‘Arka Sokaklar’da neler oluyor?
Güncelleme Tarihi:
Üç-dört bölümde yayından kalkan dizilere alıştığımız şu günlerde tam 10 yıldır Kanal D ekranlarında ‘Arka Sokaklar’. Üstelik yapımcı, yönetmen, çekirdek oyuncu kadrosunu aynen korumuş olarak... Üstüne üstlük, son haftalarda yaptığı atakla reyting tablosunun tepesine demir atmış yapımları sessiz sedasız yerinden ederek... Sanal alemlerde ‘Jon Snow öldü mü’ sorusunun yerine, ‘Hüsnü Çoban ölecek mi’ sorusunu dolaşıma sokarak... Peki nedir bu işin sırrı dedik ve Erler Film’in Kavacık’taki platosunda 406’ncı bölümün çekimlerini yapmakta olan ekiple buluştuk. Onlar her şeyi anlatacak, ben de şu kadarını söyleyeyim: Sete gitmeden önce 2006 tarihli ilk bölümü ve son bölümleri izledim, ilk bölümde ne vaat ettiyse, 10 yıl sonra da aynen onu vermeye devam eden bir dizi gördüm...
10 yıl. Üç - dört bölümde yayından kalkan dizilere alıştığımız, büyük hayallerle başlayan evliliklerin bile senesini çıkarıp çıkarmayacağını bilmediğimiz şu günlerde tam 10 yıldır ekranda Arka Sokaklar. Üstelik, yapımcı, yönetmen, çekirdek oyuncu kadrosunu aynen korumuş olarak. Üstüne üstlük, son haftalarda yaptığı atakla reyting tablosunun tepesine demir atmış yapımları sessiz sedasız yerinden ederek. Sanal alemlerde ‘Jon Snow öldü mü?’ sorusunun yerine, ‘Hüsnü Çoban ölecek mi?’ sorusunu dolaşıma sokarak. Peki nedir bu işin sırrı dedik ve Erler Film’in Kavacık’taki platosunda 406. bölümün çekimlerini yapmakta olan ekiple buluştuk. Onlar her şeyi anlatacak, ben de şu kadarını söyleyeyim:
Sete gitmeden önce 2006 tarihli ilk bölümü ve son bölümleri izledim, ilk bölümde ne vaad ettiyse, 10 yıl sonra aynen onu vermeye devam eden bir dizi gördüm. Emniyet sahnelerinin çekildiği setteki huzurlu, rahat ortamı, dizideki her şeye ve herkese hakim olan yönetmen Orhan Oğuz’un sağlamış olduğu hemen anlaşılıyordu. Zaten konuştuğum istisnasız herkes de kendisine olan büyük sevgi, saygı ve bağlılığını ifade etmeden duramadı.
BAKMADAN GEÇME!
Zafer Ergin (Rıza Soylu)
*Bizim dizinin ilk günden itibaren bu kadar tutacağını, ben kendi adıma tahmin etmemiştim. Başlarken Türker Bey “150 bölüm yapacağım, ona göre,” demişti bana. Bir yapımcı arkadaşım ben sözleşme yaptıktan sonra bir teklifte bulundu. Güzeldi de iş ama kapandı tabii konu. Dizi 31 Temmuz’da yayına başladı. Hatta Türker Bey’e “Briaz riske girmiyor musunuz? Nedir bu dizinin şansı?” dedim. “Sen bana bırak,” dedi. İlk yayınlandığı gün, o bana teklifte bulunan yapımcı arkadaşım “Dizinin yayınını bekledim, belki sallanır filan da boşa çıkarsın diye ama hiç ümidim kalmadı, sizin dizi alıp başını gider,” dedi. Ben de şaşırdım doğrusu. Şimdi 406. bölümü çekiyoruz.
