Orhan Veli gerçekten garip

DÜŞÜNÜYORUM DA, Orhan Veli Kanık çok şık bir takım elbise içinde, gömleğinde alımlı bir boyunbağı, ayaklarında pırıl pırıl bir ayakkabıyla dolaşıp sürdürseydi yaşamını, o şiirleri yazabilir miydi? Bize aktarılanlardan bildiğimiz kadarıyla Türk şiirinin bu anıt adamı, kurallarla arası pek iyi olmayan "serazat" bir hayat içinde, ayağı bir çukura takıldı diye daha 36 yaşında aramızdan ayrılmıştı.İzmir Devlet Tiyatrosu’nda bir oyun var: "Bir Garip Orhan Veli". Sahnede bir sanatçı: Tayfun Eraslan. Oyunu sahneye koyan da kendisi. Bir saat boyunca sahnede kalan sanatçı, Orhan Veli rolünü mü oynuyor, yoksa Orhan Veli’nin şiirlerini mi söylüyor? Elinde eski bir bavul, yollara düştüğüne göre, ya da kırmızı yatak örtüsü altına girip "Gerin bedenim gerin, doğan güne karşı" dediğine göre sanatçı, bir tiyatro yapıtı olarak tasarlanmış bir oyunun kişisi. Acaba, Orhan Veli ömrünün hangi döneminde, temsilde sunulduğu gibi, öylesine göz alıcı bir yaklaşımda bir hayat sürdürmüştü?Murathan Mungan uyarlamış oyunu. Demek ki, Orhan Veli gibi bir ozanın da uyarlanmaya ihtiyacı varmış! Seçtiği şiirleri kendi değerlendirmesiyle sıralayıp ardarda getirmiş olmasını bir "uyarlama yapıt" olarak nasıl sunabilmiş Murathan Mungan, anlamak olası değil!Ya dekor? Çoğu Orhan Veli şiirinde buram buram kokan İstanbul’u anımsatan tek bir çizgi yok. Yapay dumanların sahneye yayılıp durduğu, yeraltı mahzenlerinden fışkırır gibi çıkan ışıklar içinde hiçbir kavramı çağrıştırmayan karanlık bir mekan. Nedir, ne anlatır, belli değil.Sahnedeki oyunun, özellikle ışık düzeniyle, en iyiyi ortaya koyma çabasıyla hazırlandığına, Tayfun Eraslan’ın da yetenekli bir sanatçı olduğuna kuşku yok. Ne var ki, Orhan Veli’yi bir tiyatro kişisine dönüştürmek, şiir gibi kırılgan bir edebiyat türünü dramatik zorlamalar içinde sunmak, Orhan Veli’nin temel varlığını, şiiri, bir tiyatro gösterisine feda etmek sonucunu doğurmuş.İyiniyetli olmak neye yarar; niyet, ehliyet elinde tükenip gitmişse...