Babalık Araştırması
Güncelleme Tarihi:
Anne Çocuk Eğitim Vakfı (AÇEV), geçtiğimiz günlerde Bernard van Leer Vakfı’nın desteğiyle önemli bir çalışmaya imza attı. 51 ilden 0-10 yaş arası çocukları olan 3 bin 235 babayla anket, 5 ilden 40 babayla derinlemesine görüşmeler yaptı ve Türkiye’deki Babalık Araştırması’nı açıkladı.
Aslında içinde pek de şaşırtıcı olmayan sonuçlar var. Öncelikle çocuk bakımından birinci sorumlu olarak babalarımız “anneleri” görüyor. Bu oran da öyle pek düşük değil, yüzde 91. Neredeyse tamamı anne çalışsın, çalışmasın bu işi annelere yüklüyor. Çocukları çok sevdikleri için baba olanların oranı yüzde 92, ama yüzde 58’i de ilk baba olduklarında ne yapacağını bilemiyor.
Prof. Dr. Sevda Bekman, Prof. Dr. Yılmaz Esmer, Prof. Dr. Güler Fişek, Prof. Dr. Çiğdem Kağıtçıbaşı ve Prof. Dr. Serpil Sancar’dan oluşan danışma kurulunun yön verdiği Yard. Doç. Dr. Mehmet Bozok’un ana araştırmacı, Yrd. Doç. Dr. Yasemin Kisbu Sakarya’nın metodolog görevini üstlendiği araştırma SAM Araştırma ve Danışmanlık ile birlikte yapıldı. Prof. Dr. Güler Fişek’in danışmanlığında Yrd. Doç. Dr. Berna Akçınar’ın kaleme aldığı bu çalışmada benim gördüğüm babalar en çok çocukların sağlığıyla ilgileniyor. Babaların yüzde 84’ü için çocuklarının sağlığı çok önemli. Ama çocuklarının eğitiminde ya da bakımında ilgi azalıyor.
BABALAR, OKULDA YOK
İşte araştırmadan çarpıcı sonuçlar:
Babaların yüzde 84’ü çocukları hastalandığında onların yanında oluyor. Yüzde 35’i ise çocuklarının okul etkinliklerine ya hiç katılmıyor ya da çok nadir olarak katılıyorlar.
Babaların çocuklarıyla geçirdikleri zamanın içeriği onların gelişimlerini destekleyecek nitelikte değil. Yüzde 79’u çocuklarıyla evdeyken televizyon izliyor, yüzde 50’si çocuklarına masal ve hikayeler anlatıyor, yüzde 43’ü çocuklarıyla birlikte kurmaca oyunlar oynuyor. Ev dışında da durum pek farklı değil. Babalar, genelde çocuklarıyla birlikte sokakta dolaşıyor, akraba ziyareti yapıyor ve alışveriş merkezlerine gidiyor. Çocuklarına uygun sinema veya tiyatroya giden babaların oranı ise yalnızca yüzde 30.
CEZAYI SEVİYORLAR
Babaların çocuklarını cezalandırma yöntemleri de geleneksel. Yüzde 33’ü yasaklama, yüzde 24’ü sözel ve psikolojik şiddet, yüzde 13’ü de fiziksel şiddet uyguluyor.
Kız çocuklarının eğitimini destekleyen babalar, toplumsal cinsiyete yönelik iş bölümünden yanalar. Yüzde 90’ı kız ve erkeğin birlikte oyun oynayabileceğini söylerken, yüzde 66’sı “Kadın gerektiğinde kocasına karşı sessiz kalmasını bilmelidir” diye düşünüyor. Yüzde 78’i ise kadınların tabiatları gereği erkeklerden daha güçsüz ve duygusal olduğu fikrinde ve hatta yüzde 72’si eşlerinin çok çalıştığı için çocukların olumsuz etkilendiğine inanıyor.
Babalar ev içinde de yapılması gereken işleri paylaşmaya pek yanaşmıyorlar. Yarısından fazlası hiç evi temizlemiyor ve hiç yemek yapmıyor. Sadece 4 babadan biri çamaşır yıkama, asma ve cam silme işlerinde destek veriyor.