Almanya görene kadar 10 kişiyi öldürdüler
Güncelleme Tarihi:
Almanya Başbakanı Angela Merkel, Hanau’da yaşanan ırkçı terör saldırısı üzerine, “Irkçılık bir zehir ve bu zehir toplumumuzda var” dedi. Nazilerin 1930’lu yıllarda üstün Alman ırkının dünyaya hâkim olması gerektiği ideolojisiyle ektiği bu zehir, sadece Almanya’yı değil, tüm dünyayı felakete götürdü. İkinci Dünya Savaşı, 50 milyonun üzerinde insanın hayatına mal oldu. 6 milyon Yahudi gaz odalarında, toplama kamplarında soykırıma uğradı. Dünyanın gelmiş geçmiş en kanlı nazi lideri Hitler, ‘topyekün savaş’ çılgınlığıyla çocukları bile savaşa sürdü. Almanya’da taş üstünde taş kalmadı. Korkunç savaşın enkazı altından çıkan Almanlar, “Nie Wieder” (Bir daha asla) dedi.
Savaşı kaybeden ve kayıtsız, şartsız teslim olan Almanya, ittifak güçlerinin de zoruyla nazi ideolojisinden arınma sürecinden geçti. Nazizmden arınma programı etkili oldu. Almanlar insanlık tarihinin bu en karanlık dönemi nazi Almanyasıyla yüzleşti. Almanya’da savaş sonrası kuşağı kendi tarihiyle yüzleşmeden gurur duydu. Bunu başka ülkelere de örnek göstermeye çalıştı. Herkes, Almanya’nın, tarihinden ebedi ders çıkardığını düşündü. Üstün ‘Aryan’ ırkının tüm milletlere hâkim olması tezine dayalı nazi ideolojisinin bir daha Almanya’da yeşeremeyeceğine inandı. Daha geçtiğimiz 27 Ocak tarihinde nazilerin ölüm kampı olarak bilinen, gaz odalarında insanların zehirlenerek öldürüldüğü, 1.1 milyon insanın katledildiği Auschwitz Toplama Kampı, kurtuluşunun 75’inci yılında anıldı. Almanya Cumhurbaşkanı Frank Walter Steinmeier, Kudüs’te Yahudi Soykırım anıtı Yad Vashem’de yaptığı konuşmada, “İnsanlık tarihinin en büyük katliamıydı bu. Ağır bir tarihi yükle karşınızdayım. ‘Biz Almanlar tarihten ebedi ders çıkardık’ demek isterdim. Ama bugün hâlâ kin ve nefret yayılıyorsa, okul avlularında Yahudi çocukların üzerine tükürülüyorsa, insanlara saldırılıyorsa, bunu diyemiyorum” sözleriyle uyardı.
Cumhurbaşkanı Steinmeier, “Tarihin tekerrür etmesine bir daha asla izin vermeyeceğiz. Milliyetçilik zehrine karşı duracağız” sözü verdi. Bu konuşmanın daha mürekkebi kurumadan Hanau’da ırkçı bir Alman, Türklere ait üç iş yerinde hiç tanımadığı insanlara, saf Alman olmadığı için kurşun yağdırdı. 12 dakika içinde 52 kurşun sıkan Tobias Rathjen adlı ırkçı, 4’ü Türk, 9 kişiyi öldürdü, 5 kişiyi yaraladı. Ardından evine giden saldırgan, annesini de öldürdükten sonra intihar etti. Alman yazar ve şair Günter Kunert, savaşın bitimindeki Almanya’yı şu vurucu dizelerle anlattı: “İsanlar çekip çıkarıldığında, bombalanan evlerinin enkazından / Şöyle bir silkelenip / Bir daha mı asla dedi... / En azından hemen değil.”
BAKMADAN GEÇME!
Almanya, Hanau’da yaşanan bu ırkçı saldırıyla kaçıncı kez sarsıldı? Liste çok uzun. “Ben tarihimle yüzleştim. Birkaç neonazi çatlak olabilir” rahatlığı içinde yaşayan Almanya, uzun süre aşırı sağ tehlikeyi görmezden geldi. Alman siyaseti ve güvenlik birimleri “Sağ gözü kör” haklı suçlamalarının hedefi oldu. Sağ göz körlüğü, sekizi Türk 10 kişiyi öldüren neonazi terör örgütü NSU’nun çok daha önceden ortaya çıkarılıp, cinayetlerin önlenmesini de engelledi. Ne polis ne istihbarat ne de siyaset, kurban ailelerinin, “Bu cinayetlerin arkasında yabancı düşmanlığı var”, ısrarlarına rağmen, aşırı sağ şüphesi üzerinde hiç durmadı. Türklere karşı ön yargı, ağır bastı. “Bu bir uyuşturucu mafyası işi” denildi. Cinayetlere ‘Döner-Morde’ (Döner Cinayetleri) adı konuldu. ‘Sağ göz körlüğü’, cinayetlerle ilgili mahkeme kararlarına, resmi istatistiklere de yansıdı. Irkçı ve siyasi motifli cinayetler daha ağır cezayı öngörürken, güvenlik birimleri ve yargı çok açık ırkçı cinayetleri bile normal bir ‘kavga’ sonucu olarak değerlendirdi.
Almanya’da 1990 yılından beri aşırı sağ saldırılarda ölenlerin istatistiği tutuluyor. Bir resmi istatistik var, bir de, yine ırkçı bir saldırıya kurban giden Amadeu Antonio adına kurulan vakfın tuttuğu istatistik. İkisi birbirinden çok farklı. Vakfın istatistiğine göre 1990-2019 yılı sonuna kadar 208 insan ırkçı saldırılara kurban gitti. Ayrıca 12 vakada ırkçı şüphesi bulunuyor. Resmi istatistik ise sadece 94’ünü aşırı sağ motifli cinayet olarak görüyor. Bu sayılara en son Hanau’da öldürülen 10 kişi daha eklendi. 1990 öncesi ırkçı saldırılara kurban gidenlerin bir listesi yok. Biz Türklere yönelik ırkçı saldırıları ve tam aydınlığa kavuşturulamamış ırkçı saldırı şüphesi bulunan olayları araştırdık. Araştırmayı 1980’li yıllara kadar geri götürdük.Türklere yönelik ilk ırkçı saldırı tarihi 1 Ocak 1981’e uzanıyor. İlk kurban ise Seydi Battal Koparan. 1969 yılında Almanya’ya gelen Seydi Battal Koparan, 5 çocuğu ve eşiyle Baden Württemberg Eyaleti’nin Ludwigsburg kentine bağlı Gündelsbach’ta yaşıyordu. 45 yaşındaki Koparan, 1980’i 1981’e bağlayan yılbaşı gecesi eve dönmeyen engelli oğlunu aramaya çıktı. Oğlunun ‘Krone’ adlı lokale gitmiş olabileceği düşüncesiyle oraya girdi. ‘Krone’, aşırı sağcı ‘Stander Greif MC’ adlı motosiklet çetesi üyelerinin uğrak yeriydi. Oğlunun burada olduğu ve kötüye kullanıldığı şüphesi taşıyan Seydi Battal Koparan ile içerideki aşırı sağcı grup arasında tartışma çıktı. Lokal sahibinin karısı, “Pis Türkler, çekip gidin buralardan” diye bağırdı. Baba Seydi Battal Koparan lokalden çıkıp gitti ve başka bir yerde bulduğu oğluyla eve giderken, 6-7 kişilik bir grup tarafından önü kesildi. Baba Koparan, oğlunun gözleri önünde demir çubukla dövülerek komaya sokuldu. Oğlunun ise iki dişi kırıldı. Hastaneye kaldırılan Seydi Battal Koparan 5 saat sonra öldü. Geride 5 çocuk ve bir eş bıraktı. Motosiklet çetesinin üç üyesi tutuklandı, biri beraat etti. Biri 3.5 yıl, diğeri 1 yıl 9 ay hapis cezasıyla kurtuldu. Koparan’ın eşi ayda 900 Mark’la ailesini tek başına geçindirmek zorunda kaldı. Bu olayı 22 haziran 1982’de Tevfik Gürel cinayeti izledi. 26 yaşındaki Tevfik Gürel, Hamburg yakınlarındaki Norderstedt’te diskoda bir Alman kızla yakınlık kurdu. Görgü tanıklarının ifadesine göre, Gürel, kızın rızasıyla ona sarıldı. Ancak diskodaki bir grup, “Yabancılar defolsun” diye bağırarak, Tevfik Gürel’e saldırdı. Ağır yaralanan Tevfik Gürel hayatını kaybetti.
