Kişiye tapınmaya düşkün ulus değiliz

John Lennon "Biz Hz. İsa'dan daha ünlüyüz" diyerek şimşekleri üstüne çekmişti ama teşhisi yerinde idi. Beatlemania dünyayı sarmıştı, stad konserlerinde yüzbinlerce hayranları giriş kapılarında geceleyerek bilet alıyordu.

Bir daha böylesine kalabalığı kimse göremez diye düşünüyordum, yanılmışım.

Obamamania Beatlemania'yı sollayıp, geçti. Hem de fark atarak. Barack Obama gençleri peşine takacak 'pop' şarkıcısı, yakışıklığıyla hayranlarını etkileyecek sinema yıldızı değil. Dört yıl süren senatörlüğünde yakın çevresi dışındakilerin tanımadığı bir politikacı idi. Sonra ABD başkanı seçildi, ilgi ibresi 180 derece yön değiştirdi.

Geçen salı Washington'da başkanlık yemini ve arkasından geçit törenine baktığımda şimdiye kadar böyle bir manzara görmediğimi itiraf ediyorum.

Washington Mall insan gölüne dönüşmüş, belediye sözcüsü 2 milyona yakın insanın toplandığını söylüyor. Beatle'ların açıkhava konserleri, Papa'nın Vatikan'da Noel ayinini dinlemeye gelenleri Obama kalabalığı bir kaç kez katlar. Başkente hava sıfırın altında. Beyaz Saray'da son bulacak geçit töreni güzergahı 3,5 km. 44'üncü Başkan Obama özel imal zırhlı Cadillac limuzin içinde eşi Michelle ile. İki kez inerek kaldırımlarda bekleyen insanları selamlıyorlar.

İzleyiciler yolun iki tarafında Obama'lara alkış tutuyor. Başkanla halk arasında caddenin iki yanında çift sıra resmi polis canlı kalkan gibi. Atlı, motosikletli, araçlı, yaya polisler ve askerler her yerde. Başkan'ın 'USA 1' plakalı, füzeye dayanıklı Cadillac'ın önünde, arkasında düzinelerle motosikletli polis göç eden kartal sürüleri formasyonunda yol alıyor.

Beyaz Saray'a yaklaşırken balkonlarda '' Teşekkür ederim Bay Başkan'' yazılı flamalar görünüyor. Acaba neye teşekkür ediyorlar? Yolun sonunda kurşun geçmez camla çevrili platformdaki koltuklarına oturuyor Barack ile Michelle ve geçit başlıyor.  Bandolar, dans ekipleri, folklorcular, Meksika'lı Mariachi müzisyenleri, rengarenk giysiler içinde kızılderililer.

Genç başkan atletik adımlarla yürüyor, selamlıyor hayranlarını. Genç bir kız arkadaşına '' Bana baktı, tebessüm etti.'' diyor, bir başkası sevinç içinde: '' Gözgöze geldik, el salladı.'' Geçit töreni için ayakta sekiz saat bekleyen Alabama'lı kız öğrenci de mutlu: ''Önümde indi arabadan, inci beyazı dişlerini gördüm.''
Obamania geceleri balolar, danslar, konserlerle geçti. Eğlence aleminin şöhretleri boy gösterip övgü yağdırdılar Barack ile Michelle'e. Başkanlığın ilk sabahında Obama'lar bir gün önce töreni dondurucu soğukta izleyen bir kısım zencileri Beyaz Saray'da ağırladı. Yeni başkan heyecanlı bir genç zenciyi ''Gez dolaş ama birşey kırma.'' diye uyardı.

Ülkede işssizlik rekor seviyede. Ekonomi almış başını tepetaklak gidiyor, ucuz satış süresini uzatan bazı dev mağazalar bedava kolonya ve krem veriyor müşterilerine. Kiminle konuşsam masraf kısıntısı yaptığını söylüyor. Parasal krizden etkilenmeyen yok.  Gene de insanlar Obama'yı görmek için yüzlerce km. yol katedip gelmişler. Halkta yeni başkana benzeri görülmemiş tutku içinde. Zencisi,  beyazıyla tapınmaya yakın bir duygu bu. Barack Obama'nın kişiliğinde bir idol bulduklarını sanıyorlar.

 Bizde ne böyle tutku ne de devlet başkanları için böyle şenlikler düzenlemesi var. Abartılı duygu gösterisine, kişiyi ilahlaştırmaya düşkün bir ulus değiliz. Bir adım öndeyiz Amerika'dan.