AIDS davasında 12 yılı savunamadık

Taksi şoförlüğü yapan baba Nazif O. ile eşi Neşe O., bir yandan 1996 yılında, doğumdan sora verilen kanla AIDS’e yakalanan oğulları Y.O.’yu yaşatmaya çalışırken, bir yandan da mahkeme kolidorlarında hak aramaya başladı. Aile 1997 yılında İzmir Kızılay Bölge Müdürlüğü ile Sağlık Bakanlığı’na 30’ar bin liralık tazminat davası açtı. İzmir 3’üncü Asliye Hukuk Mahkemesi hakimi, 2000 yılında verdiği kararla, Kızılay’ı faiziyle birlikte 75 bin lira tazminata mahkum etti.

30 bin liralık tazminat

Sağlık Bakanlığı’na karşı açılan 30 bin liralık manevi tazminat davası ise, görevsizlik kararıyla reddedildi. Daha sonra İzmir 4’üncü İdare Mahkemesi’ne yapılan başvuru ise 12 yıl sonuçlanmadı. 2008 yılında verilen kararla Sağlık Bakanlığı 159 bin lira tazminat ödemeye mahkum edildi. Çocukları doğduğu günden beri devam eden davanın 2008 yılında sonuçlanmasına Y.O.’nun ailesi tepki gösterdi.Nazif ile Neşe O. çifti, avukatları Mehmet Emin Keleş ve Mehrigül Keleş aracılığıyla AİHM’e başvurarak, makul sürede yargılama yapmayan ve mağduriyetlerini giderme düşüncesinde çok geç kalan Türkiye’ye karşı dava açtı. AİHM, çiftin 3.4 milyon lira tazminat istemiyle yaptığı başvuruyu kabul etti ve savunma istedi.

Hukukçular savunma yaptı

Türkiye adına savunma yapan hukukçular, Y.O.’nun mağduriyeti konusunda devletin ve yargının gereken hassasiyeti gösterdiğini, bunun da en güzel kanıtlarının açılan davalarda, devletin kurumlarının tazminat ödemeye mahkum edilmesi olduğunu belirttiler. Savunmada, Y.O.’ya ayrıca Kızılay tarafından düzenli bir eğitim bursu bağlanmış olduğunu da hatırlatan hukukçular, ceza yönünden ise gereken kovuşturma ve soruşturmanın yapıldığını, ancak ceza sorumluluğunun kişiselliği ilkesi gereği Kızılay Genel Müdürü ve Sağlık Bakanı hakkında takipsizlik kararı verildiğini bildirdi.

AİLEYE CEVAP

Hukukçular, çalışan personelle ilgili yürütülen soruşturma kapsamında oluşturulan Teftiş Kurulu’nun raporuna göre, yapılan rutin testlerde HIV virüsünün bulunup, bulunmadığı konusunda tespit yapılmasının mümkün olmadığını ve bu nedenle personelin de bir hata ya da ihmalinin bulunmasının mümkün olmadığının belirtildiğini, bu nedenle de ceza soruşturmasının kapandığını söylediler. Türkiye adına savunma yapan hukukçular, ‘İş bu görülmekte olan davadaki idari yargılama süresi, İnsan Hakları Sözleşmesinin m.6/1’de belirtilen ‘Makul süre’ şartını ihlal etmekte midir?’ sorusunu ise cevaplayamadılar. AİHM 2’nci Dairesi, şikayetçi Y.O.’nun ailesine Türkiye Cumhuriyeti’nin cevabını gönderdi ve karşı görüşlerini istedi.