Kemal Sunal'ın eşi Gül Sunal'dan duygusal paylaşım: Elbet bir gün kavuşacağız, bu böyle yarım kalmayacak!
Güncelleme Tarihi:
Gül Sunal, 1975'te evlendiği ve 21 yıl önce ani bir şekilde kaybettiği eşi Kemal Sunal ile nikah fotoğrafını Instagram sayfasında takipçileri ile paylaştı.
Sunal, fotoğrafın altına "30.04.1975....'Elbet Bir Gün BuluşacağızBu Böyle Yarım Kalmayacak' Sanki hissetmişiz gibi “bizim şarkımız olsun” demiştik..." notunu düştü.
'2,5 SENE MEKTUPLAŞTIK'
Gül Sunal, yıllar önce verdiği bir röportajda Kemal Sunal ile tanışma hikayesini ve aşklarını anlatmıştı...
"Ben 20, Kemal 29 yaşındaydı. O sahnedeydi, ben seyirciler arasında. Havuz sahnesi var. O havuza girmiş, bekçi geliyor, çamaşırları kucağında duruyor. Yani repliği yok, öylece durduğu bir sahne. Orada göz göze geldik. Sonra 2.5 sene mektuplaştık..."
BAKMADAN GEÇME!
'EN ÇOK GÖZLERİNDEN ETKİLENDİM'
"En çok gözlerinden etkilendim. Kemal’in gözleri, birçok insana albenisi olmayan bir çift göz gibi gelebilir ama çok derin bakardı. Çok hüzünlüydü bir kere. Ona ne yaparsanız yapın ya da o size ne yaparsa yapsın en sonunda “Aman üzülmesin” dersiniz."
'ÇOK MÜTEVAZIYDI'
"Bebek gibi. Ezo bile ilkokuldayken ona bebek gibi bakıyordu. Hepimize merhamet duygusunu çok ağır yaşatıyordu. Annesi de söylerdi, çocukluğundan beri bir mahzunluk vardı. Ama tabii çok eğlenceliydi de... Kemal utangaç biriydi. Çok mütevazıydı. Böyle Kemal Sunal falan dedikleri zaman ne yapacağını şaşırır, kabuğuna çekilirdi. Mesela siz buraya gelseniz, yine yadırgar ama sonra güvenirse çok keyifli olurdu. Bir çok arkadaşımız var, söyleyip gülüyorlar, söyleyip gülüyorlar, öyle değil."
BAKMADAN GEÇME!
'ÇOK GÜZEL GÖZLEM YAPARDI'
"Ağzının içinden mır mır bir şey söyler, onu yakalarsanız günlerce gülersiniz. Çok güzel gözlem yapardı. Sabahları uyanır, ben salonda bir şeyle uğraşıyor olurdum. O Ciguli taklidi yapardı. Başka gün başka biri gibi girerdi. Şimdiki evliliklere bakıyorum. Daha net görüyorum. Biz çok mutlu yaşamışız."
'BİZ FARKLIYDIK'
"Bunu bilinçli yapmadık. O zaman öyle yaşadık gittik, herkes öyle zannediyorduk. İlk farklı aileleri okul açtığım zaman gördüm. Çünkü biz daha önce akrabalarımızla, arkadaşlarımızla görüşüyorduk. Herkes memnun ama bizler farklıydık."
BAKMADAN GEÇME!
'HİÇBİR ZAMAN ŞOFÖRÜ OLMADI'
"Ben kendimi değiştirmedim. Kemal de sıradan bir ev erkeğiydi. Biz onun star olduğunun farkında bile değildik. Bazı arkadaşlarımız var -belki zamanın ruhundan kaynaklanıyor- menajerleri var, ulaşmak zor. Kemal telefonlarını kendi açardı, oynayacağı şeye kendi karar verirdi. Hiçbir zaman şoförü olmadı mesela."
'EŞYALAR AYNI'
"Ben de o da çok tutucuyduk. Bu evde 25-30 senedir eşyalar aynı. Onun koltuğu belli, benimki belli. Hayat görüşümüz değişmez. Yenilik güzel ama bize göre değildi. Biz muhafaza etmeyi seviyorduk.Sabah uyanır, kahvaltısını yapar, gazete okurdu. Seri ilanlara kadar, saatlerce... Bizde ağır bir öğle yemeği hazırlığı olurdu. Çalışmadığı günlerden bahsediyorum. Birçok insan bilirdi, bunlar öğlen 1’de yemek yer. Bu tarafa işi düşen veya alışverişe çıkıp, yolu düşen eş dost gelirdi. Yine televizyona bakar, kitabını okur, telefonla konuşmayı severdi. Haftanın 3-4 günü akşam üzeri Çiçek Bar’a giderdi.Ama eve erken dönerdi..."
BAKMADAN GEÇME!
