Tevfik Fikret şiirleriyle anılıyor – İşte Tevfik Fikret şiirleri ve sözleri

Asıl adı Mehmed Tevfik olan ve 12 yaşında öksüz kalan şair Tevfik Fikret, 26 Aralık 1867'de İstanbul Kadırga'da dünyaya geldi. Hac ziyaretine giden annesi Refia Hanım, 1879’da dönüş yolunda kolera nedeniyle ölünce Tevfik Fikret, 12 yaşında öksüz kaldı. Babası, saraya jurnal edilerek Arabistan’a sürgüne gönderildiği için kız kardeşi ile kendisinin bakımını anneannesi ve büyük yengesi üstlendi. Henüz çocukken annesini kaybetmek, onu hayatı boyunca etkiledi. 19 yıl sürgünde kalan babası da sürgünden hiç dönemedi ve orada öldü. Aksaray’daki Mahmudiye Valide Rüştiyesi’nde öğrenimine başlayan Tevfik Fikret, çok dindar bir ortamda yetişmekteydi. Okulu, 93 Harbi yenilgisinden sonra Rumeli’den İstanbul’a gelen göçmenlere tahsis edilince öğrenimine Galatasaray Sultanisi’nde devam etti. Bu yeni okula girişi hayatında bir dönüm noktası oldu. 11 yıl öğrenim gördüğü okulunda devrin önemli edebiyatçılarından Recaizade Ekrem, Muallim Naci, Muallim Feyzi gibi seçkin öğretmenlerin öğrencisi oldu. Şiir yazmaya lise yıllarında başladı. Öğretmenlerinin teşviki ile yazdığı ilk şiiri, Tercüman-ı Hakikat'te yayımlandı. Nazmi mahlasıyla yazılmış, gazel tarzında bir şiirdi. Okulu 1888 yılında birincilikle bitirdi. Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılma sürecinde yetişti. Servet-i Fünûn topluluğunun lideri olan Tevfik Fikret, devrimci ve idealist fikirleriyle Mustafa Kemal başta olmak üzere dönemin pek çok aydınını etkiledi. Türk edebiyatının Batılılaşmasında öne çıkan isimlerden biridir. TEVFİK FİKRET’İN SON YILLARI Son yıllarında çocuk şiirleri yazmakla meşgul oldu. Yalın bir dille ve hece ölçüsüyle yazdığı bu şiirleri 1914’te yayımlanan Şermin adlı kitapta topladı. Kitaba, genç yaşta ölen kız kardeşi Sıdıka'nın kızı ve eğitimci Mustafa Satı Bey'in kurduğu Yuva adlı okulun öğrencileri ilham vermişti. Geçirdiği bir ameliyat sonrasında 19 Ağustos 1915’te Aşiyan'da hayatını kaybetti. KUŞLARLAYazın Kuşlar uçar,Ben koşarım.Onların kanatları var,Benim kanadım kollarım.Kuşlar kanadını çırpar,Ben de kolumu sallarım.Uçun kuşlar, uçun kuşlar,Hepinizle yarışım var.BANA KİMSİN DİYE SORMA MELEĞİMBana kimsin diye sorma meleğimPek güzel dinle de izah edeyimNam-ı nâçizime ‘Fikret’ derlerŞi’re de nisbetimi söylerlerKaldığım varsa da gâh ekmeksizKalmadım şimdiye dek mesleksizNur bekler gibi nısf-ı şebdeBekledim on iki yıl mektebdeSonra çıktım ne için bilmeyerekBu da bir cilve-i baht olsa gerekBab-ı Âli’ye müdavimlendimEhl-i namus diye mimlendimŞimdi bir hayli eser sahibiyimAhmed Ihsan’da musahhih gibiyimSaye-i lutf-i cihan-banideHocayım Mekteb-i Sultani’de…SEN OLMASANSen olmasan… Seni bir dakka görmesem yahut,Bilir misin ne olur?Şu gök, güneş ebediyyen kapansa, belki vücutSoğuk geceyle uyuşmak yolunda çare ararVe bulur;Fakat karanlığa mümkün müdür alıştırmakBütün güneşle ve göklerle beslenen rûhu,Bu vurduğun rûhu?..Sen olmasan… Seni bulmak hayali kaybolsa,Yaşar mıyım dersin?Söner yok olmana bir an inanmış olsa hayal;Soğur, donar, kırılır senden ayrılınca bakışNe hazinGelir hayat o zaman hem vücuda, hem ruha,Yaşar mıyız seni kaybetsek ah, ben, kalbim,Bu mustarip kalbim?Sen olmasan… Bu en içten bir itiraf işte :Sen olmasan yaşamam :Seninle bağlarımız hoş bir uzlaşım, işte;Fakat bu bağ geri kalmaz ki ruhu ezmekten.AkşamGuruba karşı düşündüm sükûn içinde bunu :Fena değil sevişip ağlamak, fakat yaşamakDeğer mi gözyaşına!..YAĞMURKüçük, tekdüze, ürkek vuruşlarKafeslerde, camlarda titreşerekDurmadan türkü söyler, ağıt yakarKafeslerde, camlarda titreşerekKüçük, tekdüze, ürkek vuruşlarSokaklarda seller ağlaşırUfuk yaklaşır, yaklaşır, yaklaşır;Bulutlar karardıkça zerrelere birAğır, olgun dalgalanma gelir;Bir soğuk gölge çevreyi bürür,Gündüzden gece yarısı görünür.Söner şimdi, görünürken deminMaddesi karşımda bir aleminAçılmaz ne bir yüz, ne bir pencere;Ezgi söyler durmadan, ağıt yakarSokaklarda, damlarda hep titreşirKüçük, istek dolu, inci gibi damlalar…

Tevfik Fikret şiirleriyle anılıyor – İşte Tevfik Fikret şiirleri ve sözleri

BAKMADAN GEÇME!

TEVFİK FİKRET ŞİİRLERİ

BAKMADAN GEÇME!