DÜNYA GÜNEÅžSÄ°Z, GÜNEÅž GÖLGESÄ°Z

Her şey anlamsızlaşır.

 

Sıradanlaşır.

 

Hayat durgunlaşır.

 

 

Kasvetli bulutlardır bizi çevreleyen.

 

Hüzündür etrafımızda pervaneleşen…

 

Yağmurlar yağmaya başlar…

 

Bazen delice, bazen sessizce, bazen de usuldan damlalarla…

 

Gözyaşlarımız yağmurlara, yağmurlar denizlere karışır.

 

İşte o an nasıl da su yüzüne çıkar kalbimizin eteklerindeki yalnızlık tortusu.

 

Ve de hüznün buğusu…

 

Nasıl da çöreklenir o anlarda ruhta sevilmek duygusu…

 

Ama gerçekten sevilmek…

 

Ve işte o an nasıl da beklenir Güneş’in doğuşu...

 

Delice beklenir hem de, hayatımıza doğması, bizi ısıtması, ışıtması…

 

Tutkusunu alarak binbir ışıktan...

 

Bulasın bizi yeni renklere.

 

Hissettirsin isteriz kendini.

 

Nasıl da düşleriz o sıcaklığını, gelse deriz bizi sarıp sarmalasa.

 

Derken bir gün…

 

Beklemediğimiz bir anda…

 

Güneş doğar.

 

Ruhu ısıtan, kalbi ışıtan…

 

Doğan o güneştir ki aynı zamanda serinliğini de yaşatan gölgemiz de olur gizliden gizliye.

 

O öyle BİRGÖLGE'dir ki…

 

Bizi sürekli takip eden…

 

Kimi zaman arkamızda…

 

Kimi zaman yanımızda…

 

Kimi zaman önümüzde…

 

Geceleri ya da güneşin olmadığı anlarda da dolanır içimizde.

 

Duygularımızda, kuytularımızda…

 

Her gün yeni medeniyetler keşfeden ruhumuzda.

 

Ama en çok da kalbimizde…

 

***

 

Bir güler.

 

Gülüşü Dünyayı aydınlatır.

 

Bir konuÅŸur.

 

Sözleri ruhu ısıtır.

 

Bir bakar.

 

Gözleri kamaştırır.

 

Bazen yakar.

 

Kendiyle buharlaştırır.

 

Yani sözün özü;

 

Dünya güneşsiz olmaz, güneş gölgesiz, gölge de güneşsiz…

 

Nasıl ki yazı yazarla, şiir şairle, deniz dalgayla, ağaç kökle, aşk tutkuyla, ruh tenle, toprak suyla, bülbül gülle, ay yıldızla, gün geceyle anılıyorsa, Güneş de gölgeyle…

 

Gölge de güneşle hâliyle…

 

Varsa güneÅŸiniz.         Â

 

Dünya sizindir o halde.

 

Ve siz de;

 

Güneşte bir gölge!