Türkler daha ne yapsın?
Güncelleme Tarihi:
Almanların başlattığı İkinci Dünya Savaşı dünyayı altüst etti. En az 55 milyon kişi yaşamını yitirdi. Yalnız Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nde (SSCB) asker-sivil 26 milyon kişi hayatını kaybetti. Almanya 5.2 milyonu asker 6.3 milyon insanını kaybetti. 6 milyondan fazla Yahudi, Naziler tarafından katledildi. Savaşı kaybeden Almanya ikiye bölündü.
7 Ekim 1949’da da Sovyet işgalindeki bölgede Doğu Almanya olarak bilinen Alman Demokratik Cumhuriyeti.
Savaşta yerle bir olan kendini çabuk topladı.
1950’li yıllarda yaşanan ‘ekonomi mucizesi’ iş gücü ihtiyacını artırınca 1955 yılında Almanya ile İtalya arasında 1955 yılında ilk ‘İş gücü Anlaşması’ imzalandı.
1960 yılında da Yunanistan ve İtalya ile.
‘MİSAFİR İŞÇİ’, ‘BURALI’ OLDU
30 Ekim 1961 tarihinde de Türkiye-Almanya İş gücü Sözleşmesi imzalandı.
Ve Almanya’ya ‘Gastarbeiter’ (Misafir İşçi) göçü başladı.
Bir-iki yıl çalışıp para biriktirip ülkelerine geri dönmeyi planlayan ‘Misafir İşçiler’ zamanla ‘buralı’ oldu.
Türkler de öyle.
Zamanla eşlerini, çocuklarını yanlarına alıp Almanya’ya yerleştiler.
O zamanlar ‘uyum’ diye bir şey yoktu gündemde...
Kimsenin aklında da yoktu...
Ama yıllar sonra Almanya’da politik sorumluluk taşıyanların akılları başlarına geldi.
‘Misafir İçiler’, zamanla ‘Auslaender’ (Yabancı), ‘Einwanderer’ (Göçmen), ‘Menschen mit Migrationshintergrund’ (Göçmen kökenliler-Göçmen kökenli insanlar) oldu.
Ve uyum tartışmaları gündeme yerleşti.
Hâlâ da aratarak devam etmekte bu tartışmalar.
Resmi verilere göre 1 milyon 480 bini T.C. vatandaşı olmak üzere Almanya’da Türkiye kökenli 3 milyona yakın insan yaşamaktadır.
Bunların çok büyük bir bölümü bu ülkede doğmuştur.
Büyük bir bölümü de 20 yıldan fazladır bu ülkede yaşamaktadır.
Yani bu insanlar ‘buralıdır’.
Ama Almanların çoğu bu insanlara ‘yabancı’ gözüyle bakmaktadır.
“Bu Türkler uyum sağlamazlar, sağlamak da istemiyorlar” diyor.
‘DEMOKRASİDEN MEMNUNUZ’
Hıristiyan Demokrat Birlik Partisi (CDU) güdümlü Konrad Adenauer Vakfı’nın 2001 yılında yayınladığı bir araştırmaya bakıyorum.
Almanya’da yaşayan Türklerin yüzde 45’i, Türkiye kökenli Alman vatandaşlarının da yüzde 55’i Almanya’yı ‘vatanları’ olarak görüyor.
Almanya’da yaşayan Türklerin yüzde 76’sı, Türkiye kökenli Alman vatandaşlarının da yüzde 84’ü demokrasiye tam destek verirken ve ‘Demokrasiden memnunuz’ derken, bu oran Almanlarda yüzde 72’de kalıyor.
Türklerin yüzde 88’i, Türkiye kökenli Alman vatandaşlarının yüzde 87’si ‘Demokrasi en iyi toplumsal ve politik sistemdir’ derken, böyle düşünen Almanların oranı yüzde 80’i bile bulmuyor.
Ve hatta aynı araştırmada, Irak ve Libya gibi bir İslam ülkesinin saldırması halinde, Türklerin yüzde 45’inin, Türkiye kökenli Alman vatandaşlarının da yüzde 50’sinin Almanya’yı savunmaya hazır oldukları bile yer almakta.
Almanya’da toplumsal düzeni ve demokrasiyi savunmaya hazır Doğu Almanların oranının yüzde 42’de, Batı Almanların oranının yüzde 72’de kaldığını okuyunca da, “Almanların kendilerine ‘buralı’ gözüyle bakmaları için acaba bu Türkler ve Türkiye kökenliler daha ne yapmalı?” diyorum.
‘EŞİT HAKLARA SAHİP YURTTAŞLAR’
Merkezi başkent Berlin’de bulunan ‘Uyum ve Göç Uzmanlar Konseyi’ tarafından hazırlanıp yayınlanan ‘2022 Uyum Barometresi’ başlıklı araştırmaya bakıyorum.
Almanya’da yaşayan Türkiye kökenlilerin yüzde 38.6’sının kendisinin ‘tam olarak’, 42.9’unun da ‘daha çok’ Almanya’ya ait olduğu görüşünü paylaştığı yer alıyor.
Türkiye kökenlilerin yüzde 58.6’sı demokrasinin ‘çok önemli’, yüzde 29.6’sı da ‘önemli’ olduğunu düşünüyor.
Yani bu insanlar demokratik bir hukuk devleti olan Almanya’da özgür bir şekilde ‘eşit haklara sahip yurttaşlar’ olarak yaşıyorlar ve yaşamak istiyorlar.
Alman Bilim Kurumları ve Alman bilim insanları tarafından yapılan ciddi araştırmalar da bunun böyle olduğunu ortaya koymaktadır.
İşte bu veriler ışığında “Türkler ve Türkiye kökenliler daha ne yapsın?” diyorum.
Diyoruz da...