Tecvit Nedir Ve Nasıl Okunur? Tecvit Kuralları Kısaca Bilgi

Kelimenin tam anlamıyla Tecvit, iyileştirme ve mükemmellik anlamına gelmektedir.

Tecvit Nedir ve Nasıl Okunur?

Tecvit terimi, teknik olarak Kuran'daki kelime ve ayetlerin doğru okunması ve telaffuzu ile ilgili bilime atıfta bulunmak için kullanılır. Sözcüğün gerçek anlamı ile teknik kullanımı arasındaki ilişki açıktır; kelime anlamı, bir eylemi veya performansı mükemmelleştirmek etrafında döner. Tecvit ilmi söz konusu olduğunda Kuran'ın okunmasıdır.

İslam dini yayılmaya başladığında, Müslüman alimler Kuran öğrenenler için bir referans görevi gören bir dizi kural koymayı gerekli gördüler. Dolayısıyla tecvit, Kuran'ı doğru bir şekilde okumak isteyenler için referans olmuştur. Fakat yine de Kuran'ın yetenekli bir öğretmenin yardımı olmadan bağımsız olarak öğrenilemeyeceği gerçeğini inkar etmez.

Kur'an öğrenmenin eşsiz isnad tabanlı sistemi, öğrencilere Kuran'ı nasıl okuyacaklarını öğretmek ve onları Tecvit üzerine eğitmek için tanınan bir yol olmaya devam etmiştir. Alimlere göre Tecvit, her bir harfi uygun eklemlenme noktasından eklemlemek ve her bir sesin gerçek özelliklerinin doğru telaffuzunu sağlamaktır. Bir harfin bir kelimedeki yeri, öncesi ve sonrasında gelen harflerin özellikleri gibi bazı nedenlerle Tecvit oldukça önemlidir. Tecvit'in amacı Kuran'ın doğru telaffuzuyla ilgilidir. Temel konular gözden kaçırılmamalıdır.

Eklem noktaları,

Harf Karakteristikleri,

Tecvit ünlü olmayan N ve M kuralları gibi, kelimedeki veya çevresindeki harflerden dolayı belirli harflerin ses değişiklikleri ile ilgili diğer kuralları ve uzun ünlülerin türleridir.

Tecvit Kuralları Nelerdir?

Tecvit kurallarının ilk kısmı, Kuran okuyan kişinin bakış açısıyla ilgilidir. Aynı zamanda 'Kalbin Adabı' olarak da adlandırılır.

Kuran'ın, Allah'ın sözü olduğunu bilmek ve inanmak,

Öğrenmeye başlamadan önce zihni diğer şeylerden arındırmak,

Kuran'ın sözlerinin ve ayetlerinin anlamını ve önemini tam olarak kavramış olmaktır.

Vücudunun, kıyafetlerinin ve Kuran okunduğu yerin temiz olması gerekmektedir. Okurken tercihen yüz Kıbleye dönük olmalıdır. Allah'ın korumasını arayarak uyarı içeren bir ayeti okuduktan sonra ara verilmelidir. Allah'ın rahmetinden bahseden bir ayeti okuduktan sonra, Allah'ın bize verdiği tüm nimetlere övgüler yağdırmak, bize her zaman rahmet olsun diye O'na şükretmek gerekir. Herhangi bir yabancı aksan veya diyalektiği karıştırmadan sadece 'Fussha' denilen saf klasik Arapça lehçesi ve telaffuzu kullanmaya dikkat etmelidir.

Tecvit kurallarının diğeri harflerin yayılma noktaları ile ilgilidir. Harflerin bu yayılma noktaları, klasik 'Fuşşa' Arapçasının farklı harflerinin seslerinin yayıldığı ağız, dudak ve boğazdaki çeşitli bölgeler ve yerlerdir. Tecvit kurallarının dördüncü bölümü harflerin özellikleri ile ilgilidir. Bunlara Sifaat-ul-Huruf denir, Bunlar harflerin farklı niteliklerine veya harflerin 'ifade tarzına' atıfta bulunur. Diğer bir Tecvit kuralı, Kuran'ı okurken öğlen harfleri ve ilgili Tanween ile ilgilidir. Noon Sakinah ve Tanween dört farklı şekilde telaffuz edilebilir.

Meem Sakinah üç farklı şekilde telaffuz edilebilir. Bir sesli harfin ardından Mudd harfi geldiğinde söylenen vuruş sayısını ifade eder. Laam in 'al' harfini takip eden harf "Kamiyye" (ay) ise okunur, ancak aldan sonraki harf "Şemsiyye" (güneş) ise sessizdir. Qamariyya ve Shamsiyya, Arap harflerinin şekline atıfta bulunur. Arap harflerinin telaffuzunun kalınlığı ve inceliğiyle ilgilidir. Arap harflerinden bazıları her zaman kalın bir vurgu ile kalın, bazı harfler ise hafif vurgulu olarak telaffuz edilir.

Tecvit’in Önemi Nedir?

Tecvit, Allah'ın Kuran'ı her türlü fitneye karşı korumasının bir tecellisidir. Bütün bunlar, Peygamberimizin vefatından on dört asır sonra Kuran'ın okunuşunun tıpkı Peygamberimizin okuduğu gibi okumasını sağlamak içindir. Ayrıca Kuran’ın isnad temelli aktarımı, Kuran’ı bir nesilden diğerine aktarırken en yüksek kalite ve doğruluk düzeyini sağlayacak şekilde Tecvit kurallarının tam olarak uygulamaya konulmasını garanti eder. Tecvit, her şeye rağmen, Kuran’a hizmet etmek ve bu şekilde bozulmadan onu korumak için başlangıçta oluşturulan bir bilimdir.