Yeşilçam’ın unutulmazları
Güncelleme Tarihi:
Nebil Özgentürk, “Filmlerle Geçtim Sokağınızdan” adlı yeni kitabında Türkiye’de sinemayı var edenlerin hiç bilinmeyen yönlerine odaklanıyor. Karakarga Yayınları’ndan çıkan ve okurunu Yeşilçam’da unutulmaz bir yolculuğa çıkaran kitaptan bazı bölümler...
Herkes köşeyi dönmeye kalkınca kimse dönemiyor
2000 yılında hayatını kaybeden Kemal Sunal, genç nesil oyuncuların köşeyi dönme derdinde olduğundan yakınmıştı: “Öyle ki, toplumun her kesimine köşe dönme politikası hâkim oldu. Sonra da iyi oyuncu yetişmez oldu... Bununla beraber iyi marangoz da, iyi kunduracı da yetişmez oldu. Herkes köşeyi dönmeye bakıyor kısa yoldan. Herkes köşeyi dönmeye kalkınca da, ne oluyor tabii, kimse dönemiyor. İlk tiyatro dönemlerimizde para bile kazanamazdık. Şimdi gencecik adam, geliyor ‘kaç para alacağım?’ diye soruyor. ‘Şu kadar para alırsın’ deyince, ‘ben bunu başka yerde kat kat fazlasını kazanırım’ diyor. Bu arada gençliğin hali de bir tuhaf doğrusu. 80 sonrası kuşak fazla sorumlu değil. Gününü gün etmeye kalkışan bir gençlik. Aslında cin gibiler, ama sorumluluk almak istemiyorlar.”
Galada taş, sopa attılar
Erol Taş’ın başına ‘kötü adam’lığından dolayı o kadar bela gelmiş ki anlatmakla bitmeyecek gibi. Hem de bizzat filmlerini izleyen seyirciler örmüş bu belayı. İşte, bu konudaki en ilginç anılarından biri: “Yılmaz Güney’in ‘İnce Cumali’ filminde köy ağasını oynuyordum. Ama öyle zalim ve gaddar bir ağa ki, herkese kötülük yapan, iğrenç, aşağılık bir adam. Film çekildi, bitti ve Doğu illerimizden birinde galası yapılacak. Film gösterildi, herkes birer birer sahneye çıkıp konuşma yaptı. Sıra bana geldiğinde birden ortalık karıştı. Sahneye, şişe, taş, sopa yağmaya başlamıştı. Bazı seyirciler de, beni yumrukluyordu. Atılan şişelerden üstüm başım kan içinde kalmıştı. Şişe ve taş yağmuru bir ara kesildi. Ben de ‘Atın! Atın! Bana ekmek ve çiçek atıyorsunuz!’ diye seyirciyi selamladım.Bu kez, tüm salon ayakta alkışlamaya başladı beni.”
BAKMADAN GEÇME!
çoğu Arkadaşımız Darülaceze’de öldü
Kadir Savun, sinemaya emek verenlere değer verilmediğini söylüyor: “Arkadaşlarımızın birçoğu Darülaceze’de öldü. İşte, rahmetli Mümtaz Ener ve diğerleri. Hiç olur mu böyle bir şey? Sanatçı çocuk gibidir, darıltmayacaksın onu. Hele yaşlanınca, daha da özeneceksin. Ama nerede? Ben ne kadar isterdim, Amerika ya da Avrupa’daki gibi, bir ‘sanatçılar sitesinde’ kıymeti bilinen bir adam olarak oturmayı, meslektaşlarımla dertleşip sohbet etmeyi. Ama burada ve kiradayım.”Bu arada sinemadan hiç kazanmadığından da yakınıyor Kadir Savun “pişman değilim” diyor: “Dünyaya tekrar gelsem yine oyuncu olurdum. Aç kalacağımı bile bile... Şunu da söylemek istiyorum, bizim kuşak, yani sizin de isimlerini sıraladığınız oyuncular, Batılı oyunculardan daha iyiydik biz. Hem bu koşullarda çalışacaksın, hem de bu oyun performansını göstereceksin. Amerika’da olsaydık ne olurdu düşünebiliyor musun?”
Utangaç olduğum için aktör olmak istemişim
Münir Özkul, 14 yaşında aktör olmaya karar vermiş. Bunu ailesine açıkladığında sert bir dille reddedilmiş. 2018 yılında hayatını kaybeden usta oyuncu o günleri şöyle anlatmıştı: “Aktör olmaya karar verdiğim zaman 14 yaşındaydım. 1940 yılında konuyu aileme götürdüm. Kesinlikle karşı çıktılar, oysa kararımı vermiştim, aktör olacaktım. Ailem ise paşa olmamı, okumamı istiyordu. Bu karşı çıkış ilk yıkıntım oldu. Yıllar sonra bir ruh doktoruna yaptırdığım psikanaliz sonucu şu; ben çok utangaç bir insanmışım, insanlar mesleklerini boşuna seçmiyor. Utangaç olmamın reaksiyonuyla; patlamak, boşalmak ihtiyacı beni aktörlüğe yöneltiyormuş. 1940 yılında Bakırköy Halkevi’ne girdim. Tiyatroya amatör de olsa ilk adımımı atmıştım bile...”
BAKMADAN GEÇME!
Evlenmemeye o zamanlar yemin ettim
Sami Hazinses, neden hiç evlenmediğini anlattı: “Evlenmedim, çünkü evli arkadaşlarımın, meyhane sohbetlerinde, karılarını şikâyet etmesinden gına gelmişti bana. Evlenmemeye o zamanlar yemin ettim. Ama sevdim tabii ki. Fatoş isimli bir sevgilim vardı, birlikte yaşıyorduk, bir gün sete ziyarete geldi beni, fakat baktım, settekilerden biriyle konuşuyor. Hem de kırıtarak. Oyunculuk moyunculuk yapmak istediğini söylüyormuş ona. Akşam eve geldik bir tokat attım ve kovdum onu. Bir daha da yüzüne bakmadım. Yıllar sonra duydum ki, gece hayatına düşmüş.”
O mektuptan sonra sinemadan soğudum
Bilal İnci de sinemada ‘kötü adam’ olduğu için başına gelenleri anlattı: “1974’teki Kıbrıs Harbi sırasında ‘Zindan’ isimli bir filmde oynadım. Film, Kıbrıs çıkartmasını ve Ada’da Türklere yapılan zulmü anlatıyordu. Ben de Nikos Sampson’u canlandırıyordum. Her zaman olduğu gibi, Türkleri asıp kesen bir tip olarak filmde yerimizi aldık. Ama almaz olaydık, film gösterime çıktı ama bana karşı müthiş bir nefret oluştu. Tehdit mektupları geliyordu. Bir mektup vardı ki, çok ağrıma gitmişti. Ana rahminde doğacak çocuğuma kadar küfrediyordu adamın biri. Çok üzüldüm, ağladım, günlerce evimden çıkamadım. Ondan sonra da kötü adamlıktan ve sinemadan soğudum.”
BAKMADAN GEÇME!
Keşke Bilge seks filmi çekseydi
Bir dönemin erotik yıldızı Arzu Okay, geçimini sağlamak için seks filmi çektiğini anlattı: “Keşke Bilge Olgaç da seks filmi çekseydi de, ölmeseydi. Çünkü, zavallı Bilge, kaloriferli evde oturamıyordu. Sobalı evde çıkan bir yangında yaşamını kaybetti. İşte bunu hiç hazmedemiyorum. Kısacası, bazı şeyleri kaloriferli evlerde oturmak ve minik konforlar için yapmak zorundaydık.”