*Başarının nerede olduğuna gelecek olursak, biz ellerini tutuyoruz insanların, onlara sıcacık davranıyoruz. Senaryo, yapım, yönetim, ilişki olarak. Bir polis müdürü arkadaşıma da söylemiştim, biz olması gerektiği gibiyiz. Olan değiliz. Bu sıcaklık, bu elele tutuşma, seyircinin hoşuna gidiyor. Bir ara biraz uzaklaştık, sonra silkelenince tekrar yerimizi bulduk. Bu yeri bu sezon da, önümüzdeki sezon da hatta belki daha sonra da devam ettirip gideceğiz derim ben.
*Meslek sahibi polis arkadaşlarımızdan büyük ilgi var. Hepsine başarılar dilerim, Allah’a emanet olsunlar.
*İzleyiciler çok yakın hissediyor, gördüklerinde fotoğraf çektirmek istiyorlar. Resim konusundan çok şikayetçiyim. Mesela trafiği tıkayacak yerlerde, çekim sırasında, bir yere koştururken olabiliyor. Ama gene de o heyecanı anlıyorum. Bu sıcaklık bana da heyecan veriyor.
BAKMADAN GEÇME!
*Arka Sokaklar’ın işlevine, sorumluluk üstlenmiş olmasına bayılıyorum. Yapım da, senaryo da, yönetmen de buna çok dikkat ediyor. Toplumla ilgili işler yapanın sorumluluğu vardır. Dramatize bir programda bir mafya lideri gece altı kişiyi öldürüyorsa, ertesi gün onun savcıyla ilgili bir sahnesinin olması lazım. Sabahına umuma açık yerlerde kahvaltı ediyorsa, gezip tozuyorsa ertesi gün, bu olmaz. O hayat aynen devam edince topluma diyorsunuz ki bu böyledir. Hayır böyle değildir. Olması gereken bu değildir. Türkiye’nin asıl sorunu da zaten budur. Olanla olması gereken arasındaki büyük uzaklık. Özellikle televizyonda çalışan arkadaşların bu sorumluluğu iki cebinde birden taşıması lazım.
Özlem Çınar (Aylin)
Nasıl değişmez insan 10 senede? Dün gece birinci bölümü izledim. Bir tek sizde herhangi bir değişim yok galiba.
Evli değilim, çoluk yok, çocuk yok bundan olabilir mi?
Ben de değilim ama 10 sene öncesinden çok farklıyım.
Babam da yaşını çok göstermez. 60 yaşındayken 45 gösterirdi, genetik olabilir biraz. Anne oynamadım ben mesela, daha anne oynayacağım.
Aliye’de Doktor Nur’dunuz.
Evet Deniz (Nejat İşler), Aliye’ye (Sanem Çelik) aşıktı. Nur da Deniz’in peşinden koşan kadın. En sevmeyerek oynadığım rol. Bir kadın bir erkeğin peşinden nasıl koşar, hiç oturtamamıştım kafamda.
BAKMADAN GEÇME!
Eğitim aldınız mı siz de?
Başlarda Vatan’da (Emniyet Amirliği) çok çalışıyorduk. Polisler de bizimle oynuyordu. Telefon numaralarımızı veriyorduk birbirimize, yeniydik, her şeyi öğrenmek istiyorduk. Kadın polis şunu yapabilir mi, kafasını nasıl tutar filan gibi. Sonuçta bir dizi yapıyoruz, aslında normalde kadınlar operasyona çok çıkmazmış.
Bu sorunun muhatabı siz değilsiniz tabii ama bir kadın niye polis olmak ister sizce?
Bilmem, ben de küçükken istiyordum polis olmayı. Üniformasından dolayı falan herhalde. Bazı kadınlar erkeksi meslekleri sever ya.
Bazen sizin içinizden de geçmez mi, sokakta uyuz olduğunuz bir erkek olduğu zaman, şu anda polis olsaydım diye?
Polis olsaydım diye geçmez de suratını dağıtsaydım diye geçer.Hah işte öyle güçlü hissettiğiniz anlar olsun istersiniz. Herhalde bu nedenlerle ister bir kadın polis olmayı. Belki bazısının babası polistir, ondan ister..
