Sehiv secdesi nasıl ve ne zaman yapılır? Sehiv secdesi gereken durumlar neler? Diyanet yanıtladı!
Güncelleme Tarihi:
Sehiv secdesi, namaz ibadetini yerine getirmek isteyenlerin merak ettiği konulardan biri. Kişinin namazı yanlış kılma, unutma gibi durumlarda eksikliği veya yanlışlığın telafi etmesi için sehiv secdesi yapılır. Peki sehiv secdesi nasıl yapılır? Sehiv secdesi gerektiren durumlar neler? İşte Diyanet'in konu hakkında verdiği bilgiler...
Sehiv secdesi ile ilgili bilgiler merak ediliyor. Namazda unutarak bir rüknün geciktirilmesi, tekrarlanması veya öne alınması ya da bir vacibin terk edilmesi, geciktirilmesi veya değiştirilmesi hâlinde eksiklik veya yanlışlığın telafi edilmesi için sehiv secdesi yapılır. Sehiv secdesi nasıl ve ne zaman yapılır? İşte ayrıntılar...
SEHİV SECDESİ NE ZAMAN YAPILIR?
Sehiv secdesi, namazda yanılma, unutma veya dalgınlık gibi durumlar yüzünden namazın sonunda yapılan secdedir. Namazda, unutarak bir rüknün geciktirilmesi, tekrarlanması veya öne alınması ya da bir vacibin terk edilmesi, geciktirilmesi veya değiştirilmesi hâlinde noksanlığın telafi edilmesi için sehiv secdesi yapılması vaciptir (el-Fetâva’l-Hindiye, I, 138 vd.).
EN SON HABERLER
SEHİV SECDESİ NASIL YAPILIR?
Sehiv secdesinin yapılış şekli şöyledir: Namazın son oturuşunda tahiyyât okunarak sağ tarafa selâm verilir ve hiç ara vermeksizin, tekbir getirilerek secdeye varılır. Burada üç kere “Sübhâne rabbiye’l-a‘lâ” denilir.
Sonra tekbir getirilerek oturulur, tekrar “Allahü ekber” denilerek ikinci defa secdeye varılır ve üç kere “Sübhâne rabbiye’l-a‘lâ” denilir ve “Allahü ekber” denilerek oturulur. Bu oturuşta, “Ettehiyyâtü, Allahümme salli, Allahümme bârik ve Rabbenâ...” duaları okunarak önce sağa, sonra sola selâm verilir.
Sehiv secdesine gitmeden önceki oturuşta da salli-bârik ve diğer duaları okumak caizdir. Sehiv secdesinin, her iki tarafa selâm verdikten sonra yapılabileceği görüşünde olanlar bulunmakla beraber; cumhur, sadece sağ tarafa selâm verdikten sonra yapılmasını tercih etmektedir (Mevsılî, el-İhtiyâr, 1/72-73; el-Fetâva’l-Hindiyye, 1/125; İbn Âbidîn, Reddü’l-muhtâr, 2/77-78).