Korkmayın... İğne hiç acıtmıyor

Doktorlar, “Tek çare nakil” dedi. Aile büyükleri karşı çıktı. Ancak babası onu yoğun bakımda kanlar içinde görünce dayanamadı... Büyüklerini değil, vicdanının sesini dinledi. Karaciğerinden verdiği parçayla kızının ikinci kez yaşama tutunmasını sağladı. Ama yetmedi. Nimet’in hastalığı tekrarladı... Başa dönüldü....
Babası bu kez veremiyor. Annesininki uymuyor... Akrabaları ise bıçak altına yatmaya yanaşmıyor. Nimet, “Nasıl olsa üç kızınız daha var. Kaderi değiştiremezsiniz” denildiğinden habersiz, umutla ve yaşından umulmayacak sabırla müjdeli haber bekliyor. “Korkmayın iğne hiç acıtmıyor” diye sesleniyor. Biz de şu veya bu nedenle bağışa yanaşmayan yakınlarına soruyoruz: “Vicdanınız rahat mı? Nimet ölsün mü?”

Henüz 5 yaşındayken sarılık olarak tanıştığı ve Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi’nde babasından yapılan nakille karaciğer yetmezliğini yenen ancak 3 yıl sonra tekrar rahatsızlanan Nimet Marmara (8), şimdi yine nakil için umutla ve yaşından umulmayacak bir sabırla müjdeli haber bekliyor. Yakın akrabalarından çeşitli nedenlerle bağışçı çıkmadığı için mecburen kadavradan nakil bekleyen küçük kız, annesi Nadire ve babası İsmail Marmara ile birlikte hem hastalığına hem de organ bağışının önemini anlamayan zihniyete karşı savaşıyor.

15 Aralık’ı bekliyor
Yaklaşık 10 ay önce hastalığın tekrarladığını öğrendiği ailesiyle Antakya’dan İzmir yollarına düşen Nimet, okuluna gitmek, koşmak, zıplamak, büyüyünce de bankacı olmak istiyor. Küçücük bedeninin çektiği acılar karşısında gülümsemesi çoğu kez yenilen Nimet, bıçak altına yatmak istemeyen, yaşaması için bir küçük bağış yapabilecek olan akrabalarının korkusunu da yenmeye çalışıyor.
En çok kendisinden küçük kardeşleri Sıdıka (7), Medine (4) ve İrem’le (1) mutlu olan Nimet, yaşama tutunmak için, “Korkmayın iğne hiç acıtmıyor, beni kurtarın” diyor. Ancak doğumgünü olan 15 Aralık’ı sabırsızlıkla bekleyen, 10 çeşit ilaç kullanan Nimet, akrabaları başta olmak üzere çevresindekilerin anne-babasına, “Nasıl olsa üç kızınız daha var. Kaderi değiştiremezsiniz” dediğini bilmiyor.

Vicdanının sesini dinledi
Mevlana Mahallesi’nde tuttukları evlerinde, internet üzerinde bir araya gelen “İzmirli Anneler” ve Büyükşehir Belediyesi’nin destek olduğu ailenin babası İsmail Marmara, daha önce kızına karaciğerini verdiği için ağır işlerde çalışamıyor, çalıştığı tekstil fabrikasına ise kızının başında kalmak zorunda olduğu için ayda 15 gün gidebiliyor. Umudunu asla yitirmediğini vurgulayan baba, organ bağışının önemini şu sözlerle anlatıyor:

Benim her yerim ağrıyor
“Kızım ikinci nakil için 10 aydır bekliyor. Safra hastalıkları yüzünden karaciğeri iflas etti. Tek şart nakil. Ben veremiyorum, eşimin de tutmuyor. Akrabalarımız bağışçı olmaya razı değil. Biz de üstlerine gidemeyiz. Nimet ilk hastalandığında büyüklerimiz bana da izin vermedi. Doktor, ‘Karar senin, o zaman git kızını gör’ dedi. Yoğun bakıma gittiğimde iç kanama geçiren kızım kanlar içindeydi. O an vicdanım dayanamadı. Üç kızım daha var ama ne yapıp edip Nimet’i de yaşatacağız.”
Aileden donör çıkmadığı için doktorların mecburen kadavradan nakil yapılacağını söylediğini aktarırken gözleri dolan İsmail Marmara, şu çağrıyı yapıyor: “Yedi dayısı, üç halası, iki amcası, teyzeleri var ama onların da çocukları var. Anlıyorum. Hiç nakil nedir duymamışlar ki! Ninesi ile dedesi vermek istedi ancak doktor 60 yaşın üstünde olduğu için ‘Olmaz’ dedi. Ama Nimet, ‘Hep böyle mi olacak baba, okula ne zaman gideceğim?’ dediğinde dayanamıyorum. Burada beklemek zorundayız. Geçenlerde iç kanama geçirdi. Doktoru, ‘Her şeye hazır olun’ dediğinde yaşadığımızı biz biliyoruz. Nimet’in karnı ağrısa benim her yerim ağrıyor. Ne olur herkes bu konuda elini vicdanına koysun. Nasıl olursa olsun organ bağışı yapsın, anne-babaların gözünün yaşı dinsin.”