Özgür Ozan (Hüsnü Çoban)
Yahu neymiş bu Hüsnü Çoban?
Bayağı halkın vicdanı haline dönüşen bir simge oldu Hüsnü Çoban. Öldüğü zaman çocukları ne olacak acaba diye düşünülen bir karakteri oynuyorum. Hiç istemediler ölmemi. Aslında ölmemi gerektirecek bir şey de yoktu, bizim rutin vurulmalarımızdan bir tanesiydi. Benim öldüğümü düşündürten, ağzımdan kan gelmesi ve Gidiyorum (Kazım Koyuncu) şarkısı. Hakikaten beklemediğimiz bir durum oluştu, şaşkınlıkla seyrettim, inanamadım. Beni öldü zannedenler bile oldu.
Neye bağlıyorsunuz bu tepkiyi?
İnsanların böyle bir şeye ihtiyacı vardı demek. Birinin ölmesine değil, tabii. Bu olumsuz şartlarda, sevdikleri bir şeyin ellerinden gitmesine izin vermek istemeyişlerinden ötürü olduğunu düşünüyorum bu tepkinin.
Sahne olarak da çok etkileyiciydi. Vurulduğunun farkında olmayışı, ceketini çıkarışı, müzik.
Özlem Çınar: Ben şu anda izleyeyim, ağlarım yine.
Peki nasıl 10 yıldır bir aradasınız?
Patronumuz bile soruyor bazen. Sesimizi yükselttiğimiz olmadı şimdiye kadar. Herkes tiyatro kökenli, disiplin sahibi. Her yıl, bu yıl biter diye başladık işe. 10. yılı gördük. Biraz da bu kadar uzun sürmemizin ekmeğini yiyoruz.
BAKMADAN GEÇME!
Sizin önceki diziniz de çok uzundu.(Çocuklar Duymasın, Light Selami)Evet, cv’mde iki dizi var sadece.
Özlem Çınar: Buradaki ilişkilerin bunca yıl saygıyla, sevgiyle devam etmesini sağlayan unsurlardan biri de Orhan Oğuz’dur. Dengenin şaştığını farkettiği anda, hepimizi dengeler.
Özgür Ozan: Çok egolu insanlar da yok aramızda. Herkes daha önce başarılı olduğu kendi işinden gelmiş. Belki bu olgunluk dönemi işimiz.Peki sokakta, yağmurda çamurda çekim yaparken hiç şöyle yalılarda yaşayan insanları, zenginleri oynasaydım diye düşünmüyor musunuz?
Özlem Çınar: Orada olmaktansa kesinlikle burada olmayı tercih ederim. Bir adamın suratına 10 dakika boyunca bakmak istemiyorum.
Özgür Ozan: Dizimiz eceliyle biterse, öyle dizilerden teklif gelirse, biz de oynarız. Burası devam ederken başka bir işe başlayıp reyting nasıl gelecek, tutar mı, tutmaz mı, oyuncularla anlaşır mıyız, senaryo iyi midir, kötü mü heyecanlarına girmek istemiyoruz. Alıştık biz işimize. Tabii polisiye oynamak zor ama bu diziyi de Orhan Abi’den başka kimse çekemezdi.
Orhan Oğuz (Yönetmen)
*İkinci Bahar’ı çektim, Baba Evi’ni, Süper Baba’yı çektim, bu polisiye geldi sonra, Devriye idi ilk adı.
*Çizgi roman hastasıyım ben, Kinowa, Tommiks, Teksas, Pekos Bill Diziye de çizgi roman tadı vermek istedim, kareleri düşündüm hep.
*Çekimleri fazla sayıda kamerayla ve bütün heyecanıyla, ruhuyla, eksiksiz, gerçek gibi tek bir kerede yapıyoruz.
*Sakin bir iş değil bu. Yani bir kafede iki sevgilinin oturup uzun uzun muhabbet etmesinin hiçbir anlamı yok bana göre. Tabii ki bir kafe sahnemiz olabilir ama mutlaka arkada bir kavga çıkar, olay olur.