BAKMADAN GEÇME!
Aynı yıl Aşağı Saksonya Eyaleti’nin Wolfenbüttel kentinde 22 Kasım 1982’de bir Türk ailenin kaldığı evde yangın çıktı. Türk anneyle birlikte üç çocuğu can verdi. 3 kişi ağır yaralandı. Failler bulunamadı. Bu olayı 26 Ağustos 1984’te Duisburg’da başka bir ağır yangın olayı izledi. Türklerin yoğunlukta yaşadığı Duisburg Wannheimer’da, Wannheimer Str. 301 numaralı evin giriş katında yangın çıktı. Yangın bir anda ahşap binayı sardı. Satır ve Turhan ailelerinden 7 kişi hayatını kaybetti. 20 kişi ağır yaralandı. Bir türlü aydınlatılamayan yangın olayında ırkçı motif hiç aranmadı. Spiegel dergisinin haberine göre evin duvarında gamalı haç işareti vardı. Olaydan 10 yıl sonra bir mülteci yurdunu kundaklamakla suçlanan bir kadın, ifadesinde 1984’te Satır ailesinin evini de ateşe verdiğini söyledi. Kadın, başka kundaklama suçlarından mahkûm oldu ve birkaç yıl önce cezaevinde öldü. Mahkeme dosyalarında kadın için ‘Ruh sağlığı bozuk’ ifadesi yer aldı. Olayın yeniden soruşturulması için “Initiative Duisburg 1984” adıyla bir girişim kuruldu.
29 yaşındaki duvar ustası Mehmet Kaymakçı, 24 Temmuz 1985 akşamı Hamburg’da, iş yorgunluğunu atmak için ‘Bei Ronnie’ adlı bir lokale girdi. Polis raporuna göre lokalde Frank Uwe P., Mario B. ve Bernd M. adlı üç neonazi kendi aralarında siyaset tartışıyorlardı. Üç neonazi, gece lokalden çıkan Mehmet Kaymakçı’nın peşine düştü. Hohe Liedt Str. sokağında Mehmet Kaymakçı’nın önünü kesip komaya sokuncaya kadar döven üç neonazi bununla da yetinmedi. Mehmet Kaymakçı’yı sokağın kenarındaki bir çalılığın arkasına çektikten sonra, Frank Uwe P. ağır bir beton parçasıyla Mehmet Kaymakçı’nın kafasını parçaladı. Olay esnasında çıkan gürültü üzerine uyanan mahalle sakinleri polisi arayıp rahatsız edildikleri şikâyetinde bulundu. Olay yerine gelen polis ekibi, Frank Uwe P.’yi gürültü yaptığı şüphesiyle kimlik tespiti yaptıktan sonra serbest bıraktı. Ertesi gün yoldan geçen bir bisikletli çalılığın arkasında Mehmet Kaymakçı’nın cesedini görüp polise haber verdi. Polis, gece kimlik tespiti yaptığı Frank Uwe P.’yi gözaltına aldı. Zanlının ayakkabılarında halen Mehmet Kaymakçı’nın kan izleri vardı. Frank Uwe P., polis verdiği ifadede, “Evet biz yaptık. Türkleri korkutmak istedik” dedi. Bu vahşi ırkçı cinayet, ‘Lokal kavgası’ olarak nitelendirildi. ‘Hamburger Abendblatt’ gazetesi, cinayeti ‘üç işsiz gencin’ işlediğini yazdı. Cinayetten önce Hamburg metrosunda “Türken raus” (Türkler defolun) diye Almanca ve Türkçe pullar yapıştırılmıştı. Savcı Reich, Hamburg Eyalet Mahkemesi’nde görülen davada üç neonaziyi “ölümle sonuçlanan adam yaralama” ve “adam öldürmeye teşebbüsle” suçladı. Saldırıyı mahkemede en ince ayrıntılarına kadar anlatan ve Mehmet Kaymakçı’nın dayak ve tekmeler sonucu hayatını kaybettiğini söyleyen savcı Reich, cinayetin siyasi motifli olduğu konusunda tek bir söz söylemedi. Oysa adli tıp raporunda, dayak sonucu komaya giren Mehmet Kaymakçı’nın hırıltılar çıkardığı için beton parçasıyla kafasının ezildiği belirtiliyordu.Poliste, adam yaralama ve nazi sloganları atmaktan dosyası bulunan Frank Uwe P., mahkemede cezaevi koşullarından, “Burada da Almanlar yabancılar tarafından eziliyor” diyerek şikâyet etti. Mahkeme, üç neonaziden ikisine 8’er yıl, birine ise 7 yıl hapis cezası verdi. Mahkeme kararında, saldırının sinsi bir ırkçı saldırı olduğuna dair hiçbir ifade yer almadı. Mehmet Kaymakçı’nın öldürüldüğü yerde bugün ne bir anıt ne de bir tabela var.Mehmet Kaymakçı cinayeti Hamburg’da ilk ırkçı cinayet değildi. 1980 Ağustosu’nda ‘Deutsche Aktionsgruppe’ (Alman Eylem Grubu) adlı neonazi örgüt üyeleri Vietnamlı mültecilerin kaldığı bir evi kundakladı ve iki Vietnamlı hayatını kaybetti.
BAKMADAN GEÇME!
Tarih: 21 Aralık 1985 Yer: Hamburg. 26 yaşındaki Ramazan Avcı, yanında kardeşi ve bir arkadaşıyla Land- wehr otobüs durağında bekliyordu. Durağın yanı başındaki lokalden 5 neonazi hakaretlerle bu üç Türk’e saldırdı. Üç Türk kendilerini savunmak için gaz spreyi sıktı. Neonaziler bunun üzerine lokale koşup beyzbol sopalarıyla geri döndüler. Ramazan Avcı, kardeşi ve arkadaşı kaçarak kurtulmak istedi. Neonaziler üç Türk’ü otomobille takibe aldı. Avcı’nın kardeşi ve arkadaşı son anda otobüse binerek hayatlarını kurtarırken, bir otomobil kaçmakta olan Ramazan Avcı’ya çarptı. 30 kadar neonazi yerde yaralı yatan Avcı’ya beyzbol sopaları ve balta sapıyla vurarak, komaya soktular. Ağır yaralı hastaneye kaldırılan Ramazan Avcı, üç gün sonra, 24 Aralık 1985’te hayatını kaybetti.Ramazan Avcı’nın cenaze töreni sırasında neonaziler bir Türk babayla yanındaki iki çocuğunu bira şişeleri ve zincirle yaraladı. Polis, olaydan hemen sonra 5 neonaziyi ellerinde suç aletleriyle birlikte yakalayıp gözaltına aldı. Ancak 5 neonazi de ifadeleri alındıktan sonra serbest bırakıldı. Savcı önce cinayetten dava açtı, sonra cinayet suçlaması geri çekildi. Saldırganlardan dördü adam öldürmekten 3 ile 10 arasında cezalarla kurtuldu.Ramazan Avcı öldürüldüğünde eşi hamileydi ve çocuğunu göremeden öldü. Olayın unutulup gitmesine karşı eşi bir girişim kurdu ve Ramazan Avcı olayını yeniden kamuoyunun gündemine taşıdı. Girişim sonucu olay yerine yakın yerdeki meydana Ramazan Avcı adı verildi. Irkçı saldırıların artması Türkleri tedirgin etti. Bir grup Türk, “Bündnis Türkischer Einwanderer” (Türk Göçmenler Birliği) adıyla bir girişim kurdu. Girişim, Mart 1986’da yayımladığı bildiride, “Biz, artan yabancı düşmanlığı ve ırkçı saldırılara birlikte, demokrasi kuralları içinde karşılık vermek istiyoruz. Biz, Hamburg ve Almanya’nın her yerinde Alman halkıyla birlikte, onur, güven, barış, dostluk ve dayanışma içinde yaşamak istiyoruz” denildi.
