Amacım Theodorakis’in müziğini dünyaya duyurmak

Nasıl bir çocukluktu sizinki?- Aslında diğer çocuklar gibi diyebiliriz. Geleneksel, sade bir aileydik. Sokakta diğer çocuklarla oynardık ama sonra babamın hapse girmesi ve ailece sürülmemizden sonra her şey değişti. Daha sonra Paris’e gittik ve orada yaşamaya başladık. Hayat benim için çok sıradandı. Ama etrafımda olan bitenler sıradan değildi.Babanız nasıl bir babaydı? - Babam bizimle çok ilgilenirdi. Bizi sinemaya, parklara götürürdü. Çok ama çok tatlı bir babaydı. Onu hiç sinirli görmedim. Asla sesini yükseltmezdi. Ailede ona ’kuzu gibi’ derdik. Annem diğer kadınlar gibi sinirli ve heyecanlıydı ama babam her zaman sakindi.Babanız özel ve önemli birisi. Sadece sanatıyla değil düşünceleriyle de. Siz de onunla aynı paralelde mi düşünüyorsunuz, ayrıldığınız noktalar var mı?- Benim hayatım onun düşüncelerinin devamıdır. 50 yaşındayım. Benim işim ve hayatım babamın müziği, fikirleri ve sanatıdır. Kendimi yüzde 100 babamın işine adadım. Amacım Theodorakis’in müziğini tüm insanlığa duyurmak. AŞK, ÖZGÜRLÜK, EŞİTLİK Popüler müzik gerçek sanatçılar için tehdit olabilir mi?- Bence o popüler değil, ticari müzik. Benim için Theodorakis’in müziği artık klasikleşmiştir. Gerçek ve dahi sanatçılar asla ölmez. Babam da öyle. Onun sanatında sadece müzik değil fikir önemli. Müzikle fikirlerini duyurmaya mı çalışıyordu?- Babamın şarkıları özgürlük, insanların iyi yaşaması üzerine yazılmış. ’Theodorakis’in müziği devrim müziği’ diyorlar. Aşk, özgürlük, eşitlik devrimcilikse, onun müziği devrimci müziğidir. O sadece şarkı yazan bir müzisyen değildi, fikirleri uğruna savaştı. Oturduğu yerden yazılar yazan bir filozof olmadı. Bir sanatçı ve devrimciydi. Biz ise onun düşünceleri ve müziği devam etsin istiyoruz.UMUYORUM SINIRLAR KALKAREge Denizi’nin bu tarafı, İzmir neler hissettiriyor?- Bence aramızda vize ve sınır olmamalı. Sizler harika insanlarsınız. Çok da benzeşiyoruz. Bizim gençlerimiz de Türkiye’ye gelip tanımalı. Sizler de Yunanistan’a daha çok gelmelisiniz. Ama biliyorum sizin için zor. Çünkü vize gerekli. İstediğiniz an feribota binip Sakız’a, Samos’a geçemiyorsunuz. Umuyorum bir gün vize biter, sizler de Yunanistan’a rahatça gelirsiniz.Belki böylece çok daha sıcak ilişki kurulabilir değil mi? - Almanlarla Fransızlar tarihte birbirlerinden nefret ederdi. Ama Avrupa Birliği’ni birlikte kurup sınırları kaldırdılar. Biz neden yapmayalım? Ama güçlü bazı ülkeler gerginlikten memnun oluyor. Böylece ekonomilerimizin büyük kısmı savunma sanayine ayrılıyor. Oysa biz düşman değil, birçok ülkeden daha fazla dostuz. Irklarımız, dinlerimiz farklı olabilir ama yüzyıllarca birlikte yaşamışız. Karakterlerimiz, hayat tarzlarımız aynı.BİZİ BİRARADA TUTAN BABAMIN FİKİRLERİDİRMikis Theodorakis Orkestrası nasıl kuruldu?- Orkestra 10 yıl önce kuruldu. Bazı müzisyenler değişti ama genel olarak ilişkilerimiz çok iyi. 10 müzisyen iki şarkıcıyız. Oğullarım da bizimle çalışıyor. Yunanistan’daki birçok önemli sanatçıyla da çalışıyoruz. Teknisyenlerimiz, müzisyenlerimiz hepimiz babamın sadece sanatını değil, ideallerini de paylaşıyoruz. Bazılarımızın başka işleri de var. Başka büyük orkestralarda da çalışıyorlar. Bizi bir arada tutan babamın fikirleri ve sanatıdır. Nerelerde konserler verdiniz? - Geçtiğimiz yıl 35 konser verdik. Bu yıl biraz daha az olacak. Konserler için ABD, Güney Amerika, Avustralya, Çin, Afrika’ya gittik. Avrupa’da da bir çok yerde konser veriyoruz. Dünyayı gezmek zor ama çok da keyifli.MÜZİĞİNİZ, GELENEKLERİNİZ YEMEKLER RUHUMUZA İŞLEMİŞYunan müziği dünyada ilgi görüyor mu?- Evet ama bence en çok Türkiye’de seviliyor. Buradaki ilgi çok güzel. Bence bu kardeş halklar olmamızdan kaynaklanıyor. Türk müziği hakkında ne düşünüyorsunuz?- Bence Yunan ve Türk müzikleri ritm olarak benzerlikler gösteriyor. Bu da normal. Çünkü yüzyıllarca Osmanlılar’ın otoritesinde birlikte yaşamışız. Müziğiniz, gelenekleriniz, yemekleriniz ruhumuza işlemiş. Gazellerimiz bile aynı. Efes’te konser vermek nasıldı?- Harikaydı. Burası sizin ülkeniz. Muhteşem tarihi eserleri koruduğunuzu görünce mutlu oluyorum. 30 yıl önce karşılıklı anlaşmamız zordu. Şimdi her şey değişiyor. Benim atalarım buradaki çok şeyi hatırlardı. Hatta Türkçe bile konuşuyorlardı. Çünkü onlar Osmanlı vatandaşıydı.ASLINDA BİZ BİRÇOK BAŞKA ÜLKEDEN DAHA FAZLA DOSTUZAtalarınızın Anadolu kökenli olduğu biliniyor..- Babamın annesi Çeşmeli, babası1919’a kadar İzmir’de Dışişleri Bakanlığı’na bağlı çalışıp Urla’da yaşıyormuş. Büyükannemin kardeşiyle çalışmış ve tanışıp sanırım İzmir’de evlenmişler. Sonra Sakız’a geçmişler, babam Mikis Theodorakis 1925’de orada doğmuş. Büyükbabam Yunanistan’da İçişleri’nde çalışınca babam çocukken 12 şehir dolaşmış. 1942’de Atina’ya gitmişler. İç savaş varmış, sıkıntı, sürgün yaşanmış. Babamın hayatı roman gibi. Her şey burada bizim deyimimizle Küçük Asya’da başlamış. Anne tarafım da buralı. Babası da İzmirli. Meandros’lu. Bahçeleri, bağları varmış.