"PSİKOLOJİK SAVAŞI KAYBETTİM"
Survivor’da ailenden uzakta kalmak, onlardan haber alamamak psikolojini nasıl etkiledi?
Ailemden ilk defa bu kadar uzakta kaldım. Orada onlardan uzakta kalmak ve haber alamamak beni mod olarak çok düşürdü. Bir de orası şöyle bir ortam, psikolojin ne kadar yüksek olursa o kadar oyunda başarılı oluyorsun, yine psikolojin ne kadar bozuksa o kadar başarısız oluyorsun. Ben aile durumumdan da elendim açıkçası. Her gece yatmadan önce ailemi düşünüyordum ve bu beni çok zorladı. Psikolojik savaşı kaybettim. Bir de Cemal Can’ın şöyle bir lafı olmuştu; 'Burak 22’de değil de 25 ya da 26 yaşında gelseydi Survivor’a kesin şampiyon olurdu'. Bu lafı çoğu kişiden duydum. Cidden 25-26 yaşlarında gitseydim Survivor’a çok daha farklı bir konum edinebilirdim. Her senenin bir artısı bir katkısı oluyor insana. Ben bu sene tam yarışmaya adapte oldum, elendim.
"GİZEM, ARDAHAN, YASİN, CEMEL BENİ ENGELLİYORDU"
Yarışmadayken birinin etkisi altında kaldın mı?
Her zaman hiperaktif bir insan oldum. Gerçekten çok hareketliyim ve yarışmada da bazı yerlerde ani ve sert çıkışlar yapabiliyorum. Tam böyle yükseleceğim zaman işte Gizem, Ardahan, Yasin, Cemal beni engelliyordu. Biraz burada kaldım, o da takım arkadaşlarımla aram iyi olsun tatsızlık çıkmasın diye duruyordum. Keşke daha çok konuşsaydım, daha çok sesim çıksaydı. Mesela Evrim’le çok kavgalar ettim. Elenmeden bir iki gün önce Parviz abiyle kavga ettim. Elendikten sonra da Azerbeycan’dan çok farklı küfürler öğrendim. Ama şöyle bir şey oldu, yarışmadan sonra Parviz’le aram çok iyiydi.