Çetin'i insanlık yürütecek
Güncelleme Tarihi:
ERKEN doğumdan kaynaklanan, ‘Serebral Palsy’ adlı hastalık yüzünden yürüyemeyen 9 yaşındaki Çetin’in haberi Hürriyet Ege’de yayımlandıktan sonra telefonlarımız susmadı.
“Çocuklar insandır” der Yaşar Kemal. Bencilliklerin, duyarsızlıkların kol gezdiği şu dünyada bir çocuk çıkar, insanlığımızı koyar terazinin kefelerine. Çetin de bunu yaptı. “Yürümek istiyorum, ameliyat olamıyorum” dedi. Onlarca abisi, ablası, teyzesi, amcası ortaya çıktı. Kimisinin gücü büyük meblağlara yetebilirken, kimisi çocuğunun kitaplarını paylaşmak istedi. Cüzdanlarında farklılıklar vardı belki, ama ortaklaştıkları kalplerindeki çocuk sevgisiydi.
Bir emekli maaşım var
Çeşme’den bir kadın okurumuz haberi görür görmez erkenden aradı, “Benim emekli maaşım var. Ameliyatına yetmez, ama belki ayakkabılarına yeter” dedi. Ankara’dan bir özel hastanenin yetkilisi üstlerine ne düşerse yapacaklarını belirtirken, Bornova’dan bir özel eğitim merkezi de fizyoterapist ihtiyacı için ulaştı. Bireysel olarak arayanlarla sanki yıllardır tanışmış gibi konuştuk. Ama sağ ellerinin yaptığından sol elleri haberdar olmasın diye isimlerini zar zor alabildik. O da hitap edebilmek için. Yine İzmir’de sessiz sedasız yardımlar yapan bir vakfın yetkilisi aradı. Hem deneyimiyle yol gösterdi, hem de yardıma hazır olduğunu belirtti.
Şimdiki hedefi futbol
Şimdi mi? 9 yaşı bitmeden ameliyat olması gereken ve yüzde 80 yürüyebilme şansı olan Çetin için büyük umutlar var. En kısa zamanda müjdesini vermeyi umuyoruz. Çünkü kendisini gazetede gören Çetin, artık “ayakta ameliyat yapanından cerrah” veya “çocuklarla oynayabilmek için öğretmen” olma hedeflerini aşmış. Umut dolmuş, çıta yükselmiş. Artık Çetin futbolcu olmak istiyor. Çıkamadığı teneffüslerin, koşamadığı sokakların, atamadığı çığlıkların acısını çıkarmak istiyor. Bunun için de gerekli çabayı sarf ediyor, haftada iki gün gidebildiği fizyoterapi merkezinde uzman abisi ne derse hiç sektirmeden yapıyor, üstelik eğlendiğini söylüyor.
Annesinden teşekkür
Çetin’in ev kadını annesi Nurcan Yıldız, yardım edenlere teşekkür ederken gözyaşlarını tutamıyor: “Biz 4 ay önce İstanbul’dan İzmir’e umutla taşındık. Öyle yerindeymiş ki bu umudumuz. Sanki buraya yeni taşınmamışız da okulda, çevremizde sanki insanları hep tanıyorduk. Çok teşekkür ederiz. Ben konuşamıyorum fazla. İşin içine Çetin girince duygulanıyorum. Yürümek için çok çaba sarf ediyor. Umarım bizim sesimizi duyan güzel insanlarla kutlamasını da yapmak kısmet olur.”