*Yayın saatlerinde yemek yiyor izleyici, bir yandan radyo gibi diziyi dinleyerek. İnsanın aklını meşgul etmeyi düşünüyor, ona göre kurguluyorum çekimi. “Bana bakın, bana bakın!” diye vuruyorum esasında ekrana. Ben vurunca seyirci dönsün, bir daha da bırakamasın diye bir hayal kurdum. 10 yıldır da böyle yapıyoruz.
BAKMADAN GEÇME!
*Polislerden, avukatlardan gerçek hikayeler alıyoruz. Bu gerçekliğin getirdiği bir albenisi de var dizinin.
*Bizde fotoğraf çekilir ama paylaşılmaz. Önemli bir fotoğraf varsa, onu ben paylaşırım. Özgür’ün (Ozan) vurulması sahnesinde, o secde halini çektim. İnstagram’a koydum. Altına da yazdım: “Ölüm, secde, neler oluyor?” 39 bin like geldi, bir şeyler oluyor dedim, arkadan sökün etti zaten. Eski izleyicimiz de döndü geri. Kızım aradı, “Baba kimseye söylemeyeceğim, ben bilmek istiyorum,” diye, ona da söylemedim. Gizemli bir durum yarattık.
*İyi dizileri izliyorum, en son True Detective izledim.
*Güneş batıyor, iki sevgili el ele yürüyor türü çekimlerden nefret ederim, hiç sahici değillerdir. Genel İstanbul görüntülerini de gecekondu bölgelerinden, arka mahallelerden alıyorum.
*Çekim sırasında da oyun kuruyoruz. Mesela bir kahveyi basıp birini yakalayacaklar. Ben kameramanlara adamın fotoğrafını gösteriyorum, “İçeride şu adamı bulacaksınız, önce bulana da bir lira vereceğim,” diye. O kameralar nasıl arıyor içeriyi biliyor musun, önce ben bulacam diye… Bazen koşarken kameraları oyuncuların eline veriyorum, kendileri çekiyor.
BAKMADAN GEÇME!
*Geçenlerde sekiz kamerayla, tek bir turda bir sahne çektim (403. bölümde). Gerçek çevik kuvvet ve toma geldi. Çevik kuvveti kenara çektim, dedim ki, “Arkadaşlar dizi çekiyoruz, bu çocuklar birazdan size taş filan atacak, oyuncu onlar.” Çocuklara da gittim, “Bakın,” dedim, “polisler, vurun!” Çocuklar da yapma taşlar atıyor. Kameraları yerleştirdim, tam kaos ortamı; mahalleli gençler ortalığı yakıyor, yanan lastikler yuvarlanıyor, toma su sıkıyor. İki buçuk dakika filan sürdü, bir turda çektim. Sonuç olarak polislerden birinin boynu çizildi, çocuklardan da birinin tırnağına bir şey oldu. Önlemlerimizi iyi alıyoruz. Bugüne kadar neler çektim, şükür hiçbir kaza olmadı. Bombalar patladı, evler uçtu havaya, arabalar çarptı insanlara…
*Sekiz saatten fazla çalışmayız, bizde sabahlama yok. Ben sıkılırım, yapamam zaten. Ama disiplin var, herkes ne yapacağını biliyor. Tatil çabuk geliyor o zaman.
*Demokrat bir set olmasını sağladım. Herkes benim disiplinlerime uyar. Çaycıdan bana kadar herkes eşit. Oyuncular kapris yapamaz. Onlar dışarıda ünlüdür, setin içinde herkes aynı.
*Tretmanı bilirim, senaryoyu hiç okumam. Hemen çekime geçeriz.*Polisle halk arasındaki perdeyi kaldırmaya çalıştık. Bizim görmek istediğimiz, halkı için kendini ateşe atan polisleri yaptık. Gezi’de “Rıza Baba neredesin?” diye yazdı çocuklar. Sonra da “Rıza Baba ekibin tam pislik çıktı” diye yazdılar.