Tarih: 17 Aralık 1988 Yer: Schwandorf. Bavyera’nın 26 bin nüfuslu Schwandorf kenti. 19 yaşındaki Josef Saller adlı ‘azılı bir neonazi’, 16 Aralık’ı 17 Aralık’a bağlayan gece şehir merkezinde Türk ailenin kaldığı evi ateşe verdi. ‘Nationalistischer Front’ (Milliyetçi Cephe) adlı örgüt yanlısı Josef Saller, olaydan önce evin yanındaki duvara üzerinde gamalı haç işareti bulunan ‘Türken raus’ (Türkler defolun) yazılı pul yapıştırdı. İtfaiye yangını söndürmeye çalışırken, saldırgan seyirci olarak polisin dikkatini çekti. Yangında 49 yaşındaki Osman Can, 43 yaşındaki eşi Fatma Can ve 12 yaşındaki oğulları Mehmet Can ile Alman komşuları Jürgen Hübener yanarak can verdi. 12 kişi cam ve balkonlardan atlayarak yaralı ve ağır yaralı hayatlarını kurtardı. Saldırgan neonazi Josef Saller mahkemede, “Yabancılardan nefret ediyorum” dedi. Ağır kundaklama suçundan 12 yıl hapse mahkûm olan saldırgan, 2001 yılında cezaevinden çıktı ve “Yaptığımdan pişman değilim” dedi. Neonaziler onu bir kahraman gibi kutladı.
BAKMADAN GEÇME!
Tarih: 12 Mayıs 1989 Yer: Berlin. 25 yaşındaki Ufuk şahin, Wilhelmsruher Damm Caddesi’ndeki evinde Murat P. adlı arkadaşıyla akşam çay içtikten sonra dışarıda bir tur atmak istedi. İki arkadaş evden çıktı. Karşıdan, yanında kız arkadaşıyla gelen Andreas Sch. adlı bir Alman, “Bu yabancılar buraya geleli, güvenlik kalmadı. Bak onlardan iki ‘Kanake’ geliyor” diye laf attı. İki arkadaş cevap vermeden yollarına devam etti. Ancak Andreas Sch. arkalarından, “Yabancılar defolun” diye bağırarak tekrar sataştı. Ufuk Şahin, şimdiye kadar hiç karşılaşmadığı katiline, “Biz de insanız, sen de. Ne demek bu şimdi” dedi. Andreas Sch. cebindeki sustalı bıçağı çıkarıp Ufuk Şahin’e sapladı. Şahin hayatını kaybetti. Polis, saldırganın evinde aşırı sağla ilişkisine dair bir ipucu bulunmadığı sonucuna vardı. Ufuk Şahin’i yabancı olduğu için öldürdüğünü söyleyen saldırgan, 5 yıl hapis cezasıyla kurtuldu. Şahin, geride eşiyle birlikte 2 yaşında bir çocuk bıraktı. Neonaziler, Ufuk Şahin’i anma töreninde de olay çıkardı.Tarih: 28 Aralık 1990 Yer: Hachenburg. Rheinland Pfalz Eyaleti. Berlin Duvarı’nın yıkılıp iki Almanya’nın birleşmesinden sonraki ilk ırkçı saldırı. Kurbanı ise maalesef yine Türk. Neonaziler, 17 yaşındaki Nihat Yusufoğlu ve ailesinin kaldığı evin karşısını buluşma yeri haline getirmişti. 20 yaşındaki Alexander Tieze, neonazi grubun elebaşı olarak polis tarafından biliniyordu. Neonaziler olaydan haftalar öncesinde Yusufoğlu ailesine hakaretler ve tehditler savurmuştu. Olay günü 6 neonazi evin önüne gelerek, “Kanaken raus” (Kanaklar defolun) diye slogan attı. Nihat Yusufoğlu kardeşiyle birlikte dışarı çıkıp, neonazileri evin önünden göndermek istedi. Ancak saldırgan Alexander Tieze, Nihat Yusufoğlu’nu itişip kakışma sırasında sırtından sapladığı bıçak darbesiyle öldürdü. Çok açık bir ırkçı saldırı olmasına rağmen, savcı ve mahkeme olayı ırkçı ya da aşırı sağ bir saldırı olarak görmedi. Alman basını, savcıyı, cinayeti ‘siyasi olmayan aptal bir gencin işlediği cinayet’ gibi göstermekle suçladı. Saldırgan 6 yıl cezayla kurtuldu.Tarih: 13 Kasım 1991 Yer: Adenauerplatz. 19 yaşında, Berlin doğumlu, Sophie Charlotte Lise öğrencisi Mete Ekşi, arkadaşlarıyla Adenauerplatz meydanında Türkçe sohbet ediyordu. Onlara daha sonra kardeş oldukları anlaşılan üç Alman, “Türkçe değil, Almanca konuşun, Almanca” diye laf attı. Bunun üzerine Türk gençleriyle üç Alman kardeş arasında başlayan tartışma, kavgaya dönüştü. Mete Ekşi başına aldığı beyzbol sopası darbesiyle komaya girdi. 17 gün hastanede yoğun bakımda yatan Mete Ekşi, 13 Kasım 1991’de hayatını kaybetti. Öldürücü darbeyi vuran 25 yaşındaki Michael Sch., bir Türk kadınına tecavüzden cezaevinde yatıp çıkmıştı. Mahkeme ırkçı bir saldırı olduğu iddiasını reddetti. Michael Sch. ‘ölüme yol açan adam yaralama’ suçundan 3 yıl 9 ay hapis cezasıyla kurtuldu. Bu saldırıdan yaklaşık iki ay önce neonaziler Hoyerswerda kentinde gündüz vakti seyircilerin alkışları arasında bir mülteci yurdunu ateşe vermişti. Hoyerswerda saldırısı yabancı düşmanı saldırıları tetikledi.
