En parasız günlerimizde, ben Aksaray’da oturuyordum, Kemal ise Zeyrek’te. Taksim’den çoğu zaman birlikte yürürdük. Karlı günlerde, köprünün açılmasını beklemeden, “Pencereden kar geliyor, aman annem gurbet bana zor geliyor” türküsünü söyleyerek beni eve bırakırdı Kemal.