7. Sınıf Türkçe Söyleşi Ve Günlük konu anlatımı

Günlük türü edebiyatımıza 19. yüzyılın sonunda girmiştir. İçe Dönük Günlükler ve Dışa Dönük Günlükler olmak üzere iki türe ayrılır. Söyleşi türündeki eserler ise özellikle 1950'li yıllardan sonra geniş okut kitlelerine ulaşmıştır. ''Rastgele Söyleşi'' ve ''Hazırlıklı Söyleşi'' olmak üzere iki çeşidi bulunur.

 Söyleşi ve Günlük

 1- Söyleşi:

 Söyleşi, iki veya daha fazla kişinin herkesi ilgilendiren toplumsal bir konu hakkında görüşlerini paylaştığı düz yazı türüdür. Tiyatro metinleri gibi diyalog şeklinde yazılır. Söyleşiyi gerçekleştiren kişiler iddialarını kanıtlamak için belge sunmaz. Makale türünde olduğu gibi herhangi bir sonuca varmak ve yargıda bulunmak da zorunlu değildir.

 Söyleşilerde duygular ve anılar değil, düşünceler ve izlenimler ön plandadır. Söyleşiyi gerçekleştiren kişiler resmi değildir. Üslup bakımından denemeye benzeyen söyleşilerin birçok çeşidi bulunur. Hazırlıklı söyleşilerde konu önceden belirlenmiştir. Bu nedenle seçilen konu çok daha derli toplu bir şekilde aktarılır. Rastgele söyleşi türünde ise farklı birçok konu hakkında kısa kısa konuşulabilir.

 Türk edebiyatında söyleşi türünün en başarılı örnekleri arasında Ahmet Rasim'in kaleme aldığı Ramazan Söyleşileri ve Nurullah Ataç imzası taşıyan Karalama Defteri kitabı yer alıyor. Daha çok şair yönüyle tanıdığımız Attila İlhan ve Cenap Şahabettin'in de söyleşi türünde eserleri bulunuyor

 2- Günlük:

 Kişilerin günlük yaşamlarından kesitler sunan, bununla birlikte duygu ve düşüncelerinden bahsettiği kısa yazılara günlük denir. Günlüğün oluşması için her gün yazılmasına gerek yoktur. Düzenli aralıklarla yazılması yeterlidir. Tür ve anlatım teknikleri bakımından denemeye oldukça benzer. Denemede yazar bizzat okuruyla sohbet eder gibi konuşurken, bu yazı türünde yazar doğrudan günlüğe seslenir. ''Sevgili Günlük'' ifadesi birçok yazar tarafından kullanılmış, klasik bir ifadedir.

 Günlükte konu sıralaması yoktur. Yazar, o gün yaşadıklarını, gözlemlerini ya da belli bir konu hakkında düşüncelerini sade bir dille kaleme alır. Yazıya başlamadan önce o günün tarihi atılmalıdır. Bu edebi türde genellikle öyküleyici anlatım tekniği kullanılır. Ancak bazı yazarlar günlük tutarken açıklayıcı ve betimleyici anlatım tekniklerinden de faydalanmıştır.

 Günlükler iki çeşide ayrılır. İçe dönük günlükte yazar, daha çok iç dünyasını, izlenimlerini ve duygularını kağıda döker. Çek yazar Franz Kafka'nın günlüğü ile Rus yazar Puşkin'in gizli güncesi, içe dönük günlüklere örnek gösterilebilir. Dışa dönük günlüklerde ise gülmece unsurları, alay, hiciv, tariz ve kinaye gibi söz sanatlarına sıklıkla başvurulur. Yazar içinde yaşadığı toplumu eleştirir. Bazı toplumsal sorunlara çözümler üretir. Yazarın yazdığı şiir, öykü ve romanlarından bahsettiği günlükler de dışa dönüktür. Türkiye'de Nurullah Ataç, Oğuz Atay, Salah Birsel ve Tomris Uyar gibi usta kalemlerin yazdığı günlükler, bu türün en başarılı örnekleri arasında yer alıyor.

 Modern edebiyatın ortaya çıkmasıyla birlikte günlük, hikaye ve roman gibi düz yazı türlerinin içinde kullanılmaya başlanmıştır. Hikaye ve roman karakterlerinin tuttuğu günlüklerden oluşan kitaplar büyük ilgi görmüştür. Hikaye - Günlük türündeki eserlerin en başarılı örneklerden ilkini Rus yazar Nikolay Gogol vermiştir. ''Bir Delinin Hatıra Defteri'' adlı kitabındaki öykülerden biri günlük şeklinde yazılmıştır. Gerçeküstü ögeler taşıyan kitap, günümüzde en çok okunan dünya klasiklerinin arasında yer alıyor. Nobel ödüllü yazar Saul Bellow'un Boşlukta Sallanan Adam kitabı da Joseph karakterinin tuttuğu günlüklerden oluşuyor.