Tarih: 23 Kasım 1992 Yer: Mölln. Hoyerswerda ve başka kentlerde mülteci yurtlarına saldırılar, polisin bu saldırıları kontrol altına alamaması neonazileri cesaretlendirdi. 22 Kasım’ı 23 Kasım’a bağlayan gece 19 yaşındaki neonazi Lars Christiansen ve 25 yaşındaki Michael Peters, Schleswig Holstein Eyaleti’nin küçük bir kasabası olan Mölln’de Türklerin oturduğu iki evi molotof kokteyli atarak kundakladı. Saldırganların ilk ateşe verdiği evde oturanlar yangından kaçarak kurtulmayı başardı. Ancak saldırganlar molotof kokteylini ikinci evin giriş kapısına attıkları için kaçıp kurtulma imkânını da önlemişlerdi. 51 yaşındaki Bahide Arslan, torunları 14 yaşındaki Ayşe Yılmaz ile 10 yaşındaki Yeliz Arslan alevler içinde feci şekilde can verdi. Üç kişi ağır yaralandı. Saldırganlar, iki evi ateşe verdikten sonra polisi telefonla arayıp “Heil Hitler” (Yaşasın Hitler) diyerek kundaklamayı haber verdi. Mahkeme, 19 yaşındaki Lars Christiansen’i olgun olmadığı gerekçesiyle 10 yıl gençlik cezasına çarptırdı. Christiansen, 7.5 yıl hapis yattıktan sonra çıktı. 25 yaşındaki Michael Peters yetişkinler yasasından yargılandı. Ancak mahkeme sanıkların saldırıyı planlamadıkları değerlendirmesinde bulundu ve ömür boyu hapse mahkûm olan Michael Peters 14 yıl yattıktan sonra serbest kaldı.Tarih: 27 Aralık 1992 Yer: Meerbusch. Olay, Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti’nin Meerbusch yakınındaki 57 numaralı otobanda oldu. 20 yaşındaki Şahin Çalışır ve iki arkadaşı otomobilleriyle giderken, polis tarafından aşırı sağcı olarak bilinen Klaus E. peşlerine düştü. Klaus E., Şahin Çalışır’ın aracına vura vura sıkıştırdı. Şahin Çalışır ve iki arkadaşı arabadan inip kaçmaya çalışırken, Klaus E. arabasını Şahin Çalışır’ın üzerine sürdü ve çarparak öldürdü. Mahkeme olayda ırkçı bir motif görmedi ve Klaus E.’yi ‘ihmalkârlıkla adam öldürme ve trafiği tehlikeye atma’ suçlarından 15 ay hapis cezasına çarptırdı. Saldırgan cezaevinden yazdığı mektupta, “Bir daha asalak asalak dolaşamayacaklar” diye yazdı. Olay sırasında Klaus E.’nin yanındaki kişi, aşırı sağ Halk ve Vatan için Alman Ligi adlı örgütün aktif üyelerindendi.
BAKMADAN GEÇME!
Tarih: 9 Mart 1993 Yer: Mühlheim/Ruhr. 56 yaşındaki Mustafa Demiral yolda yürürken aşırı sağcı ‘Republikaner’ (Cumhuriyetçiler) partili iki neonazi tarafından hakarete uğradı. Aralarında tartışma çıktı. İki aşırı sağcı gaz tabancasını idam edeceklermiş gibi Mustafa Demiral’ın kafasına dayadı. Kalp hastası olan Mustafa Demiral kalp kriz geçirdi ve olay yerinde öldü. İki aşırı sağcı ‘ölümle sonuçlanan adam yaralama’ suçundan 4’er yıl hapis cezasına çarptırıldı. Bu saldırı da resmi istatistiklere ‘yabancı düşmanı motifli’ olarak girmedi.Tarih: 18 Şubat 1994 Yer: Darmstadt. Hessen Eyaleti’ne bağlı Darmstadt kentinde yaşayan 5 kişilik Bayram Ailesi’nin akşam kapısı çaldı. Kızı Aslı Bayram kapıyı açtı. 29 yaşındaki Alman komşuları, “Çok gürültü yapıyorsunuz” diye bağırıyordu. Sesi duyan 50 yaşındaki baba Ali Bayram kapıya geldi. Saldırgan hazırlıklı gelmişti. 9 mm çapındaki silahını çıkarıp Ali Bayram’a ateş etti. Ali Bayram, kızı Aslı’yı kurtarmak için kenara itti ve kurşunların hedefi oldu. Ali Bayram ölürken, Aslı Bayram kolundan yaralandı. Bayram Ailesi saldırganı neonazi olarak tanıyordu.Ali Bayram’ın eşi mahkemede saldırganın aylar önce, “Pis Türkler, ya çekip memleketinize gidersiniz ya da ben sizi öldürürüm” diyerek kendilerin tehdit ettiğini anlattı. Mahkeme, saldırıda ırkçı motif ve cinayetin planlı olduğu iddialarını reddetti. Saldırgan 9 yıl cezayla kurtuldu. Ali Bayram, Amadeu Antonio Vakfı’nın 1990’dan bu yana tuttuğu ırkçı motifle öldürülenler listesinde yer alıyor. Ali Bayram’ın olay sırasında 12 yaşında olan ve yaralı kurtulan kızı Aslı Bayram, 2005’te hukuk öğrencisi olarak Almanya güzeli seçildi.
Aslı Bayram, ‘Anne Frank’in Hatıra Defteri’ adlı tek kişilik oyunda, Hitler zulünden kaçan Anne Frank’i oynamıştı.
BAKMADAN GEÇME!
Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti. 29 Mayıs gecesi itfaiyeye yangın ihbarı alarmı ulaştığında saatler gece yarısı 01.42’yi gösteriyordu. İtfaiye ekipleri Untere Werner Str. 81 numaradaki üç katlı binanın önüne geldiğinde, Genç Ailesi’nin oturduğu ev alevler içindeydi. Genç bir kadın çatı katındaki pencerede iki çocuğuyla yardım istiyordu. Bu, 27 yaşındaki Gürsün İnce’ydi. Binadan alev ve dumanlar yükseliyordu. Bir itfaiye eri 27 yaşındaki iki çocuk annesi kadını pencereden atlamaması için sakinleştirmeye çalıştı.Ancak Gürsün İnce son çare çocuklardan birini aşağıya attı. İtfaiye eri çocuğu tutmaya çalıştı. Ellerinden sıyrılan çocuk çukura düştü. Yaralı kurtuldu. Anne bu sefer ikinci çocuğu Güldane’yi göğsüne basıp birlikte aşağıya atladı. Sırt üstü çukura düşen Gürsün İnce anında öldü, Güldane kurtuldu. İtfaiye ekipleri yangının enkazından yanmış üç ceset çıkardı: Hatice Genç 18, Gülüstan Öztürk 12, Saime Genç 4 yaşındaydı. 9 yaşındaki Hülya Genç daha önce alt katta ölü olarak bulundu. Genç Ailesi bu yangında 5 ferdini kaybetti. Bazıları çok ağır 14 aile ferdi yaralandı.
‘İltica yasası’, saldırıdan üç gün önce Federal Meclis’te ateşli tartışmalarla sertleştirilmişti. 1992’de Almanya’ya Balkanlar ve Afrika’dan 438 bin mülteci gelmişti. Hıristiyan Birlik Partileri (CDU/CSU), mültecilerin büyük çoğunluğunun ekonomik amaçlı ve Almanya’da sosyal devletin sırtından geçinmek istedikleri söylemleriyle toplumsal havayı yabancılara karşı germişti. Bu gergin hava Sosyal Demokrat Parti (SPD) ve Hür Demokratlar’ı da (FDP) çark ettirdi. Onlar da CDU/CSU’nun iltica karşıtı politikasına katıldı. İltica yasası bu sayede sertleştirildi. Yeni yasayla ilticası reddedilenler hızla sınır dışı edilmeye başlandı. Bazı sınır dışı kararlarını durdurmaya çalışan Anayasa Mahkemesi yargıçlarına “Sizin kafanızı parçalamak lazım” yazılı tehdit mektupları yağıyordu.
BAKMADAN GEÇME!
Dönemin Kuzey Ren Vestfalya İçişleri Bakanı Herbert Schnoor, Solingen saldırısından siyasilerin bu iltica karşıtı söylemlerini sorumlu gösterdi. Schnoor, “Eylemcilerin arkasındaki eylemciler, onları kışkırtan siyasetçilerdir” dedi. Siyasetin yabancı ve mülteci karşıtı söylemlerle şiddet saldırılarının artmasına bir nevi destek çıktığını söyleyen Schnoor, Solingen saldırganlarının siyasetçilerin sözlü şiddetini eyleme dönüştürdüğünü vurguladı.CDU/CSU, SPD ve FDP gibi köklü siyasi partilerin o zaman kullandığı mülteci ve yabancı karşıtı dil, yarattığı toplumsal hava, aşırı sağ AfD’nin temelini attı. 2015-2016 yılında yaşanan mülteci akınıyla AfD sıçradı. Bugün köklü halk partileri hızla erirken, aşırı sağ AfD güçleniyorsa, CDU, SPD ve FDP ektiklerini biçiyorlar demektir. Yanlış siyasi söylemler, bugün bu köklü partileri ağır biçimde cezalandırıyor.
