Eve dönüşte sürpriz: Cephedeki ‘bala’larıyla kucaklaştı
Güncelleme Tarihi:
Roketlerle vurulan evini 14 gün önce terk eden İsmet Rehimova, ateşkes ilan edilmesinin ardından evine döndüğünde, cephede savaşan iki oğlunun sürpriziyle karşılaştı.
Azerbaycan'da anne kucağında terk ettikleri topraklarını 30 yıl sonra tankla dönüp Ermenistan işgalinden kurtaran ‘bala’ların (çocukların) hikâyelerini Hürriyet, 9 Ekim tarihinde ‘O Bala’lar işgali bitirdi’ manşetiyle duyurmuştu. O balalardan asker olan 2’sinin hikâyesine, sevinç ve hüzünlerine tanıklık ettik. Rehimova Ailesi, 1994 yılında Ermenistan’ın Dağlık Karabağ’ı işgalinde topraklarını, öz vatanlarını terk ederek Azerbaycan’ın Terter kentine göç etti. O gün 2 yaşındaki Resul ve 4 yaşındaki ağabeyi Elçin de anne kucağında öz topraklarından ayrıldı. Resul ve Elçin kardeşler büyüyüp, Azerbaycan Ordusu’na katıldılar. Azerbaycan’ın işgal altındaki topraklarını kurtarmak için başlattığı operasyonda en ön cephede yer aldılar.
SADECE HÜRRİYET VARDI
Resul ve Elçin, öz topraklarını kurtarmak için savaşırken, Terter’deki evleri Ermenistan’ın yerleşim yerlerine attığı bomba ve roketlerin hedefi oldu. Saldırıda evleri hasar görünce anne İsmet Rehimova, torunlarını ve gelinlerini de alarak daha güvenli olan iç bölgelerdeki akrabalarının yanına göç etti. Anne Rehimova, ateşkes ilan edilmesinin ardından evine döndüğünde büyük bir sürprizle karşılaştı. Ön cephede savaşan asker iki oğlu bir günlüğüne birliklerinden izin almış, evin önünde bekliyordu. Günler sonra anne ile asker iki oğlunun kavuşma anı duygu dolu anların yaşanmasına neden oldu. Anne Rehimova’nın oğullarına sarılıp, sevinç gözyaşları döktüğü anlara sadece Hürriyet tanıklık etti.
SEVİNÇ GÖZYAŞLARI
Dakikalarca asker iki oğluna sarılarak gözyaşı döken anne Rehimova, “Oğullarım cephede savaşıyordu, günlerdir hem oğullarıma hem de tüm asgerimize (askerlerimize) dua ediyordum. Allah onları korusun, ayaklarına taş değirmesin. Evime bakmaya geldim, karşımda görünce inanamadım, çok mutlu ettiler. Şu an yaşadığım mutluluğu anlatamam, bu döktüğüm sevinç gözyaşları. 1994 yılında şu an Ermenistan’ın işgalinde bulunan Kelbecer’den göç ettik. Balalarım (çocuklar) o gün küçüklerdi. Bugün asger oldular, öz vatanımız, öz toprağımızı kurtaracaklar” dedi.