Mesleğini eskitenler çiçeklerle yenilendi

İZMİR’den Türkiye ve dünyaya “güzelliği” taşıyan Bayındırlı çiçek üreticileri, bu yıl da 16’ncı festivallerinde ürünlerini sergiledi. Torbalı’yı geçtikten sonra baharın tüm renkleriyle gözlerinize bayram ettiren Bayındır’da papatya ve gelincikler sürekli rengarenk çiçek seralarıyla nöbetleşe mutlu ediyor insanı ve daha festival alanına varmadan, “Şurada insem, akşama kadar kalırım” hissine kapılıyorsunuz. Festival alanına gelince her stantta bir çiçeği balkonunuzda, salonunuzda ve bahçenizde hayal etmeden duramıyorsunuz.

2009’a kadar her yıl dar kapsamlı bir şenlikken bir festivale dönüşen ve sonra da uluslararası kimlik kazanan etkinlikle bir yandan ihracat potansiyeli artarken diğer yandan da yurt içinde İzmir ve İstanbul büyükşehir belediyeleri başta olmak üzere alıcılar da garantilenmiş oluyor. Daha önce ahşap ve naylonla kaplı stantların çiçeklere yakışır şekilde düzenlenmesi de ilgiyi önemli ölçüde artırmış görünüyor.  

Fırıncılık mazide kaldı 

Görüntüsü ve kokusuyla baş döndüren çiçeklerin arasından işin gerçek üreticilerine ulaştığımızda anlaşılıyor ki, uzun zamandır rafta olan bu mesleğin yeniden canlanması ilçe ekonomisini de oldukça renklendirmiş. Fırıncılığı bırakarak çiçeklere gönül veren Ceyhun-Yasemin Dinçkal çifti bize önemli bilgiler veriyor. Her şeyden önce dünyanın en zevkli işini yaptıklarını belirten Yasemin Dinçkal, gelişimden çok memnun. Ataları Osmanlı saraylarına gül üretirken 1950’li yılların savaş, kıtlık ortamında yok olma noktasına gelen çiçekçiliğin uzun süre aile tarımı şeklinde küçük bahçelerle sınırlı olduğunu aktaran Ceyhun Dinçkal da işlerin 1980’li yıllarda talebin artmasıyla büyüdüğünü anlatıyor. Dinçkal, ilçede çiçekçiliğe yönelenlerin çok büyük bir kısmının yok olmaya yüz tutmuş esnaf gruplarından bu alana girenler olduğuna dikkat çekerek şunları söylüyor: “Bu işe sırf yatırım amaçlı girenlerin sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Mesela eski yorgancı, tornacı gibi esnaf grupları son yıllarda çiçeğe yöneldi. Festivalin uluslararası olması da ilçe çiçekçiliğini büyüttü.” 

Hollanda gibi olmalıyız 

En büyük dertlerinin yüzde 18’lik KDV olduğunu dile getiren Dinçkal, “Çiçekçilik hala sektör olarak kabul edilmiyor. Biz Çiftçi Kayıt Sistemi’nde isek çiftçiye verilen desteklemelerden, uygun kredi olanaklarından yararlanabilmeliyiz. Ama böyle bir destek yok. Ankara’da derdimizi anlatacak bir tane sektör kurumu yok. O yüzden devletin buna el atması gerekiyor. Çünkü Hollanda gibi küçücük bir ülke yıllık 50 milyar dolara yakın kazanç elde ediyor. Dünyada mikro klima özellikleriyle en bereketli üç havzadan biri olan Küçük Menderes niye böyle bir başarı kazanmasın? Neden Hollanda gibi olmayalım?” diye soruyor.

Bostandan daha garantili 

Standının başında sohbet ettiğimiz Sebiha Yörük de 8 yıldır çiçek ürettiklerini belirterek, “Daha önce rençberlik yapıyorduk. Bostanda biber, patlıcan gibi sebzeler yetiştiriyorduk. Ama onların garantisi yoktu. Çiçek bostandan daha garantili. Hem de severek yapıyoruz. Epey tecrübe kazandık. Her yerden peyzajcılar gelip alıyor ama daha çok tanıtım yapmalıyız. Kaç senedir aynı fiyatlarla satıyoruz. Destek istiyoruz” diye konuşuyor.

Tam 20 yıldır çiçek üreten Hayri Yörük de alım garantisi verdikleri için çiçekçiliğin çiftçilikten daha kazançlı olduğunu söylüyor. Bayındır’ın bu konuda yeniden ünlenmesinden de çok memnun olduklarını söyleyen Yörük, “Çiçek yetiştirmek bir zevk. Bu olmasa zaten yapamayız ki” diyor.