10 yaşında bir savaşçı: Seher

Ekonomik durumu iyi olmayan Özlem ve Latif Karakuş çiftinin tek kız çocuğu olan Seher (10), Diyarbakır Dicle’de iki küçük erkek kardeşi, amcası ve iki halası ile birlikte sekiz kişi bir arada yaşıyor. Seher evinden, “Toprak damlı, bahçeli bir evimiz var. Yağmurda ve karda dam akar, bu yüzden içerisi çoğu zaman rutubetlidir. Pencereleri açarak havalandırmaya çalışırız. Ama kışın bunu yapmak pek mümkün olmuyor” sözleriyle bahsediyor.

ŞEHİR ŞEHİR GEZDİ

Seher, sekiz yaşında Sarkom (yumuşak doku kanseri) hastalığına yakalandı. İki yıldır da hastalığı ile mücadele ediyor. Bu süreçte kemiğindeki tümörlerin temizlenmesinden, bacak protezinin takılmasına kadar sekiz ameliyat geçirdi. Önümüzdeki günlerde de büyük gelen protezinin yeniden takılması için Ankara’da dokuzuncu operasyonunu yaşayacak.

İki yıldır Diyarbakır, Ankara ve İstanbul arasında gidip gelen Seher, ilk kez uçağa bindi ve ilk kez denizi gördü. Zorlu döneminde Seher ve ailesine en büyük yardımı ise hastane ziyaretlerinde tanıştıkları 19 yaşındaki oğlunu lösemi hastalığından kaybeden Çiğdem Kuzucu yaptı. Özellikle lösemiye dikkat çekmek üzere bireysel gönüllü çalışmalarda bulunan Kuzucu, aylarca evinin kapısını Karakuş ailesine açarak, onları misafir etti.

İKİ HAYALİ VAR

Kuzucu, Seher’i Sarkom hastalığına dikkat çekmek için kitap yazmaya da yönlendirdi. Seher’in kaleme aldığı ‘Seher’in Gözünden Sarkom’ kitabının da editörlüğünü yapan Kuzucu, “Seher, önce Çiğdem ablası sonra Çiğdem halası olarak, küçücük bedeni, sevgiyle bakan gözleri ile kalbimin yarısı oluverdi. Seher’in iki hayali var. Hasta yatağında izlediği Acun abisinin en sevdiği programına katılmak ve toprak damı akan evini rahat yaşayabileceği bir eve dönüştürmek. Yazarken çok zorlansa da ortaya bir kitap çıkardı” dedi.

HASTALIĞIMI YENECEĞİM

Minik Seher kitabında şunları aktarıyor:

“Hastalığımın adının Sarkom olduğunu biliyorum, onu yeneceğimi biliyorum, dahası eminim. Yaşadıklarımdan çıkardığım sonuçları şöyle anlatabilirim. İnsan hangi durumda olursa olsun ümitsiz olmamalı. Sorunlarına teslim olmak yerine çözüm yollarını araştırmalı. Sadece kendini düşünmemeli, diğer insanların sorunlarını kendi sorunu imiş gibi düşünmeli. Başta hastalar olmak üzere kendisinden daha zor durumda olan ve yardım bekleyen insanların olduğunu bilmeli, onlara ulaşarak yardım elini uzatmalı. Eline geçirdiği imkânları biriktirmek ya da esirgemek yerine, ihtiyacı olanlarla paylaşmalı.”