Acının merkez üssünde iki güzel yürek

BÜYÜK yıkımın yaşandığı Hatay, Adıyaman ve Kahramanmaraş’ta yaralar elbirliğiyle sarılmaya çalışılıyor. İlk günlerde depremzedelerin yardımına koşan birçok kişi bölgeden ayrılırken, depremin üzerinden 77 gün geçmesine rağmen hâlâ orada kalan gönüllüler de var. Hürriyet, depremin ilk gününden bu yana Hatay’da günüllü olarak depremzedelerin yardımlarına koşan iki “güzel yürekli” kadınla konuştu. 

İNGİLTERE’DEN KOŞUP GELDİ

Antalyalı Elvan Okur, 13 yıl önce İngiltere’ye yerleşti. Bu ülkenin vatandaşı olan Okur, depremin ilk günü Londra’dan Antalya’ya uçtu. Aynı gün kendi imkânlarıyla yardım malzemesi doldurduğu bir TIR ile 20 saatlik yolculuğun ardından Hatay’a ulaştı. O günden beri bölgede depremzedelere yardım dağıtıyor ve yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “İngiltere’deydim, sabah deprem haberini gördüm. Ülkemin başına gelen bu afetin ne kadar korkunç boyutta olduğunu öğrendim. ‘Bir şeyler yapmam, acılara ortak olmam lazım’ diyerek, akşamında Londra’dan Antalya’ya geldim. Kendi imkânlarımla yardım malzemeleri doldurduğum TIR’a binip yola çıktım. 20 saatlik bir yolculukla Hatay’a ulaştım. Yanıma iki mont almıştım. Hatay’a gelir gelmez üşüyen birine getirdiğim montlardan birini verdim. Kendi imkânlarımla getirdiğim bir TIR yardımın yanı sıra, bölgeye toplamda 8 TIR yardımın gelmesini sağladım. Yardım getiren TIR’ların da ücretlerini kendim ödedim.”

‘HERKES GİDERSE YALNIZ ACI KALIR’

- İlk günlerden bu yana deprem bölgesinden ayrılmayan Elvan Okur, Türk Kızılay’ın yardım dağıtımına da katılıyor. Kızılay’a gönüllü destek oluyor: “Karşılaştığım, karşıma çıkan her ihtiyaç sahibini Allah’ın bana gönderdiği bir emanet olarak gördüm. Onun için de elimden ne geldiyse yaptım, yapmaya çalışıyorum. Şunu çok duydum,‘Biz gerekeni yaptık, elmizden geleni yaptık.’ Hayır, bu doğru değil. Bu ortak ve büyük bir acı. Bu yaraların sarılması uzun bir zaman alacak. Eğer herkes ‘Ben yapacağımı yaptım’ deyip geri çekilirse bu insanlar yalnız kalır. Lütfen bu insanları yalnız bırakmayalım. Bu halkı yalnız bırakmayacak çok fazla gönüllü olduğuna inanıyorum. Deprem bölgesinde kendi aracımla şehirlerarası yolculuk yaparak çocuklara hediyeler dağıtıyorum. Herkes geri çekilirse bu insanlar yalnız, acılarıyla baş başa kalır.”

ÇAYLAR HEDİYE HANIM’DAN

- Hediye Özkaradeniz, 2020 yılında İzmir depremini yaşadı. Çifte felaketi duyar duymaz da 18 arkadaşıyla bölgeye geldi.

Türk Kızılay’da gönüllü olan Özkaradeniz, o günden beri depremzedelerin yardımına koşuyor: “İzmir’de depremi yaşadım. Bir depremzede olarak bu acıyı bilirim. 18 kişi önce Kahramanmaraş’a, ardından da Hatay’a geldik. Depremzedelere yemek yaptık, ihtiyaç sahiplerine dağıttık. 2.5 aydır buradayım, yardım etmeye çalışıyorum. Depremde aslında hepimiz öldük ama yarımız gömüldük. Burada çok büyük acılar yaşandı, büyük kayıplar oldu, onları nasıl bırakıp gideriz. Yaraları birlikte sarmadan buradan gitmem. Bize ihtiyaçları var. Ailemin hepsi İzmir’de, aylardır görmüyorum. Ama burada depremzedeleri de ailem olarak görüyorum, onları yalnız bırakamam.”