Stiglitz'den küresel kriz için öneri
Güncelleme Tarihi:
ANKA
Oluşturulma Tarihi: Mart 27, 2009 11:07
Nobel Ödülü sahibi ünlü ABD’li ekonomist Joseph Stiglitz, küresel krizin etkilerinin karşısında “reform gereği”ni savunurken yeni bir “finansal mimari” nin tesis edilmesini önerdi.
Columbia Üniversitesi profesörü Stiglitz, The Guardian gazetesince yayınlanan makalesinde “Reform gerekli. Reform havada. Başarısız olma lüksümüz yok. Önümüzdeki görev, yeni bir finansal mimari tesis etmektir. Eğer başaramazsak, bunun en büyük acısı, dünyanın ön yoksul ülkeleri hissedecek” uyarısını yaptı.
ABD’de mortgage piyasasında başlayan finansal krizin küresel bir resesyona dönüştüğünü belirten Stiglitz, bu yıl küresel ekonominin yüzde 1.5 küçüleceğini, bunun 1929 krizinden bu yana en kötü performans olduğuna işaret etti.
Joseph Stiglitz, başkanlık ettiği, BM’nin uluslararası para ve finansal sistemi reformu için uzmanlar komisyonunca ön raporunu yayınladığına dikkat çektiği makalesinde bu çerçevede 2009 yılında 2007 yılına göre 30 milyon insan daha işsiz olacağını, bu sayın 50 milyonu bulabileceğini, önlemlerin alınmaması halinde kalkınmakta olan ülkelerde 200 milyon insanın yoksulluğa sürükleneceği uyarısı yapıldığını kaydetti.
Küresel bir kriz olmasına karşın önlemlerin ulusal hükümetlerce alındığını, G20 grubu üyesi ülkelerden 17’sinin, Kasım ayında Washington’da yapılan toplantıda aksine söz vermelerine rağmen korumacı önlemlere başvurduğunu belirten Stiglitz, bir dizi öneri de yaptı. Stiglitz’in önerileri özetle şöyle:
-Gelişmiş ülkeler, canlandırma harcamasının yüzde 1’ni karşılamalı.
-Zorluklarla karşı karşıya bulunan ülkelere destek amacıyla derhal IMF yeni özel çekme hakları çıkarmalı.
-Sağlanacak IMF desteği, geri tepecek olan, harcamalardaki kesinti ve faiz oranlarının yükseltilmesi gibi alışılmış talepleri içermemeli.
-IMF tarafından, kaynak sağlayan ve borç alan ülkelerin seslerinin daha iyi duyulacağı, yeni bir kredi kolaylığını tesis etmeli.
- Daha iyi kurallar gerekir. Reformlar kosmetik olamaz ve finansal sektörün ötesine gitmeli.
-Küresel bir ekonomik koordinasyon konseyi oluşturulmalı. Konsey sadece ekonomik politikası değil aynı zamanda etonomik durumunu inceleyecek, küresel kurumsal düzenlemelerdeki eksiklikleri belirleyecek ve çözümler önerecek. Örneğin, yeni bir küresel finansal düzenleyici kuruma ile küresel rekabet kuruluna ihtiyaç var. Başta borç olmak üzere, kalkınmakta olan ülkelerin karşılaştığı risklerin daha iyi yönetilmesi yollarına ihtiyaç var.
-Yeni bir küresel rezerv sistemi de gerekiyor. Dolların rezerv parası olduğu mevcut sistem yıprandı. Dolar da oynak oldu. Gelecekteki enflasyonist risklere ilişkin kaygılar var.
Joseph Stiglitz, makalesine son verirken “Doğu Asya krizinden sonra yeni bir küresel finansal mimariden söz ediliyordu. Ancak küresel ekonomi toparlandı ve reform ivmesi soldu. Bu daha ciddi bir krizdir. Daha uzun sürecek. Umalım ki defa dersi öğreneceğiz” diye yazdı.
ABD’de mortgage piyasasında başlayan finansal krizin küresel bir resesyona dönüştüğünü belirten Stiglitz, bu yıl küresel ekonominin yüzde 1.5 küçüleceğini, bunun 1929 krizinden bu yana en kötü performans olduğuna işaret etti.
Joseph Stiglitz, başkanlık ettiği, BM’nin uluslararası para ve finansal sistemi reformu için uzmanlar komisyonunca ön raporunu yayınladığına dikkat çektiği makalesinde bu çerçevede 2009 yılında 2007 yılına göre 30 milyon insan daha işsiz olacağını, bu sayın 50 milyonu bulabileceğini, önlemlerin alınmaması halinde kalkınmakta olan ülkelerde 200 milyon insanın yoksulluğa sürükleneceği uyarısı yapıldığını kaydetti.
Küresel bir kriz olmasına karşın önlemlerin ulusal hükümetlerce alındığını, G20 grubu üyesi ülkelerden 17’sinin, Kasım ayında Washington’da yapılan toplantıda aksine söz vermelerine rağmen korumacı önlemlere başvurduğunu belirten Stiglitz, bir dizi öneri de yaptı. Stiglitz’in önerileri özetle şöyle:
-Gelişmiş ülkeler, canlandırma harcamasının yüzde 1’ni karşılamalı.
-Zorluklarla karşı karşıya bulunan ülkelere destek amacıyla derhal IMF yeni özel çekme hakları çıkarmalı.
-Sağlanacak IMF desteği, geri tepecek olan, harcamalardaki kesinti ve faiz oranlarının yükseltilmesi gibi alışılmış talepleri içermemeli.
-IMF tarafından, kaynak sağlayan ve borç alan ülkelerin seslerinin daha iyi duyulacağı, yeni bir kredi kolaylığını tesis etmeli.
- Daha iyi kurallar gerekir. Reformlar kosmetik olamaz ve finansal sektörün ötesine gitmeli.
-Küresel bir ekonomik koordinasyon konseyi oluşturulmalı. Konsey sadece ekonomik politikası değil aynı zamanda etonomik durumunu inceleyecek, küresel kurumsal düzenlemelerdeki eksiklikleri belirleyecek ve çözümler önerecek. Örneğin, yeni bir küresel finansal düzenleyici kuruma ile küresel rekabet kuruluna ihtiyaç var. Başta borç olmak üzere, kalkınmakta olan ülkelerin karşılaştığı risklerin daha iyi yönetilmesi yollarına ihtiyaç var.
-Yeni bir küresel rezerv sistemi de gerekiyor. Dolların rezerv parası olduğu mevcut sistem yıprandı. Dolar da oynak oldu. Gelecekteki enflasyonist risklere ilişkin kaygılar var.
Joseph Stiglitz, makalesine son verirken “Doğu Asya krizinden sonra yeni bir küresel finansal mimariden söz ediliyordu. Ancak küresel ekonomi toparlandı ve reform ivmesi soldu. Bu daha ciddi bir krizdir. Daha uzun sürecek. Umalım ki defa dersi öğreneceğiz” diye yazdı.