Solingen, Almanya’da ırkçı saldırıların zirvesi, militan yabancı düşmanlığının sembolü oldu. Yanarak hayatlarını kaybeden 5 kadın için evin önünde tören düzenlendi. Tabutlar Türk bayraklarına sarıldı. Törene, dönemin Almanya Cumhurbaşkanı Richard von Weizsaecker katılırken, Başbakan Helmut Kohl gitmedi. Bu, yaşanan acıyı daha da derinleştirdi. Kohl’ün sözcüsü, “Başbakan niçin gitmiyor?” sorusuna, “Allah bilir, Başbakan Kohl’ün çok daha başka ne kadar önemli randevuları var. Ayrıca bir başsağlığı turizmi de yaratılmak istenmiyor” dedi. Dönemin Cumhurbaşkanı von Weizsaecker vatandaşlık yasasının kolaylaştırılmasını ve çifte vatandaşlık yolunun açılmasını istedi. Saldırının üzerinden 27 yıl geçti ve çifte vatandaşlık bugün halen tartışma konusu. Saldırıdan 25 yıl sonra Başbakan Angela Merkel bu hatayı telafi etmeye çalıştı. 2018’de Düsseldorf’da düzenlenen anma törenine katılan Başbakan Merkel, “Bu tür şiddet saldırıları ülkemiz adına utanç verici” uyarılarında bulundu. 5 ferdini kaybeden Mevlüde Genç, hep barışa ve kardeşliğe çağrı yaptı.
BAKMADAN GEÇME!
Solingen yangınının bir kundaklama sonucu çıktığı hemen anlaşıldı. Dört neonazi Markus Gartmann (23), Christian Buchholz (20), Felix Köhnen (16), Christian Reher (16) tutuklandı. Markus Gartmann suçunu önce itiraf etti, sonra geri çekti. Yargılama süreci 18 ay sürdü. Davada, soruşturma yetkililerinin çok büyük hatalar yaptığı ortaya çıktı. İfade protokolleri tutulmamıştı. Parmak ve ayak izleri alınmamıştı. Yerel polisle asayiş şubesi arasında yetki kavgası yaşanmıştı. Ama en önemlisi de, Solingen saldırısında, daha sonra NSU cinayetlerinde olduğu gibi bir gizli servis muhbirinin rolü olduğu ortaya çıktı. Eyalet gizli servis muhbiri, neonazilerin gittiği dövüş spor okulunun yöneticisiydi. Dört saldırgan neonaziden Markus Gartmann 5 kişiyi öldürme, 14 kişiyi öldürme teşebbüsü ve ağır kundaklama suçlarından ‘sadece 15 yıl’ ceza aldı. Diğer üçü gençlik yasası gereği 10’ar yıl cezayla kurtuldu. Şimdi dördü de serbest. İkisi ise iyi halden erken tahliye oldu. Saldırıdan yaralı kurtulanlar ise bugün halen ağır yanığın bıraktığı acılarla yaşam mücadelesi veriyor.
Hem devlet hem de istihbarat birimleri tarafından görmezden gelinen, failleri aramak yerine ‘döner cinayetleri’, ‘mafya hesaplası’ olarak nitelendirilip ‘Almanya’nın sağ gözü kör’ dedirten, davası bile yıllarca süren Nasyonel Sosyalist Yeraltı (NSU) örgütü. Tarih: 9 Eylül 2000. Yer: Nürnberg. İki çocuk babası Enver Şimşek, Hessen Eyaleti’ndeki Schlüchtern kentinde çiçekçilik yapıyordu. Hollanda’dan aldığı çiçekleri Almanya’da pazarlıyordu. Nürnberg’de mobil çiçek standındaki bir çalışanı izinli olduğu için o gün Nürnberg’e gitti. Eskiden, Hitler’in nazi partisinin genel kurulunu yaptığı meydanda, Liegnitzer caddesi üzerinde araçtan çiçekleri çıkarıp tezgâha yerleştirdi. Katilleri saat 12.45 ile 14.15 arasında geldi. Biri 6.35 mm çapında bir silahla, diğeri 7.65 çapında ‘Ceska 83’ tipi silahla Enver Şimşek’in kafasına ve vücuduna ateş etti. Sekiz kurşunla ağır yaralanan Şimşek, iki gün hastanede yaşam mücadelesi verdi, ancak kurtarılamadı. Enver Şimşek, yıllarca Almanya’yı dolaşarak Türk avına çıkan, sekizi Türkiye kökenli 10 kişiyi öldüren ve 11 yıl sonra ortaya çıkacak olan Nasyonal Sosyalist Yeraltı (NSU) örgütünün ilk kurbanıydı. Alman polis ve savcılığı, ırkçı saldırı şüphesini gündemlerine bile almadı. ‘Çiçek mafyası’ veya Enver Şimşek’in bir düşmanı olduğu yönünde soruşturma yürüttü. Şimşek’in ailesi zanlı muamelesi gördü. Hatta polis, ailenin kaldığı eve böcek yerleştirerek gizlice dinledi. Enver Şimşek’in gizli bir sevgilisi olduğu tezgâhıyla aile sıkıştırıldı. Polis ve savcılık Enver Şimşek cinayetini aydınlatmak için karanlık alanlarda dolaşırken, ırkçı neonazi katiller 13 Haziran 2001’de, saat 16.30 sıralarında yine Nürnberg’de Gyuler caddesi üzerindeki terzi dükkanına girdiler. 49 yaşındaki Abdurrahim Özüdoğru kafasına sıkılan iki kurşunla yere yığıldı. Katiller iz bırakmadan hızlıca dükkândan çıkarak bisikletle kaçtı. Saat 21.15’te dükkânın önünden geçen biri Abdurrahim Özüdoğru’nun kanlar içinde yerde yattığını görüp polise haber verdi. Özüdoğru, Enver Şimşek cinayetinde kullanılan, ‘Ceska 83’ tipi silahla sıkılan, biri yüzünden, diğeri şakağından giren iki kurşunla öldü.
BAKMADAN GEÇME!
Özüdoğru cinayetinden iki hafta sonra, katiller Hamburg’daydı. Tarih: 27 Haziran 2001. Yer: Schützenstr. Günlerden çarşamba. Saat öğlen 12.00’ye yaklaşıyordu. 31 yaşındaki Süleyman Taşköprü, soyadını taşıyan marketi babasından yeni devralmıştı. Babası kısa bir alışveriş için dışarı çıkmıştı. Pusudaki katiller tam bu sırada geldi. Biri bir el ateş etti. Kurşun Taşköprü’nün sol yanağından kafasına girdi. İkincisi yere düşen Süleyman Taşköprü’nün kafasına arkadan iki el daha ateş etti. Babası markete döndüğünde Süleyman Taşköprü henüz ölmemişti. Nefes alıyordu. Bir şeyler söylemek istedi. Ama gücü yetmedi. Acil servis geldiğinde ise artık çok geçti. 3 yaşında bir kızı olan Taşköprü, henüz 31 yaşında hayata veda etti. Enver Şimşek cinayetinde kullanılan iki silah, Taşköprü cinayetinde de devredeydi. Ama polis ve savcılık halen bir ırkçı motif şüphesini araştırma ihtiyacı duymadı. Taşköprü hakkında Hamburg’da gece kulüpleriyle, haraç veya uyuşturucu mafyasıyla bağlantısını kurmaya çalıştı. Süleyman Taşköprü’nün annesi Hatice Taşköprü, cinayeti NSU terör örgütünün işlediği ortaya çıkmadan önce öldü. Babası ise Türkiye’ye döndü.Taşköprü cinayetinden iki ay sonra katiller yeni bir metotla Münih’te vurdu. Tarih: 29 Ağustos 2001. Yer: Münih, Ramersdorf, Bad Schachener Caddesi. ‘Frischmarkt’ (Taze pazar) marketi. Marketin 100 metre ötesinde trafik polisi şubesi var. Sabah saat 10.30. Marketi işleten 38 yaşındaki Habil Kılıç, raflara mal yerleştirirken, iki kişi içeri girdi. Birinin elinde poşet vardı ve poşeti Habil Kılıç’a doğrultarak, hızla içinde sakladığı ‘Ceska 83’ tipi silahın tetiğini çekti. Kurşun Habil Kılıç’ın kafasına isabet etti. Kılıç buna rağmen kafasını rafın arkasına saklamaya çalıştı. Katil bu kez kafasının arkasından bir el daha ateş etti. Marketi hızla terk eden saldırganlar bu sefer geride kovan bırakmamıştı. Kovanlar poşetin içinde kalmıştı. Saat 10.50 sıralarında markete giren bir müşteri Habil Kılıç’ın cansız yerde yattığını görünce, polise haber verdi. Habil Kılıç olay yerinde öldü. Geriye karısıyla 12 yaşındaki kızını bıraktı.
