Emel anne yürüyebilecek

1995 Yılında Ege Üniversitesi’nden mezun olan Uzun, çeşitli gazete ve televizyonlarda muhabirlik yaptı, sonra izmir Ekonomi Üniversitesi’ne geçti. İşini çok seven, evini ve çocuğunu ihmal etme pahasına çalışmalarını sürdüren Uzun, 5 yıl önce sol bacağında başlayan, yürümesini ağırlaştıran sorunu göz ardı etti. Bir gün bilgisayarının başında elini tuşlara götürdü ama sol elinin parmakları bir türlü harflere basmıyordu. Bunu da yorgunluğuna bağladı, dinlenirse geçeceğini sandı. Olmadı, başvurduğu ortopedi uzmanı tomografisini gördükten sonra nöroloji uzmanına sevk etti. Multiple Skleroz tanısı konulduğunda “darmadağın” oldu ama söylenenlerin aksine bildiğini okudu. Vücudu iyice yorgun düştüğünde o istenmeyen ataklar başladı. Doktorlar, tedaviler derken bir yılın sonunda dizlerinde ağrı başladı. MS ataklarının önüne geçilmesi için kortizon tedavisi de gördü kemoterapi de. Tekerlekli sandalyeye tam mahkumiyet başladı. Kızı ve eşi herkes ona destek oldu. Çok acılar çekti, çok kahroldu, çok dağıldı ama yüzündeki gülücükler hiç eksilmedi. Birkaç ay önce MS’ini takip eden doktoruna gitti, “Çözüm kalmadı” yanıtını aldı. Ama doktoru bir de yeni bir umut kapısı açtı. “Canlı kemik nakli” yaptırabilirdi. Doktorunun Yeditepe Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Doç. Dr. Tahsin Beyzadeoğlu ve Mikrocerrahi Sorumlusu Doç. Dr. Halil ibrahim Bekler’in dünyada ilk kez gerçekleştirdikleri “Dize damarlı kemik nakli”ni önerdiğini belirten Emel Akçay Uzun, şunları söyledi: “Çok riskli bir ameliyattı. istanbul’a gittiğimde bu doktorlar da herşeyin, ölümünün bile olabileceğini söyledi. Ben yapacakları 13’üncü vaka olacaktım. 11’inci vakayla görüştüm. Bu nakli olan tüm hastalar yürüyordu. Ya tekerlekli sandalyeye mahkum bir hayat sürecektim ya da bu cesareti gösterip ameliyat olacaktım. 22 Temmuz’da operasyon başarıyla gerçekleşti. Şu an dizim 70 derece bükülüyor. 10 Eylül’de kontrole gideceğim. Ayağımın üstüne basamıyorum ama çok geçmeyecek ayaklanacağım, yürüyeceğim. Okulların açılmasına kısa süre kaldı. Kızım okul formasını birlikte almamızı istiyor. Kızımla el ele tutuşup yürümeyi özledim.”