Unutmadık da unutturmayacağız da

YILLARCA birbirlerini sadece izin dönemlerinde görebildiler. Semiya ve Abdülkerim ismini verdikleri iki çocukları oldu. 
Semiya’nın 2013 yılında yayımlanan ‘Acı Vatan: Almanya ve Babamın Öldürülmesi’ adlı kitabında yer verdiği bir mektubunda Enver Şimşek, eşi Adile’ye “Kalbim çok ağır. Seni görmek istiyorum... Seni sürekli rüyamda görüyorum. Senden çok uzağım, ama seni her daim içimde hissediyorum” diye seslenmiş.
Hayali polis olmaktı.
Ama olamadı.
*
1985 yılında Almanya’nın yolunu tuttu.
Başlangıçta Phönix fabrikasında çalıştı.
Hafta sonları da temizlik işlerinde.
1990’lı yılların başında çiçek satmaya başladı.
9 Eylül 2000’de Nürnberg’de Liegnitzer Caddesi üzerine aracını park edip çiçekleri yanına koydu.
Aracın içine oturup müşteri beklerken iki kişi gelip 11 el ateş ettikten sonra olay yerinden uzaklaştı.
Kafasına 8 kurşun isabet eden Enver Şimşek, aracın içinde bir süre can çekişti.
Sonradan hastaneye kaldırıldı ancak iki gün sonra yaşamını yitirdi.
Polis, bu cinayetin bir mafya işi, uyuşturucu ticareti hesaplaşması olduğundan hareket etti.
Hatta aile içi bir hesaplaşmadan bile.
Kocası hastanede yoğun bakımda ölüm kalım mücadelesi verirken, eşi Adile’yi ifadesine başvurmak için emniyete götürüp, sarışın bir kadın fotoğrafı göstererek, o kadını tanıyıp tanımadığını sordular.
Hatta o kadından kocasının iki çocuğu olduğunu bile söylediler.
O dönemde cinayet dosyası önüne gelen Bavyera İçişleri Bakanı Günther Beckstein, “Yabancı düşmanı motifli olabilir mi?” notu bile düştü.
Ama, “Aşırı sağcılar olsa, olay yerinde not bırakırlardı” denildi ve bu yönde bir soruşturma yapılmadı.
Enver Şimşek’in geride kalan eşi, o zaman 14 yaşında olan kızı Semiya ve 13 yaşında babasız kalan oğlu Abdülkerim çok acı çekti.
Hala çekmekteler de.*
Enver Şimşek’ten sonra Abdurrahim Özüdoğru 13 Haziran 2001’de Nürnberg’de, Süleyman Taşköprü 27 Haziran 2001’de Hamburg’da, Habil Kılıç 29 Ağustos 2001’de Münih’te, Mehmet Turgut 25 Şubat 2004’te Rostock’ta, İsmail Yaşar 9 Haziran 2005’te Nürnberg’de, Yunan kökenli Theodoros Boulgarides 15 Haziran 2005’te Münih’te, Mehmet Kubaşık 4 Nisan 2006’a Dortmund’da, Halit Yozgat 6 Nisan 2006’da Kassel’de, Alman kadın polis Michele Kiesewetter 25 Nisan 2007’de Heilbronn’da kurşunlanarak öldürüldüler.
Almanya’da sorumluluk taşıyan politikacılar da, emniyet birimleri de, bu cinayetlerle ilgili aşırı sağcı, neonazi, ırkçı, yabancı düşmanlığı unsurunu hep gözardı ettiler.
Alman medyası ‘Döner cinayetleri’ (Döner-Morde) dedi.
“Uyuşturucu ticareti, haraç, mafya hesaplaşması” denildi.
Ama yıllar sonra bu cinayetlerin ardında ırkçı, aşırı sağcı neonazilerin oluşturduğu Nasyonal Sosyalist Yeraltı (NSU) terör örgütünün olduğu Uwe Mundlos ile Uwe Böhnhardt isimli iki teröristin 4 Kasım 2011’de bir banka soygunun ardından yakalanacaklarını anlayınca intihar etmeleriyle tesadüfen ortaya çıktı.
Suç ortakları Beate Zschaepe, birlikte oturdukları evi ateşe verip birçok bilgi ve belgeyi imha ettikten birkaç gün sonra polise teslim oldu.
6 Mayıs 2013 tarihinde Münih Eyalet Yüksek Mahkemesi’nde başlayan bu duruşmaların 3 Temmuz 2015’te bitti.
Beate Zschaepe, ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı.
Diğer 4 sanık da 2 yıl 6 ay ile 10 yıl arasında hapis cezasına.
Başbakan Angela Merkel, bu cinayetlerin arkasında kim veya kimlerin olduğunun aydınlatılacağı ve suçluların gereken cezaya çarptırılacakları sözü verdiği halde birçok unsur hâlâ aydınlatılamadı, aydınlatılmadı.
*
İşte NSU teröristlerin ilk kurbanı Enver Şimşek’in öldürülmesinin 20’inci yılında Nürnberg’de cinayet yeri Liegnitzer Caddesi’nde geçtiğimiz pazar günü miting ve yürüyüş düzenlendi.
Bugün de aynı yerde Nürnberg Belediyesi bir anma etkinliği düzenleyecek.
Amaç aşırı sağa karşı daha ciddi mücadele verilmesini yeniden gündeme getirmek ve gündemde tutmak.
Tabii NSU kurbanlarını unutmadığımızı, asla unutmayacağımızı, unutturmayacağımızı da göstermek.
NSU kurbanlarını unutmadık da, unutturmayacağız da.