Tarih: 10 Ağustos 2002. Yer: Sulzbach, Saarland Eyaleti. 19 yaşındaki Ahmet Sarlak, karnına ve göğsüne aldığı bıçak darbeleriyle ağır yaralandı. Ertesi gün de hastanede hayatını kaybetti. Saldırgan Carlos N.’nin evinde arama yapan polis gamalı haçlı bir bayrak buldu. Savcı, olaydan kısa bir süre sonra saldırıyı yabancı düşmanı motifli olarak niteledi. Üç ay sonra hazırlanan iddianamede saldırının yabancı düşmanı motifli olduğuna dair tek bir ifade yer almadı. Ahmet Sarlak’ın kavgada öldüğü belirtildi. Neonazi Carlos N. 6 yıl hapis cezasıyla kurtuldu. Bir yıl içinde dört Türk’ü öldüren seri katiller, 2004’e kadar cinayetlerine ara verdi. Polis, seri katil ya da katillerin ölmüş ya da yeni bir yuva kurarak, normal bir hayata katılmış olabileceği veya bir başka suçtan içeriye düştüğü varsayımlarını yaptı. Ancak cinayetler durmadı. Suç aleti ‘Ceska 83’, 25 Şubat 2004’te Rostock kentinde yeniden devreye girdi. 25 yaşındaki Mehmet Turgut, Hamburg’da yaşıyordu. Arkadaşlarını ziyaret amacıyla Rostock’a gitmişti. Döner büfesi işleten arkadaşı o gün bir işi nedeniyle Mehmet Turgut’u büfeye bıraktı. ‘Mr. Kebab Grill’ adlı büfe Rostock’ta Toitenwinkel semtinde Neudierkower Weg adlı çıkmaz sokaktaydı. Katiller sabah saat 10.15’te büfeden içeri girdi. Habil Kılıç cinayetinde olduğu gibi suç aleti ‘Ceska 83’ tipi silah poşet içinde saklıydı. Aynı metotla Mehmet Turgut’un kafasına üç el ateş edildi. Geride kovan da bırakılmadı. Büfenin sahibi geldiğinde, Mehmet Turgut ağır yaralı yerde yatıyordu. Ambulansla hastaneye götürülürken yolda hayatını kaybetti. Hep küçük iş yeri sahibi Türkleri hedef alan seri katiller, Almanya’da yaşayan Türk toplumu arasında derin endişe ve korku yarattı. Rostock’taki cinayetin üzerinden bir yıl geçmeden, 9 Haziran 2005’te katiller yine Nürnberg’de ortaya çıktı. Scharrer caddesi üzerindeki döner büfesine giren iki katil, 50 yaşındaki İsmail Yaşar’ı kafası ve vücuduna sıktıkları 5 kurşunla öldürdü. İsmail Yaşar’ın 15 yaşındaki oğlu ise saldırı sırasında döner büfesinin hemen karşısındaki okulda dersteydi. Bir kadın görgü tanığı polise tuhaf hareketleriyle dikkat çeken iki bisikletli, daha önce de süpermarkette sinema yıldızı Sara Gilbert’e benzeyen bir kadın gördüğünü anlattı. Görgü tanığı kadın bu üç kişiyi de polise çok iyi tarif etti. Polis robot resimler çizdi. Ama halen cinayetlerin arkasında Hollanda’da bir uyuşturucu mafyası aranıyordu. Polis, mafyayla bağlantı kurabilecekleri umuduyla Nürnberg’de bir süre İsmail Yaşar’ın döner büfesini işletti. Ancak bir mafya bağlantısına ulaşamadı.
BAKMADAN GEÇME!
Alman polisi bir türlü aydınlığa kavuşturulamayan seri cinayetler yüzünden yoğun baskı altındaydı. 2005’te Nürnberg’de SoKo Bosporus adlı bir özel komisyon kuruldu. Komisyonun başına ise okuldan eve gelirken kaybolan ve bir daha bulunamayan kız çocuğu ‘Peggy olayını aydınlattığı sanılan Wolfgang Geier’ getirildi. Emniyet Müdürü Geier’in Peggy olayından sorumlu tuttuğu zihinsel engelli Ulvi Kulaç, 2 yıl hapis yattıktan sonra suçsuz olduğu anlaşıldı ve serbest bırakıldı. Türkiye’den polislerin de görev aldığı, yüzü aşkın polisin görev yaptığı SoKo Bosporus Komisyonu, seri cinayetlerle ilgili hiçbir ipucu bulamadan 2008’de lağvedildi. Nürnberg’de İsmail Yaşar cinayetinden 6 gün sonra katiller yine tetiğe bastı. Bu kez olay yeri Münih’te bir çilingir dükkanıydı. Yunanlı Theodoros Boulgarides, dükkânı bir ortağıyla beraber açalı daha iki hafta olmuştu. Katiller, 15 Haziran 2005 akşamı saat 18.30’da Yunanlı Theodoros Boulgarides’in Trappentreu caddesi üzerindeki dükkânına girdiler ve kafasına sıktıkları kurşunla öldürdüler. Caniler iki kız çocuğu babası 41 yaşındaki Boulgarides’i Türk sanarak öldürmüşlerdi. Boulgarides’i dükkânda ortağı ölü olarak buldu. Boulgarides cinayetini yerel Alman medyası ‘Türk mafyası yine vurdu’ başlıklarıyla verdi. Olayın üzerinden bir yıl geçmeden seri katiller Dortmund’da can aldı. 4 Nisan 2006 Salı günü büfeye giren katiller, poşetin içinde sakladıkları ‘Ceska 83’ silahla Mehmet Kubaşık’ı vurdu. Birinci kurşun duvara isabet etti ve Kubaşık, “Ben silahsızım” anlamında ellerini havaya kaldırdı. İkinci kurşun sağ gözüne girdi. Üç çocuk babası Mehmet Kubaşık başına sıkılan ikinci kurşunla hayatını kaybetti. Kubaşık’ın öldüğünü de bir müşteri fark etti.Mehmet Kubaşık cinayetinin ikinci günü katillerin hedefi bu kez Kassel internet kafe işleten 21 yaşındaki Halit Yozgat oldu. Kafeye giren katiller, kasadaki Halit Yozgat’ı başına sıktıkları iki kurşunla öldürdüler.Cinayet işlendiği esnada kafede Hessen Eyaleti gizli servisinde neonazilerden sorumlu Andreas Temme, internette porno filmi izliyordu. Kendi memleketinde ‘Küçük Adolf’ olarak bilinen Andreas Temme, polisin tanık çağrılarına da yanıt vermedi. Polis, internetteki izden gizli servis yetkilisi Temme’ye ulaştı. Temme’nin evinde yapılan aramada Hitler’in ‘Kavgam’ adlı kitabından bölümler ve seri cinayetler üzerine bir kitap bulundu. Silahtan anlayan Temme, hiçbir ses duymadığını, kasada kimseyi görmeyince, ücreti tezgâha bırakıp gittiğini anlattı. Gizli servis yetkilisi Temme’nin seri cinayetlerdeki rolü bir türlü aydınlatılamadı. Görevinden uzaklaştırılan Andreas Temme, Karlsruhe Valiliği’ne atandı.
