Güncelleme Tarihi:
Çekimli diller ya da bükümlü diller kelime kökünün çeşitli nedenlerden dolayı değişmesinden dolayı bu isimle adlandırılmaktadır. Dünyada yaygın olarak konuşulan dillerin çoğunluğu çekimli diller arasında yer almaktadır
Çekimli diller, çekim sırasında ya da yeni kelimeler oluşturulurken kök yapıları değişerek farklılaşan diller olarak ifade edilmektedir. Bu dillerde ekler kelimenin önüne, ortasına ve sonuna gelmektedir. Çekimli diller Sami dilleri olan; İbranice, Arapça, Akatça ve Habeşçe olurken Hint Avrupa dilleri de çekimli diller arasında yer almaktadır.
Hint Avrupa dilleri ise yeryüzündeki en geniş dil ailesi olarak ifade edilmektedir. Avrupa kıtasının en büyük dilleri, Batı ve Güney Asya dilleri, Güney ve Kuzey Amerika ve Okyanusya'da en çok konuşulan dil ailesi Hint Avrupa dilleri olmaktadır. Günümüzde en çok konuşulan Hint Avrupa dilleri başta İngilizce olmak üzere İspanyolca, Portekizce, Hintçe, Bengalce, Rusça, Fransızca, Almanca, İtalyanca, Marati, Urduca ve Puncapca dilleri olarak belirtilmektedir.
Çekimli Dillerin Özellikleri Nelerdir?
Çekimli dillerde kelimelerin kökleriyle beraber ekler de yer almaktadır. Ancak yeni bir kelime türetme esnasında kelimelerin köklerinde bazı değişiklikler meydana gelmektedir. Bu değişiklik kelimelerin yapısını oldukça değiştirmekle beraber türetilen yeni kelimede eski kelimeyi anımsatacak herhangi bir ek ya da ses bulunmamaktadır. Örneğin; İngilizcede yer alan go kelimesi ek aldığında went ve gone şekline dönüşmektedir. Çekimli dillerde bulunan kökler ünsüz harflerden oluşmaktadır. Bu nedenle farklı bir kelime haline gelmesi daha kolay olmaktadır.
Çekimli dillerin en belirgin özelliklerinden biri de köklerdeki değişikliklerin kelimeleri tamamen değiştirmesi olmaktadır. Bu durum oluşan çoğu kelimede kendini hissettirmezken Arapçada türetilen bir kelime ile eski kelimenin arasındaki bağ kendini azda olsa belli etmektedir. Çekimli dillere ait olan bir diğer özellik de kelimeyi oluşturan ünsüzlerin değişmemesi olarak ifade edilir. Özellikle Sami dilleri içinde yer alan Arapçada bu durum belirgin bir şekilde görülmektedir. Örneğin; ders, medrese, müderris gibi aynı köke sahip olan kelimelerde yer alan r, s ve d ünsüzlerinin değişmediği görülmektedir. Hint Avrupa dillerinde ise kelime kökleri tamamen değişikliğe uğrayarak farklı bir kelime haline gelmektedir.