Yeşilçam’ın efsane isimlerinden Serpil Örümcer, Kanal D ekranlarında yayınlanan 2.Sayfa programına konuk oldu. Uzun süre işsiz kalan ve bir süredir pazarcılık yapan Örümcer, yaşadığı zorlukları canlı yayında anlattı. İkinci evliliğinden sonra büyük sıkıntılar çektiğini belirten Örümcer, ‘Kızım ve iki torunumla sokaklarda yattık’ dedi.İşte bir döneme damgasını vuran Serpil Örümcer’in açıklamalarından satır başları… Ben daha çok sahne sanatçısıydım, film de yaptım. O dönem çok para kazanılmıyordu. Biz bir renktik arada, asıl parayı solistler kazanıyordu. Ben böyle büyük paralar görmedim. Çok çalıştım ama kazanamadım. İki, üç dairem oldu maalesef yanlış bir evlilik yaptım. Eşimle beraber Marmaris'e gittik. Restoran, bar açtık battık. Bütün kazancımı rahmetli eşimle kaybettik. Ha çıktık, çıkacağım derken elimde hiçbir şey kalmadı. Ben artık sahneye dönemem, gençler var. Ben oramı buramı yaptırıp sahneye de çıkamam. Ben sokaklarda kaldım. Küçük kızımla ben sokakta kaldık. Ne olduğunu anlamadım bile bir anda sokaktaydık. Bakmakla yükümlü olduğum bir kızım iki torunum var. Kızımın psikolojik rahatsızlığı var o da çalışamıyor. Şimdi pazarda çalışıyorum, ikinci el eşya satıyorum. Evime bir ekmek götürüyorum, haftanın iki günü çalışıyorum keşke daha fazla çalışabilsem. Cilt kanseri geçirdim, sesimde de bir şeyler var başka sağlık problemleri de var onları söylemeyeyim. Gözüm görmüyor, kapanmış resmen bir gözümde çok büyük sıkıntı yaşıyorum. ‘Artık her şey bitti, bırakayım ne oluyorsa olsun’ diyorum Allah’tan birileri yetişiyor bir şekilde yardım ediyorlar. Devlet büyüklerimizde yardımda bulundu, yalan konuşamam. Kiramı veremedim, belediye kiramı ödeyip erzak gönderdi. Tabi elektrik, su, doğalgaz var onları da kendim ödüyorum. Sanat dünyasından kimseden destek almadım. Görünce de kaçamak ‘merhaba’ diyorlar. Ben kimseden bir şey istemiyorum, iş ve bir ev Allah büyük bakalım. Rahmetli Oya Aydoğan’ın programında ‘ben bir iş istiyorum’ dedim. İbrahim Tatlıses ‘bizimle çalış’ dedi. Ben de kabul ettim. Ama sonra bir türlü ulaşamadık, menajerleri telefonunu vermedi baktım olmuyor, ben de başka işler buldum. Pazarda çalışırken beni tanıyorlar. Anneleri kızlarına anlatıyor, ‘bak bu Serpil Örümcer’ diyorlar eskiler beni tanıyor. Mutlu oluyorum. Eskileri fotoğrafları görünce, duygulanıyorum. Keşke o yaşımın kıymetini bilseydim. Bende estetik falan da yoktur. Ben işe minibüsle gidip geliyorum. Bana çevredekiler yardım ediyor eşyaları taşırken, her işin bir zorluğu var. Bu zorlukları da yeneceğim mecburum. Şöyle, çay, kahve, tost yapabileceğim bir iş bile olsa çok iyi olur. Bu saatten sonra kim bana iş verir? Gençlere iş vermiyorlar. Zafer Dinçer bana çok yardımcı oldu, Allah ondan razı olsun.Ben meşhurken de burnum havada olmadı, çünkü ben halktanım. Bir sanatçı geldi 1 Kasım’da ‘resim çektirebilir miyiz?’ dedim. ‘Hayır’ dedi çok üzüldüm. Eski meslektaşlarımla görüşmüyoruz, bir Saadet Sun’la bir de Neşe Aksoy’la bir, iki defa görüştük onlar da benden bir sonraki jenerasyon. Bana destek olan herkese çok teşekkürler…