Türk avına çıkan neonazi seri katiller, 25 Nisan 2007’de Heilbronn kentinde devriye gezen iki polis memurunu polis arabasının içinde arkadan vurdu. 22 yaşındaki polis Michele Kiesewetter öldü. 24 yaşındaki polis Martin A. ağır yaralı kurtuldu. Karavanla Almanya’yı dolaşan, cinayet, terör saldırısı ve banka soygunlarına bisikletle gidip, tekrar bisikletle karavana kaçarak saklanan, böylece kendilerine turist süsü veren bu iki neonazi katil, 4 kasım 2011’de başarısız bir banka soygunu sonucu yakayı ele verdi. Polise teslim olmamak için karavanı ateşe verip intihar eden Uwe Böhnhardt ve Uwe Mundlos’un 14 yıldır aranan azılı neonaziler olduğu belirlendi. Karavanın yandığı anda NSU’nun üçüncü elebaşı Beate Zschaepe, Zwickau kentindeki hücre evini ateşe verdi. Yanan karavan ve hücre evinde ortaya çıkan silahlarla belgeler, kamuoyunda şok etkisi yarattı. Sekizi Türk 10 kişiyi öldüren, 3 terör saldırısında 43 kişiyi yaralayan, 15 banka soygunu gerçekleştirenlerin ‘NSU’ adlı terör örgütünün 14 yıldır aranan elebaşları olduğu anlaşıldı. Münih’te 5 yıl süren NSU davasında hiç konuşmayan Beate Zschaepe, ağırlaştırılmış ömür boyu hapse mahkûm oldu. Cinayetlerde kullanılan silahı temin etmekten yargılanan Ralf Wohlleben 10 yıl, Carsten Schultze ve Holger Gerlach 3’er yıl, Andre Eminger ise 2.5 yıl gibi cezalarla kurtuldu. Beate Zschaepe hariç şimdi üçü de serbest.
BAKMADAN GEÇME!
22 Temmuz 2018’de İran asıllı Hitler hayranı ırkçı David Sonboly, Münih’i kana buladı. Kendini ‘Ari’ ırkından gören 18 yaşındaki ırkçı, Münih Olympia alışveriş merkezinde binanın üzerinden insanları hedef alarak ateş açtı. Dördü Türkiye kökenli 9 kişi öldü. Selçuk Kılıç (15), Can Leyla (15), Sevda Dağ (45) ve Batı Trakyalı Hüseyin Dayıcık (17) ırkçı saldırıda hayatını kaybetti. Bu saldırı ırkçı bir saldırı olarak resmi kayıtlara girdi. Kassel Valisi Walter Lübcke, 2 Haziran 2019’da evinin terasında başına sıkılan kurşunla öldürüldü. Katil zanlısı olarak yakalanan neonazi Stephan Ernst’in seri cinayetlerin sorumlusu NSU ele başlarını tanıdığı ortaya çıktı.Almanya’da Türklere karşı en son saldırı, 19 Şubat 2020 Çarşamba günü Hanau’da gerçekleştirildi. Irkçı Tobias Rathjen, Türklerin işlettiği üç nargile kafeye silahlı saldırı düzenledi. Olayda 4’ü Türkiye kökenli 9 kişi hayatını kaybetti. Olayın hemen ardından evine giden ırkçı neonazi, annesini de öldürdükten sonra intihar etti. Bu saydığımız saldırılar dışında aydınlatılamayan daha çok sayıda şüpheli yangınlar ve cinayetler var. Berlin’de 2012’de 4 Nisan’ı 5 Nisan’a bağlayan gece bir grup göçmen kökenli gence sokak ortasında ateş açıldı. 22 yaşındaki Burak Bektaş hayatını kaybetti, iki arkadaşı ağır yaralandı. Katil ya da katiller halen bulunamadı. Polis ve savcılık saldırının ırkçı motifli olabileceği görüşünde. Almanya giderek tehlikeli bir boyut kazanan ırkçı, aşırı sağ grup ve örgütlerin üzerine daha sıkı gitmek zorunda. Aksi takdirde Almanya daha çok şok saldırılarla karşı karşıya kalabilir.
Aşırı sağcılar, cinayet ve saldırılarda kullandıkları silahları nasıl tedarik ediyor? Silah kullanmayı nerede öğreniyorlar? 10 kişiyi öldüren NSU’nun Zwickau kentindeki hücre evi bir silah deposu çıktı. Bunlar, kaçak yollardan elde edilmiş ruhsatsız silahlardı. NSU ele başları bomba yapımı suçundan arandığı için gizli yaşıyordu ve ruhsatlı silah edinmeleri imkânsızdı. Ancak Hanau’da ırkçı Tobias Rathjen, dördü Türk 10 kişiyi ruhsatlı silahıyla öldürdü. Saldırgan, Frankfurt’ta Diana Bergen Enkheim Atıcılık ve Avcılık Kulübü üyesi çıktı. Ruhsatı da silahı da bu sayede almıştı. Almanya’da piyasada 5.4 milyon ruhsatlı silah var. Kaçak silahların sayısı ise bilinmiyor. Ruhsatlı silahların sahiplerinin büyük çoğunluğu atıcılık ve avcılık spor kulübü üyeleri. Almanya’da Atıcılık ve Avcılık Spor Kulüpleri Birliği’nin (DSB) 1.3 milyon üyesi bulunuyor. Atıcılık ve avcılık, bir spor ve kültür mirası olarak görülüyor. İnsanlar bu kulüplere üye olarak hem silah kullanmayı öğreniyor hem de ruhsatlı silah sahibi oluyor. Aşırı sağcı gruplar üyelerine atıcılık ve avcılık kulüplerine üye olmalarını tavsiye ediyorlar. Çok sayıda aşırı sağcı, ‘Reichsbürger’ denilen ‘İmparatorluk Vatandaşları’ avcılık belgesine ve bu sayede çok sayıda ruhsatlı silaha sahip.11 Mart 2009’da Winnenden kentinde 17 yaşındaki bir öğrenci avcılık belgesi bulunan babasının ruhsatlı silahıyla okulda 9’u öğrenci, 3’ü öğretmen, 15 kişiyi öldürdü. Winnenden cinneti Almanya’yı korkuttu ve silah yasası üzerine tartışmaları yeniden alevlendirdi. Hükümet silah yasasını düzenli kontroller ve istihbarata sorulması şartıyla sertleştirdi. Ancak Hanau’daki ırkçı terör saldırısı bunun da yetersiz olduğunu gösterdi. Çünkü olaydan kısa bir süre önce teröristin evinde silahların kontrol edildiği, düzenli olarak kulübe atış talimlerine gittiği belirlendi. 2 Haziran 2019’da Kassel Valisi Walter Lübcke’yi evinin terasında öldüren neonazi zanlı Stephan Ernst, ‘Kuzey Hessen Atıcılık ve Avcılık Kulübü’nde atış talimleri yapıyordu.
BAKMADAN GEÇME!
