, onları ortaya çıkarıyor ve yeni bir anlam ilişkisine sokuyor. Bu dünyadaki şimdiye kadar bilinmeyen bölgelere bir keşif gezisi düzenliyor. Görünüşte basit, sıradan ve normalde insanın bakmadığı şeyler; ilginç, kaçan ve elle tutulamayan şeyler eriyen veya  yok olan. Anna Werkmeister (Still in Move 2)2001, Mini DV, Loop (3 dakika 50 saniye)Filmde, arılar kovanlarını terk ediyorlar veya uçuştan geri dönüyorlar. Film,yazın gri bir gökyüzünde tek bir yerden  çekilmiş. Film geri sarılılmış ve ses dijital işlenmiş. Geri sarılan filmden diyafram tekrar başlangıç noktasına dönüyor. Ses ve resim aynı oranda önemli bir beraberlik içinde akıyor. Gerçek, düş ve elektronik birleşip fütürist bir hayal ürününe dönüşüyor.