Yeşeren vadiler kahverengileşti

 

DÜN, iki Almanya’nın birleşmesinin 27’inci yıl dönümüydü.
Rheinland-Pfalz Eyaleti’nin başkenti Mainz’da ‘devlet töreni’ düzenlendi.
Almanya’nın çeşitli kesimlerinde de düzenlenen çeşitli etikinliklerle halk ‘birleşmeyi’ kutladı.
Evet, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Almanya ikiye bölündü.
‘İşgal kuvvetleri’ olarak nitelenen ABD, İngiltere ve Fransa’nın kontrolündeki bölgede 23 Mayıs 1949 tarihinde Anayasa’nın kabulüyle Federal Almanya Cumhuriyeti (BRD) kuruldu.
Sovyetler Birliği’nin (SB) kontrolündeki bölgede de 7 Ekim 1949 tarihinde DDR kısa adıyla tanınan Demokratik Almanya Cumhuriyeti.
Bu ‘ayrılık’, tam 40 yıl sürdü.
‘Glasnost’ (saydamlık) ve ‘Perestroyka’ (yeniden yapılanma) politikasıyla tarihe geçen dönemin Sovyetler Birliği Lideri Mihail Gorbaçov, iki Almanya’nın birleşmesinin yolunu açtı.
1989 yılı yaz aylarında, sonradan tarihe karışan eski Doğu Almanya’da halk ‘özgürlük’ için sokaklara dökülmeye başladı.
Özellikle de Leipzig kentinde baştalıtan ‘Pazartesi Gösterileri’, halkın kararlı olduğunu gösterdi.
Zamanla bu gösteriler ülkenin başka büyük kentlerine de taştı.
DDR rejimi, kendi halkını susturmak için ‘büyük birader’ olarak nitelenen Moskova’dan beklediği desteği bulamadı.
DDR’in 40’ıncı kuruluş yıl dönümü kutlamalarına katılan Sovyet Lideri Mihail Gorboçov, “Halk biziz” diye sokaklara dökülen insanların sesine kulak verilmesini istedi ve “Geç kalanı yaşam cezalandırır” diyerek, Doğu Alman politikacılara ‘akıllı adımlar atmaları’ önerisinde bulundu.
*
Nitekim 9 Kasım 1989 tarihinde ‘Utanç Duvarı’ olarak bilinen ‘Berlin Duvarı’ delindi ve DDR’nin sonunun geldiği sinyalleri yoğunlaştı.
Aynı akşam onbinlerce Doğu’lu Batı’ya geçerek ‘tek halk’ olmanın sevincini yaşadı.
Ve 18 Mart 1990 tarihinde dönemin Doğu Almanya’sında ilk demokratik seçimler yapıldı.
3 Ekim 1990 tarihinde de DDR tarihe karışırken, iki Almanya, Federal Alymanya Cumhuriyeti çatısı ve bayrağı altında birleşti.
2 Ekim’i 3 Ekim’e bağlayan gece yarısı saatler 00.01’i gösterdiğinde, dönemin Alman Cumhurbaşkanı Richard von Weizsaecker, Başbakan Helmut Kohl, DDR’nin son başbakanı Lothar de Maiziere, Alman sosyal demokratların ‘anıt adamı’ olarak bilinen Willy Brandt, şu anda Berlin’de Alman Parlamentosu olarak kullanılan tarihi Reich Meclisi binasının parka bakan tarafının merdivenlerinde ‘özgürlük çanları’ çalarken iki Almanya’nın birleşmesini ilan ettiler.
*
Dönemin Başbakanı Helmut Kohl, sonraki günler ve aylarda ülkenin Doğu’suna yaptığı ziyaretlerdeki konuşmalarında bu bölgede yaşayan insanlara ‘yeşeren vadiler’, ‘çiçek açan vadiler’ vaadinde bulundu.
Aslında çeşitli alanlara dönük verilere bakıldığında bu büyük ölçüde gerçekleşti de.
Ancak eski Doğu Almanya sınırları içinde oluşturulan eyaletlerde yaşayan insanların önemli bir bölümü, özellikle de orta yaşlı ve yaşlı kesim ‘umduğunu bulamamış’ olacak ki, hâlâ da birleşmeye ‘mesafeli’ yaklaşıyor.
Yapılan kamuoyu yoklamaları 14-21 yaş grubunun yüzde 65’i ‘birleşmenin büyük ölçüde gerçekleştiği’ görüşünü paylaşırken, bu oran 60 yaşın üzerindekilerde yüzde 30’u geçmiyor.
Bu ‘memnuniyetsizlik’ de yeni eyaletlerde aşırı sağcıların ve sağ popülistlerin işine yarıyor.
İşte bu yüzden de yeni eyaletlerin birçok kesiminde sağ popülist Almanya için Alternatif (AfD), son seçimlerde en fazla oy alan parti veya ikinci güçlü parti konumuna yükseldi.
Yani bir yerde, ‘yeşeren vadiler’, ‘çiçek açan vadiler’ birleşmeden bu yana geçen 27 yıl içinde ‘kahverengileşti’ (Kahverengi, ‘braun Naziler’ için kullanılan söylemdir).
Umarız bu bölgeler, yaklaşık 3 ay önce hayatını kaybeden dönemin başbakanı Helmut Kohl’ün söylediği gibi ‘yeşeren vadiler’, ‘çiçek açan vadiler’e dönüşür.