'SIRADAN BİR TÜRK AİLESİ'
"Akşam 8.30’da eve gelirdi. Herkes benim yüzümden zannederdi ama hayır. Yemeği evde yemek istiyordu. O geldiğinde sofra hazırdır, akşam mutlaka bir misafirimiz olur. Sıradan bir Türk ailesi gibi. Ev dışında yemek yemeyi hiç sevmezdi. Seyahate gidiyorsa arabanın bagajına pazartesi, salı, çarşamba yenecekler diye yemekleri koyduğumu hatırlarım. Tatlı bile koyardım. İlla evden olacak yemek. "
'RUTUBET KOKUSUNU BASTIRMAK İÇİN PATATES KIZARTIRDIK'
"19 Ocak 1975’te evlenmeye karar verdiğimizde, Salak Milyoner, Köyden İndim Şehire, Hababam Sınıfı, Salako, Yalancı Yarim gibi birçok film çekmişti. Bir ev tuttuk. Orada iyiydik, hamileyken doktor nemden dolayı oturmamamı söyledi. Ezo ve Ali’yi ilk kez o eve götürdüm geçenlerde. İnanamadılar. O kadar nem kokusu vardı ki evde. Misafir geleceği zaman patates kızartırdık, kızartma kokusu rutubet kokusunu bastırsın diye. Ama biz mutluyduk, bugün yine gider otururum, Kemal’in olması şartıyla tabii."
BAKMADAN GEÇME!
'HİÇ KISKANMADIK'
"Hiç aklımıza gelmedi birbirimizi kıskanmak. Çok da güzel kadınlarla film çekti. Mesela ben hiç film setine gitmedim. Hiçbir arkadaşımın kulisine girmem. Kendilerine özel şakaları olur. Böyle bir şey varsa onu görmekten hoşlanmam. İkincisi kocana güvenmiyorsan bırakacaksın. Bana ağır gelir, yanında kim var diye sormak bile. O da sormazdı. Özgürdük aslında ama ikimiz de bir yere gitmiyorduk. Bodrum’a gidiyordu 10 günlüğüne, iki gün sonra geri dönüyordu. 'Yetti bu kadar' diyordu, demek ki huzurluyduk evimizde. Çok da eğleniyorduk. Çok iyi arkadaştık. Güven çok önemliydi. O öldükten sonra bile çantasını açmadım. O istemezdi. Biz birbirimize güvenirdik."
O MEKTUP
Gül Sunal, eşi Kemal Sunal'ın yazdığı bir mektubu "1973 yılında yazılan bu mektupları okudukça hayranlığım özlemim çoğalıyor. İyi ki hayatımdasın Kemal…” notu ile Instagram'da paylaşmıştı:
“Bizim tiyatroda tadilat olduğu için oyuna Aralık başında başlayacağız. Fakat yeni salonu yeni bir oyunla açmak istiyoruz. Bu yüzden pazartesi günü prova günüymüş. Perşembe günü de filme başlıyoruz. Oyunumuz provası her gün çok sıkı şekilde yapılsa ancak aybaşına çıkar. Onun için provalar çok sıkı yapılacak. Ben bu filmde Tavuk Akakardeş oynuyorum. Yani rol çok büyük. Bu yüzden provaları aksatacağım bazen de hiç katılamayacağım. Çocuklarla oturup konuştuk. Yeni piyeste ufak bir rol oynayacağım. Bunu da böylece ayarladık.Dün gene bir takım elbise aldım. İstanbul’da çok sık dolaşıyorum. Benim filim (Yalancı Yarim) şimdi Eskişehir’de oynuyor. Orada filmi seyredenler geldi, büyük reaksiyon alıyormuşum. Zaten yazıhaneye de film için teşekkür mektubu geldi. Bu film İstanbul ve Ankara’da Aralık ayında oynayacak, yeni filmin çekimi pazartesi günü başlıyor.”
BAKMADAN GEÇME!
KEMAL İÇİN BİR KİTAP
Eşinin ölümünün ardından 'Kemal, Hadi Gel Bi Kahve İçelim'i yazan Gül Sunal kitabın hikayesini de anlatmıştı:
"Ben sürekli söylenirdim, Kemal sadece dinler, onunla kavga edilmezdi. Sonra dönüp, “Hadi bi kahve içelim” derdi. Ama benim içimi boşaltmamı beklerdi. Ya da “Bir daha seninle konuşmayacağım” diyerek kapıyı çarpar giderdim. Çarparım, açarım, “Kahve yapayım mı içelim mi?” derdim. Hatalıyım, özür dilerim değil de “Bir kahve yapayım içelim mi?” Birçok şeyin yerine geçen bir cümleydi bu. Bu arada kahveyle işimiz yok, söyleyemediklerimizin bahanesiydi o."
"Gitmeseydin, saklambaç oynardık yine evin içinde... Saklandığın yerden dakikalarca çıkmaz, çocuklar seni bulduğunda en çok sen bağırırdın heyecandan. Sabırla beklerdin nefes almadan, seni bulmalarını, kim bilir hangi kapının arkasında, küvetin içinde, yatağın altında...Gitmeseydin, futbol oynardık salonun ortasında... Topu vermemek için ayağıma vurmana, günlerce topallamaya razıyım.Gitmeseydin, vallahi az konuşurdum... Sen, gazete-kitap okurken yanında sessiz durmaya çalışırdım...Gitmeseydin, çiğköfte yapardık. “Olmuş mu olmamış mı?” diye tavana, duvarlara atmanıza, beni çıldırtmanıza ses çıkarmazdım...Olana razı olup, isyan etmeden beklemek en iyisi!.. Tamam...Böyle devam edeceğim...O varmış gibi...Dolapları onun düzenlediği gibi, eşyalarına dokunmadan, yaşadığı sürece büyük bir özenle koruduğu kostümlerini, aksesuarlarını, belgelerini aynı özenle saklayarak, yatağın ‘sol tarafına’ asla geçmeden yaşıyorum.O varmış gibi..."