Milli edebiyat dönemi şiir anlayışı özellikleri nelerdir ve temscileri kimlerdir? Örnekleri ile anlatım

Milli edebiyat dönemine ait şiirler sade dil ve hece ölçüsü kullanılarak yazılmıştır. Ülkenin içinde bulunduğu koşullar şiir üzerinde etkili olmuştur.

 Milli Edebiyat Dönemi

 İlgili dönem II. Meşrutiyet'le Cumhuriyet'in ilk seneleri arasında ortaya çıkan edebiyat akımına denilir. Yeni Lisan Hareketi ile başlatıldığı bilinmektedir. Genç Kalemler dergisinde Ömer Seyfettin, Ziya Gökalp ve Ali Canip Yöntem bu hareketi savunmuştur.

 Milli Edebiyat Döneminin temelleri halkın sorunları, dilde sadeleşme, yerli yaşam ve şiirde hece vezni ile oluşmuştur. Yerli yaşam düşüncesinde Doğu ve Batı taklitçiliğinden kurtulmak esas alınmıştır. Özellikle Türk Edebiyatı için bu kurtuluş benimsenmiştir. Bu doğrultuda incelenmemiş hazine olarak görülen Türk kültürü ve tarihine yönelme başlamıştır.

 Söz konusu döneme ait belli bir kuruluş tarihi bulunmamaktadır. Temsilcilerini tek bir çatı altında toplamak dahi kolay olmamaktadır. Milli Edebiyat Döneminin ne olduğu konusunda tartışmalara rastlanmaktadır. Dolayısıyla dönemin eserleri ve temsilcileri üzerine bazı ayrılıklar mevcuttur.

 Milli Edebiyat Döneminin Özellikleri

 Sözü edilen dönemde dilde sadeleşme düşüncesine gidilmiştir. Yazılan eserlerde bu fikir uygulanmıştır. İstanbul Türkçesinin yazım dilinde esas alınması istenmiştir. Türkçeyi yabancı dillerin etkisinden kurtarmak amaçlanmıştır. Türkçede karşılığı bulunan Farsça ve Arapça tamlamaların kullanımının reddedilmiş olduğu bilinmektedir.

 Türk kültürüne ait gerçek şiirin halk şiiri olduğu savunulmuştur. Bu doğrultuda milli ölçüsünün hece ölçüsü olduğu bildirilmiştir. Sözlü söyleyişlerden uzak durulmuştur. Eserlerde milli ve yerli konulara yer verilmiştir. Milli Edebiyat Döneminde yazarlar ilk defa Anadolu'ya yönelmişlerdir. Bu bağlamda memlekette yaşananlar anlatılmıştır.

 Milli Edebiyat Döneminde Şiir Anlayışının Özellikleri Nelerdir?

 Söz konusu dönemde yazılan şiirler Servet-i Fünûn şiirinden daha sade kabul edilmektedir. Bu dönemde sanatın toplum adına yapıldığı anlayışı mevcuttur. Buna uygun biçimde sade dil ve hece ölçüyle şiirler ortaya konulmuştur.

 Şiir anlayışında milli kaynaklara yönelmek temel alınmıştır. Aynı şekilde konular seçilirken yerli olmasına özen gösterilmiştir. Bu yerlilik halkın yaşamını ve ülkenin konumunu kapsamaktadır. Şiirlerin ortak teması milliyetçilik duyguları, halkın yaşamı, milli tarih ve kahramanlık olmuştur. Esasında şiirlerde duygulardan ziyade fikirler ön plana çıkarılmıştır. Şiire fikrin taşıyıcısı gözüyle bakılmıştır.

 Eserler didaktik biçimde yazılmıştır. Gündelik hayatta kullanılan dile geçilmiştir. Şiir dili için İstanbul Türkçesi tercih edilmiştir. Halk için yazılan şiirlerde imgelere fazla yer verilmemiştir. Amaç halkın kolay ve rahat biçimde şiiri anlamasına olanak tanımak olmuştur. Somut benzetmelere yer verilmiştir.

 İlgili dönemde Halk edebiyatının nazım biçimlerine yönelme gerçekleşmiştir. Şiirler dörtlükler halinde yazılmıştır. Koşma, mani gibi nazım biçimleri temel alınmıştır. Batıdan gelen sone ve terza-rima nazım biçimlerine de yer verilmiştir. Tam ve zengin uyak kullanımıyla beraber yarım uyak kullanımına da rastlanmaktadır. Aruzun yerine hece ölçüsü getirilmiştir.

 Milli Edebiyat Döneminin Temsilcileri Kimlerdir?

 Milli Edebiyat Dönemi yazar ve şairleri bazı kesimler tarafından farklı isimlerle anılmaktadır. Bunun nedeni ise dönemin hangi tarihe denk geldiğine dair kesin bir bilginin bulunmamasıdır. Genel ortak fikre bakıldığı zaman şu isim tablosu karşımıza çıkmaktadır. Ömer Seyfettin, Halide Nusret Zorlutuna, Yahya Kemal Beyatlı, Mehmet Akif Ersoy, Ali Canip Yöntem, Mehmet Fuat Köprülü olmaktadır.

 Sayılan listenin devamında Mehmet Emin Yurdakul, Halide Edip Adıvar, Refik Halit Karay, Ziya Gökalp, Reşat Nuri Güntekin bulunmaktadır. Bu kişiler Milli Edebiyat Döneminin en önemli sanatçıları sayılmaktadırlar.