Günümüz ergeni neden bu kadar kaygılı?
Güncelleme Tarihi:
Kaygılı ergenlerle biraradaysanız bu makale size çok tanıdık gelecek. İşte ABD’nin önde gelen piskolojik rehberlik platformlarından Psychology Today’e göre ergenlerin endişeli olmasının 10 nedeni. Başlamadan önce ufak bir özet istiyorsanız, bunların çoğu ise anne-babalarla ilgili.
Etrafınızda dolaşan ergenlerin genellikle çok fazla endişeli olduklarını görmüşsünüzdür. Bu durum onlarla iletişim kurmayı zor bir hale getirdiği gibi, zaman zaman tartışma ve yanlış anlaşılmalara da neden olabilir. ABD’nin önde gelen psikolojik rehberlik platfromlarından Psychology Today ergenlerin neden bu kadar kaygılı olduğuna dair 10 neden sıralıyor.
1- ELEKTRONİK CİHAZLAR SAĞLIKLI OLMAYAN BİR KAÇIŞ SUNUYOR
Dijital cihazlara sürekli erişim imkanı, çocuklara bir kaçış imkanı sunuyor. Bu durumsa can sıkıntısı, yanlızlık ve üzüntü olarak onlara geri dönüyor. Bu elektronik cihazların onların zihinsel gelişimini destekleyecek fırsatlarla yer değiştirmesi gerekiyor.
BAKMADAN GEÇME!
2- MUTLULUK MODASI
Günümüzde mutluluk o kadar fazla öne çıkıyor ki, aileler işlerinin çocuklarını her zaman mutlu etmek olduğunu düşünüyor. Çocukları üzgün olduğunda onu neşelendirmeye çalışıyor veya kızgınsa sakinleştirmeye. Bu nedenle çocuklar kendilerini mutlu hissetmediklerinde bir şeylerin yanlış gittiğini düşenecek bir anlayışla büyüyor. Bu da onlarda bir iç çatışma doğmasına neden oluyor. Ergenler kendilerini üzgün, kırılmış, suçlu ve yorgun hissetmelerinin normal olduğunu anlamıyor.
3- AİLELERİN GERÇEKÇİ OLMAYAN ÖVGÜLERİ
“Takımında en hızlı koşan oyuncusun,” ya da “Sınıftaki en zeki öğrencisin” gibi ifadeler, çocukların kendilerine saygı duymasını sağlamıyor. Aksine, ergenleri bu baskı ile oluşturulan etiketlere göre yaşamak zorunda bırakıyor. Bu durum sayıca ergenlerin başarısızlıktan çok fazla korkmalarına neden de olabilir.
BAKMADAN GEÇME!
4- EBEVEYNLER YARIŞ ATI GİBİ
Birçok ebeveyn, ergen çocuklarının kişisel asistanları gibi oluyor. Çocuklarının rekabet edebilmesi için var güçleriyle çalışıyorlar. Özel öğretmenler ve spor hocaları tutuyorlar. Üstelik bunlar için büyük harcamalardan kaçınmıyorlar. Çocuklarının en iyi okullara girmelerini sağlayacak not ortalamaları için çalışmayı bir iş gibi görüyorlar.
5- ÇOCUKLAR DUYGUSAL ZEKAYI ÖĞRENMİYOR
Aileler dikkatlerini akademik hazırlıklara veriyor ve çocuklarının duygusal gelişimi için çok az çaba harcıyor. Üniversite birinci sınıftaki öğrencilerle ABD’de yapılan bir anket bu durumun ne boyutta olduğunu gözler önüne seriyor. Buna göre öğrencilerin yüzde 60’ı kendilerini duygusal olarak üniversite hayatı için hazır olarak görmüyor. Zaman yönetimi, stresle mücadele ve duygularının farkında olma; iyi bir hayatın anahtar bileşenleri. Bunlar olmaksızın, ergenlerin kendilerini her gün kaygılı hissetmeleri pek de şaşırtıcı olmasa gerek.
BAKMADAN GEÇME!
6- AİLELER KENDİLERİNİ BİR REHBERDEN ÇOK, KORUYUCU OLARAK GÖRÜYOR
Ebeveynler çocuklarını olabildiğince az fiziksel ve duygusal yarayla yetiştirmeleri gerektiğine inanmaya başladı. Öylesine aşırı korumacı bir hale geldiler ki, çocuklar kendi başlarına zorluklarla mücadele etmeyi denemiyor bile. Sonuçta çocuklar, hayatın gerçekleriyle baş etmek için fazla kırılgan olduklarına inanarak büyüyor.
7- AİLELER ÇOCUKLARINA KORKULARIYLA YÜZLEŞMELERİ İÇİN DESTEK OLAMIYOR
Yetişkinler, çocukların korkularıyla doğru bir şeklide yüzleşmelerine yardımcı olmayı bilmiyor .Yelpazenin bir ucunda çocuklarını çok fazla zorlayan ebeveynler görürsünüz. Çocuklarını, kendilerini dehşete düşürecek şeyleri yapmaya zorlarlar. Diğer tarafta ise çocuklarını hiçbir şekilde zorlamayan ebeveynler bulunur. Onlar, çocuklarını kaygı yaratacak gibi görünen her şeyden uzak tutarlar.
BAKMADAN GEÇME!
8 - SUÇLULUK DUYGUSUYLA EBEVEYNLİK YAPILIYOR
Ebeveynlik; suçlululuk ve korku gibi rahatsız edici duyguların ortaya çıkmasına neden olabilir. Fakat birçok ebeveyn bu duyguları yaşamaya izin vermek yerine ebeveynlik alışkanlıklarını değiştiriyor. Bu nedenle çocuklarını gözlerinin önünden kaygı duydukları için ayırmıyor ya da onlara “hayır” dediklerinde suçluluk duyuyorlar. Bu durumda sözlerinden dönüyorlar. Günün sonunda çocuklarına iyi olmayan duyguların hoşgörülemez olduğunu öğretiyorlar.
9- OYUN İÇİN YETERLİ ZAMAN VERİLMİYOR
Organize edilmiş sporlar çocukların hayatında önemli bir rol oynar. Bu sporlarda da kuralları yetişkinler yapar ve yönetir. Ancak önceden kurgulanmamış oyunlar, çocukların hayati becerileri öğrenmesinde çok önemli bir yer tutuyor. Bu sayede ortaya çıkabilecek anlaşmazlıkları yetişkinler olmadan da yönetme becerisini öğrenme fırsatı buluyorlar. Yalnız oynanan oyunlarsa, çocuklara kendi düşünceleriyle baş başa kalmanın yanı sıra; rahat olmayı da öğretiyor.
BAKMADAN GEÇME!
10- AİLE HİYEARŞİLERİ TARİHE KARIŞIYOR
Çocuklar karar verici pozisyonda olmaktan hoşlanıyormuş gibi görünmelerine rağmen, gerçekte bir yerlerde doğru kararı verebilecek durumda olmadıklarını bilir. Gerçek liderin, rütbeler konusunda çatışma yaşadıklarında bile ebeveynleri olmasını beklerler. Hiyerarşi tersine döndüğünde ise çocukların kaygıları hızlı bir şekilde artar.