Yeşil ‘hırçın çocuklar’ geliyor

ÇOĞU 68 kuşağından olan kadınlı-erkekli solcular, çevre korunması, “Nükleer santraller ve NATO’ya hayır” sloganı, barış hareketi, kadın hareketi ve sosyal adalet ağırlıklı politik taleplerle 1970’li yılların sonlarına doğru politika sahnelerinde boy göstermeye başladılar.
‘Yeşil Liste’ adı altında Almanya’nın birkaç eyaletinde parlamento seçimlerine girdiler.
Ancak yüzde 5 barajını aşamadılar.
Buna rağmen yılmadılar.
İlk kez 1979 yılında, yani bundan tam 40 yıl önce ‘Diğer Politik Birlikler’ adı altında Yeşiller, Avrupa Parlamentosu seçimlerine katıldılar.
Toplam oyların ancak yüzde 3.2’sini aldıkları için yüzde 5 barajına takıldılar.
Aynı yıl Yeşiller Baden Württemberg ve Kuzey Ren Vestfalya teşkilatları kuruldu.
13 Ocak 1980 tarihinde de federal düzeyde Yeşiller’in kuruluşu ilan edildi.
Ama aynı yıl, 5 Ekim’de yapılan Federal Meclis seçimlerinde, toplam oyların sadece yüzde 1.5’ini alabildiler.
Tabii tam bir hayal kırıklığı yaşadılar.
*
Ancak yılmadılar.
Nitekim 1981’de Berlin’de, bir yıl sonra da Hamburg, Hessen ve Aşağı Saksonya’da yapılan Eyalet Parlamentosu seçimlerinde, 1983 yılında da genel seçimlerde yüzde 5 barajını aşarak “Artık biz de varız” dediler.
Daha sonraki yıllarda da diğer eyaletlerde yapılan seçimlerde yüzde 5 barajını aşıp politikada söz sahibi olmaya başladılar.
Ve 1985’te Yeşiller, Hessen’de Sosyal Demokrat Parti (SPD) ile Almanya genelinde ilk kez bir eyalette koalisyon hükümeti kurdular.
Hem de 1982 yılındaki seçimlerden önce SPD’li Eyalet Başbakanı Holger Börner, “Yeşil faşolarla ortaklık etmem” dediği halde.
Hem de Börner, “Yeşiller’le pazarlık masasına oturacak mısınız?” sorusuna, “Şundan çok emin olabilirsiniz: Böyle bir fotoğrafı fotomontaj olarak bile göremeyeceksiniz” yanıtını verdiği halde.
Ve 12 Aralık 1985’te Börner hükümetinde Yeşiller’in ‘Les Enfants Terribles’ (hırçın/korkunç çocuklarından) Joschka Fischer Çevre ve Enerji Bakanı olarak görev aldı.
Köklü partilerin yıllarca ‘öcü’ gözüyle baktıkları Yeşiller, zamanla ‘aranan ortak’ haline geldi.
Nitekim SPD’li Gerhard Schröder başbakanlığında 1998’de kurulan koalisyon hükümetinde Yeşiller ‘küçük ortak’ olarak yer aldılar.
Yeşiller şu anda Almanya’nın 16 eyaletinin 14’ünde Eyalet Parlamentosu’nda temsil edilmektedir.
Baden-Württemberg’de Yeşillerli Winfried Kretschmann, 2011’den beri Eyalet Başbakanı olarak görev yapmaktadır.
Bu da Almanya genelinde bir ilkti.
Önce SPD ile 2016 yılından beri de bir zamanlar “Yeşiller’le asla” diyen Hıristiyan Demokrat Birlik Partisi (CDU) ile ortaklık ederek.
Bremen ve Hamburg’da SPD-Yeşiller koalisyonu iktidardadır.
Hessen’de de CDU ile Yeşiller.
Schleswig-Holstein’da CDU-Yeşiller-Hür Demokrat Parti (FDP) ‘Jamaika Koalisyonu’ (siyah-yeşil-sarı) iktidardadır.
Saksonya Anhalt’ta da CDU-SPD-Yeşiller’den oluşan ‘Kenya koalisyonu’ (siyah-kırmızı-yeşil).
Rheinland-Pfalz’da SPD-FDP-Yeşiller’in oluşturduğu ‘trafik lambası koalisyonu’ (kırmızı-sarı-yeşil).
Thüringen’de ise Almanya’da yıllarca diğer partilerin hepsi de adeta ağız birliği etmişçesine “Sol Parti ile asla ortaklık etmeyiz” dedikleri halde Sol Parti-SPD-Yeşiller koalisyonu iktidardadır.
Hem de Sol Partili Bodo Ramelow başbakanlığında.
Berlin’de ise SPD-Yeşiller-Sol Parti koalisyonu.
Yıllarca “Yeşillerle ortak yönümüz yok” diyen Almanya Başbakanı ve CDU’nun eski Genel Başkanı Angela Merkel, 2017’deki genel seçimlerden sonra Yeşiller ve FDP ile masaya oturup haftalarca pazarlık etti.
Ancak FDP’nin ‘su koyvermesi’ yüzünden ortaklık suya düştü.
Son dönemlerde yapılan kamuoyu yoklamaları, Yeşiller’in SPD’yi ‘sollayıp’ ikinci güçlü parti konumuna yükseldiğini göstermektedir.
Yani Almanya’da bundan sonra Yeşiller’e daha fazla ihtiyaç duyulacağı sinyalleri gelmekte.
Hatta Avrupa Parlamentosu’nda da.
Bu da bir zamanların ‘hırçın çocuklarının artık iyice olgunlaştığını’ ve Yeşiller’in koşarak gelmekte olduklarını göstermektedir.