Güncelleme Tarihi:
Demirkan’ın 2007’de Ankara’da Alman Büyükelçiliği’ne yaptığı vize başvurusu, Almanya’da kalacağı kuşkusuyla reddedildi.
Demirkan bunun üzerine vize almadan Almanya’ya gelmek istedi. Ancak buna da izin verilmeyince, avukat Rolf Gutmann aracılığıyla Berlin İdari Mahkemesi’nde Almanya’yı dava etti.
Berlin İdari Mahkemesi 22 Ekim 2009’da Türklere vize muafiyeti olmadığına karar verdi. Ancak Demirkan karara itiraz etti.
İtiraz dilekçesini inceleyen Berlin Brandenburg Yüksek İdari Mahkemesi, Türklere aktif hizmette vize serbestisi tanıyan Avrupa Adalet Divanı’nın Soysal kCELararı ve Almanya’nın başka eyaletlerindeki mahkemelerin Türklere vize uygulanmasını hukuka aykırı bulan kararlarını da göz önünde tutarak, davayı Avrupa Adalet Divanı’na havale etti.
İKİ ÖNEMLİ SORU
Berlin Brandenburg Yüksek İdari Mahkemesi, Avrupa Adalet Divanı’ndan şu iki soruyu açıklığa kavuşturmasını istedi:
1) Türkiye ile Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) arasında 23 Kasım 1970’de imzalanan Katma Protokol’ün 41’inci maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen serbest hizmet alım trafiği kavramı, pasif hizmet serbestisini de kapsıyor mu?
2) Bu sorunun yanıtı ‘Evet’ ise, bu kapsama akraba ziyaretleri de giriyor mu?