Esen yazı

Yıllardır bir tanesini dahi silmedi silemedi yetkili biri. Kaldı ki bundan sonra da silineceğini sanmıyorum.
Dedim ya kemikleşmiş her biri…
İşte bu soru işaretlerinden yalnızca bir tanesi:
‘’okula giden herkesin bildiği,ama hiçbir kimsenin anlamını bilmediği uzun,sıkıcı,ütopik,öğüt perver,abartılı konuşmaları neden yapar birileri?’’
Çocuk dilinde olmayan kelimelerle bezeli bir konuşma,çocuklarla dolu bir meydanda
Hem de Kars’ta
Hem de aralıkta…
Ne denir ki?
Tören saat 12:00’da.
Ama saat dokuz civarında okulda toplanıyor ilköğretim öğrencileri.
Malum aksatmaya gelmez protokol işleri…
Törene 15 dk önceden getiriliyorlar.
Ve protokol 12:35’de yani tam vaktinde(!) tören yerinde…
35 dakikalık bir gecikmenin ne zararı olur ki bu işlere ve soğuktan titreyen miniklere?
Kaldı ki bu görünmez,katı,anlamsız kuralların, minicik ilköğretim öğrencileridir sahipleri.
BaÅŸka kime ne?
Kars’ın Esenyazı köyünde bir ilköğretim okulumuz oldu.
İnce ince kar yağıyordu.
İl Milli Eğitim Müdürü
‘’eğitim kalkınmanın temelidir’’diyordu.
İlköğretim 4. Sınıf öğrencisi Fatma’nın elleri üşüyordu.
Ve onunla beraber 30’u anaokulu öğrencisi 116 kardeşinin buz kesmişti her yeri.
Kiminin montu yoktu,kiminin eldiveni…
‘’eğitimde kalkınmanın temeli! bu olsa bedeli’’diye düşünüyordu  minik beyinleri..
Şimdi sıra Zeki Karabayır’da.
Hani şu AKP’nin kayıp milletvekili…
Her öğrencinin anladığı,severek dinlediği açılış konuşmalarından biri daha başladı şimdi!
Fatma’nın hala üşüyordu elleri…
Dayanacaktı çünkü devletinin asla yapmak zorunda olmadığı(!)ilköğretim okulunun ödemeliydi bedelini.
‘’Ohhh!neyse bitti’’ diyecekti ki konuşmaya çağırıldı Vali.
Fatma dayanamadı artık salıverdi minik bedenini.
Yeri mi ÅŸimdi?
Konuşmanın en heyecanlı yeri…
Ne için üşüyordu?
Bir beresi,bir çift eldiveni,kalın bir montu yoktu. Ama olsun!8 derslikli,488 bin ytl değerinde bir okulu oldu…
Soğuktan pembe yanaklarına gözyaşı damlayan minicik çocuklara,soğuğa dayanamayarak bayılan Fatma’ya hediye etmişti devletleri!
Oldu!
Şimdi ısınmıştır bedenleri.
Yıllar sonra böyle bir yazı için kalem tutacağımı söyleseler
‘’hah’’
Derdim herhalde.
 Hersey bu kadar büyürken bu konuda hala yerimizde inatla sayacağımızı nereden  bilebilirdim ki!
Ya da
2000’li yıllarda hala okulu olmayan yerleri,
bunun için özür dilemeyen bir devleti,
hala montu olmayan minik bedenleri
ve anlamsız açılış repliklerini
hayal etmek gelmiyordu içimden demek ki o yıllarda.
Aralık ayında
Kars  
Esenyazı’da
esen savuran bir havada yaşanıyordu oysa her biri…
tarih 2007.                Â