Dua Lipa’ya benzetilmek kötü değil
◊ Neden müzik sektörünü tercih ettiniz? Babanızın müzisyen olması etken miydi?
- Müzik her zaman hevesimdi. “Şarkıcı olmak istiyorum” dedim ve hiçbir zaman fikrim değişmedi, değişmeyecek de...
Annem her zaman destekledi. Babamın ise kafasında sorular vardı, “Acaba şarkı üretebilecek mi”, “Sadece şarkı söylemeyi mi seviyor” gibi... Sonra sahneye çıktım ve o da anlayıp “Evet Su, içten istiyor; yapar” dedi.
◊ Müzik ve sahne sizin için ne anlam ifade ediyor?
- Müzik ruhumun her hale girebilmesi... Adeta başka kimliklere bürünüyorsunuz.
Bir gün mutsuz bir insan, başka gün enerjik bir hal. Sahne ise başka bir kişiliğe sahip olduğum bir alan. Genelde sessiz ve sakinimdir. Beni tanımayanlar “Çekingen, kendini beğenmiş” der. Çünkü kimseyle konuşmam, sosyal bir yapım yok. Bugüne kadar hep kız kardeşim benim için konuştu. Sahneye çıktığım zamansa özgüven patlaması yaşıyorum ve dünyanın en güçlü insanı oluyorum. Karakterim değişiyor. Bu hisleri sadece sahnede yaşıyorum. Bambaşka bir ruha bürünüyorum. İçimden sanki aslan çıkıyor.
◊ Sizi dünyaca ünlü şarkıcı Dua Lipa’ya benzetenler oldu. Ne düşünüyorsunuz?
- Ben kendisini çok beğeniyorum ve benzetilmek de kötü bir şey değil. Ama rahatsız olduğum konu “ona benziyor, onun gibi olmaya çalışıyor” söylemleri. Onu taklit ediyor algısı çok kötü. Ben ayrıyım, o ayrı. O da başarılı ben de kendi tarzımda başarılıyım.