Vali cinayetinin hemen ardından, temmuz ayında Waechtersbach kentinde “Bugün bir yabancı öldüreceğim” diye arabasına atlayıp insan avına çıkan ve sokak ortasında önüne gelen ilk yabancı Eritreliyi vuran ırkçı Roland K. da silah kullanmayı atıcılık kulübünde öğrendi.Nürnberg’de 1982’de diskoda üç yabancıyı öldüren neonazi Helmut Oxner de avcılık kulübü üyesiydi ve suç aleti silahı bu sayede yasal olarak satın almıştı. Norveç’te 2011 yılında 67 kişiyi öldüren Anders Breivik ile Paris’te konser salonu Bataclan’da 90 kişiyi öldüren üç teröristten biri de silah kullanmayı atıcılık kulüplerinde öğrendi. Bu listeyi daha uzatabiliriz...Ama atıcılık kulüplerinin dışında güvenlik birimlerinde ve Alman ordusu içinde de neonazi vakaların sayısı artıyor.Almanya’da Winnenden cinnetinden sonra kurulan ve spor silahlarının yasaklanmasını talep eden ‘Keine Mord- waffen als Sportwaffen’ (Spor silahı adıyla cinayet silahına hayır) adlı girişim, atıcılık kulüplerini silah lobisinin bir parçası olarak görüyor. Bu kulüplerin arkasında silah lobisi var. Girişimin sözcüsü Rainer Stadler’in araştırmasına göre 1990 yılından bu yana ruhsatlı silahlarla öldürülenlerin sayısı 270 ve sayı giderek artıyor. Hükümet silah lobisinin baskısı nedeniyle yasayı sertleştiremiyor. Hanau saldırısı üzerine silah yasasının sertleştirilmesi tartışması yeniden gündemde. Federal İçişleri Bakanı Horst Seehofer yasayı yeniden gözden geçireceklerini söyledi.Silah karşıtları öldürücü silahların evlere girmesine karşı. Silahların atış taliminden sonra kulüplerde saklanmasını istiyor.Alman Atıcılar Birliği (DSB) ise silah kaçakçılığını teşvik edeceği görüşüyle buna karşı çıkıyor. Atıcılar Birliği’ne (DSB) destek çıkan partilerin başında aşırı sağ AfD geliyor. AfD, insanların serbestçe silah alabilmesi gerektiğini savunuyor. AfD Başkan Yardımcısı Beatrix von Storch, silah lobisinin dergisi olarak bilinen ‘Deutscher Waffen Journal’ dergisine (2/2016 sayısı) verdiği demeçte, silah yasasının liberalleşmesi gerektiğini, ruhsatlı silah sahibi olmanın Almanya’nın istikrarına olduğu görüşünü savundu.
Alman iç istihbarat raporuna göre ülkede aşırı sağ tehlike alarm verici boyutlarda. ‘Aşırı sağ terör potansiyeli’ yüksek. Ülkede 13 bin aşırı sağcı şiddet yanlısı ve 24 bin civarında ise aşırı sağcı var. Asıl sayı elbette bunun çok üzerinde. Federal İçişleri Bakanı Horst Seehofer, Hanau’daki ırkçı saldırıdan sonra “Almanya’da aşırı sağ çok yüksek bir tehdit. Son günlerde birçok yerde baskınlar düzenledik. Çok sayıda patlayıcı madde, el bombası ve otomatik silahlar bulduk” dedi. Tüm bu açıklamalar, Almanya’nın tehlikeyi yavaş yavaş görmeye başladığını gösteriyor.Hasta bir nazi ideolojisinin peşine takılarak felaketi yaşamış olan bir ülkede insanlar nasıl oluyor da halen bu ideolojiye kanıyor?Almanya’da tüm nazizmden arınma çalışmalarına rağmen ırkçı düşünce tamamen kaybolmadı. Bu zehir, toplum içinde varlığını hep korudu. Almanya’nın birleşmesiyle ırkçı düşünceler daha da canlandı. Batı Almanlar bu gelişmeyi önce kendi gururuna yediremeyip Doğu Almanların üzerine attı. Onların tarihle tam yüzleşmediğini buna gerekçe göstermeye çalıştılar. Ama Doğu Almanya’da aşırı sağı örgütleyenler ve fikir babaları Batı Almanya’dan geldi. Aşırı sağ AfD’nin yabancı karşıtı söylemleri Almanya’da nazi damgası vurulmasından korktuğu için mevcut siyasi partilere oy veren seçmenleri etkiledi. CSU eski lideri Strauss bu tehlikeye karşı çok daha önceden uyardı: “CSU’nun sağında demokratik olarak meşru bir partinin oluşmasına müsaade etmeyin.” 2015-2016 yılında Avrupa’ya mülteci göçü tüm Avrupa ülkelerinde olduğu gibi Almanya’da da popülizmi körükledi. AfD’nin liderlerinden Alexander Gauland, “Yükselişimizi mülteci krizine borçluyuz” diyerek, mülteci göçünü AfD için bir hediye olarak niteledi.
BAKMADAN GEÇME!
AfD milletvekili Gottfried Curio, Federal Meclis’te, “Kitlesel göç, bıçak göçü” sözleriyle kışkırttı.Federal İçişleri Bakanı Seehofer, Almanya’da aşırı sağ gösterilerden sonra göçü “Bütün sorunların anası” diye tarif etti. Başbakan Angela Merkel’in kabinesinde bir tane göçmen kökenli bakan yok. Bir göç ülkesi olduğunu kabul eden Almanya’da devlet kurumlarında, güvenlik birimlerinde göçmen kökenliler nüfusa orantılı temsil edilmiyor. Oysa NSU cinayetleri üzerine kurulan araştırma komisyonları, hazırladıkları sonuç raporlarında özellikle güvenlik birimlerinde, üst kademelerde göçmen kökenlilerin yer alması gerektiği tavsiyesinde bulunmuşlardı.Göçmenler, devlet kurumlarında, güvenlik birimlerinde ayrımcılık ve ırkçılıktan şikâyetçi. Güvenlik birimlerinin aşırı sağ suçlarda etkisi tam olarak aydınlığa kavuşturulmadı. Toplumda ırkçı ve milliyetçi zehrin yayılmasını önlemenin diğer bir yolu ise eğitim. Almanya’nın çeşitliliğinin, göçmenlerin Alman ekonomisine katkısının okul kitaplarına yansıması lazım. Almanya’nın sağ gözünü daha da açması, istihbarat ve güvenlik birimlerinin neonazi örgüt ve oluşumları çok yakın takibe alması gerekiyor.
AŞIRI SAĞCI PARTİLER / * Alternative für Deutschland (AfD) (Almanya için Alternatif) * National Demokratische Partei Deutschlands (NPD) (Almanya Ulusal Demokratik Partisi) * Die Rechte (Sağcılar) * Pro NRW (Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti için) * Der 3. Weg (Üçüncü Yol) AŞIRI SAĞCI ÖRGÜTLER * Oldschool Society * Freie Kameradschaft Dresden (Dresden Özgür Yoldaşlar) * Nauener Gruppe (Nauen Grubu) * Gruppe Nordadler (Kuzey Kartallar Grubu) * Kameradschaft Aryans (Aryan Yoldaşları) * Revolution Chemnitz (Chemnitz İhtilali) * NSU 2.0 * Reichsbürger (İmparator Vatandaşları) AŞIRI SAĞCI OLUŞUMLAR * PEGIDA (Batının İslamlaşmasına Karşı Vatansever Avrupalılar) * Identitaere Bewegung (Kimlikçiler Hareketi) YASAKLANAN ÖRGÜTLER * Combat 18 * Weisse Wölfe Terrorcrew WWT (Beyaz Kurtlar Terör Ekibi WWT) * Altermedia Deutschland * HNG * Heimattreue Deutsche Jugend (HDJ) (Vatan Sadığı Alman Gençler) * Blood&Honour Division (Kan ve Onur Tümeni) * Freiheitliche Deutsche Arbeiterpartei (Özgür Alman İşçiler Partisi)Wiking Jugend (Viking Gençliği) * Nationale Offensive (Ulusal Taarruz) * Deutsche Alternative (Alman Alternatifi) * Nationalistische Front (Milliyetçi Cephe)
BAKMADAN GEÇME!
