E diyordum “Şimdi hayatım, tercihlerim, yolum tamam...” 15 senelik yolumda toplumsal ve evrensel bilincin bana ait olmayan neyi varsa bir heykeltraş gibi üstümde kıra kıra ilerledim ve sonunda İpek’e o kadar kafi bir şekilde ulaştım ki gerçekten fiziksel olarak da ben kimim görmek istedim. Kafamın şekli nasıl, saçımın beyazları nerede?... bu tamamlanmamın Kaş’ta annemin yanında olması çok manidar değil mi? Onunla beraber kimbilir kaçıncıya ama tam olarak yoluna girmiş İpek olarak yeniden doğuşum...
Hepimiz gibi çok bedel ödedim. Şükür ki geldiğim noktada mükemmel bir nizamın olduğuna tam güveniyor ve teslimim. Bu yüzden genel olarak huzurluyum. Anlık nadir korku ve kaygılar ancak bana ne yapmam gerektiği mesajını veriyor ve yapıyorum...
Her geçen yıl arınıp, kabul edip, bedelini ödeyip, kendi yoluma girdikçe o yoldaki insanlarla karşılaştım.
Şimdi ise Nisan ayında Viyana’dan aldığım teklif ile bir oyun yazıyor, oralarda turne yapma yolunda ilerliyorum. Daha olabilecek bir çok iş görüşmelerim var oralarda... Önümüzdeki zaman ne gösterirse kabulüm. Elimden geleni yaparım. Şu anda İstanbul dışında, kampta, biraz o taraflardaki Türk seyircisi ile buluşmaya, biraz oraları, oralardaki sanatçı arkadaşlarımı deneyimlemeye, yaşamaya hazırlanıyorum.
Barbi yaşayacak,
hayat devam ediyor,
ben yolumda,
kendim olduğum için mutluyum.
Saçımı böyle yapmak gerçekten çok cesaret istedi.
Kafamı beğendim.
Kendimi sevdim.
Bu halde sarı olmayı deneyimleyeceğim.
Fakat bu halimi o kadar sevdim ki böyle gidesim var.
Bakalım.
Hayatı kendim olarak, yolumda yaşamak çok güzel...
Sevgiler İpek Erdem