Ozan Çobanoğlu (10. sezonun yeni komiseri Hakan Çınar)
*Daha önceden dövüş ve boks eğitimi almıştım. Tek Türkiye’de dört yıl baş rol oynadım, orada da silahlar, çatışmalar vardı. Polisi oynarken işinin ne kadar zor olduğunu anlıyorsunuz. Gece vardiyaları, suçluların peşine düşmek, çatışmalar, hepsi hayatlarının parçası. Bir salon işinden, gençlik dizisinden daha zor Arka Sokaklar’da oynamak.
*Biz hep ücra, arka mahallelerde çalışıyoruz. Kışın dış çekimlerimizde oralar daha da zor oluyor, arabalar bile zor çıkıyor yollardan. Ama işimizi seyrettiğimiz zaman kendimizi daha iyi hissediyoruz.
*Hep arka sokaklardayız ya, oralardaki insanlar daha çok televizyon seyrediyor, bizim dizide kendilerini görüyor, samimi buluyorlar bizi. Yönetmenimiz de zaten hep bunu istiyor: Rol kesmeyin, poz vermeyin, gerçek olun. Bütün oyuncular buna inanıyor.
*Türker Bey de tiplerimizi gerçek polislere yakın seçtiği için bizi gerçekten polis sanıyorlar. Özgür (Ozan) Abi’yi, Şevket (Çoruh) Abi’yi polis olarak görüyorlar artık. Bazen trafikte çeviren polisler “Geç, sen bizdensin,” diyor. Ben mutluyum burada olmaktan, Orhan Hoca’yla çalışmaktan. 10 yıllık bir ekibe bu kadar kolay uyum sağlayacağımı düşünmüyordum, ilk bölümde beni hemen içlerine aldılar.
BAKMADAN GEÇME!
Yılmaz Ekmekçi (Genel koordinatör)
*Arka Sokaklar’ın doğuşunu bizzat yaşamış olduğum için yakından biliyorum. Türker İnanoğlu, İstanbul’un arka sokaklarında yaşanan dramları, gerçek olayları bir muhabirin takip ettiği Polis İmdat programını yapıyordu. Hayatın ta kendisini kameranın gözünden veren bu programdan esinlenerek Arka Sokaklar dizisini tasarladı. Sonra iki yıl kadar araya başka projeler girdi, Yabancı Damat sırasında, İnanoğlu’nun özgün projesi Arka Sokaklar tekrar gündeme geldi. Diziyle ilgili bütün seçimler de titizlikle yapıldı. Mesela görüntü yönetmenliğinden başlayan ve kamera kullanımını çok iyi bilen Orhan Oğuz’un yönetmen olarak seçilmesi rastlantısal değildi.
*Senaryo danışmanımız Ahmet Yurdakul, senaristler Ozan Yurdakul ve Sinan Yurdakul her hafta farklı hikayelerle yeni bir heyecan yaratıyor. Oyuncular da merak ediyor o hafta neyle karşılaşacaklarını, o merak izleyiciye yansıyor.
*Projenin bir özelliği de ‘cinayet işlenmiş, kim yapmış’ın ötesinde, insanın kalbine ve vicdanına hitap etmesi.
*Polisle işbirliği yaparak çektiğimiz çok sahne var. Oyuncular da rollerini gerçeğe uygun canlandırmak için polis eğitiminden geçti.
*Bütün patlamalar, yangınlar, gerçektir bizde. Bilgisayarda yapılmaz.
*Toplumsal mesaj konusu çok önemlidir. Hayatta karşılığı olan her şey bizde de olur. Küçük gelin meselesi olsun, taciz konusu olsun, Rıza Baba çıkar, “Bu olmaz ki böyle,” der.
*Taş yerinde ağırdır. Herhangi bir projemizin başka bir kanala transfer olduğunu hatırlamıyorum.
BAKMADAN GEÇME!
