O bir kahraman
Güncelleme Tarihi:
Esen Akıtürk, 10 yıldır küçük bir ameliyattan bir daha uyanmayan kocası ile Alzheimer hastası annesine bakıyor. Akıtürk, “Ben onlarla yaşıyorum, ama asıl onları kaybedince yaşama şevkimi kaybetmekten korkuyorum” diyor.
Almanya’nın Münih kentinde yaşayan Esen Akıtürk 10 yıldır ameliyattan bir daha uyanamayan ve yatağa mahkum kocası ile Alzheimer annesine bakıyor. Esen Akıtürk, kocasının başucundan annesinin başucuna koşuyor. Daha önce de 2006 yılında ölen astım hastası babasına bakan Esen Akıtürk, “Ben onlarla yaşıyorum. Eğer onları kaybedersem yaşama şevkimi kaybederim diye korkuyorum” dedi.
Geçirdiği ameliyatta solunum cihazı çalışmadığı için, beynine 17 dakika oksijen gitmeyince komaya giren ve bir daha uyanamayan kocasına doktorların “Solunum cihazını çekelim ölsün” önerisinde bulunduğunu anlatan Esen Akıtürk, “Ben kocamla arkadaş gibiydim. Hayır dedim. Sonra kocamı bir bakımhaneye vermek istediler. O öneriyi de kabul etmedim. Çünkü yabancı biri nasıl bakar ona. Ben bakarım deyip eve getirttim. 10 yıldır bakıyorum ona. Ne konuşabiliyor ne de hareket edebiliyor. Bazen gözlerini açıyor. Sadece mimiklerinden anlıyoruz, acısı olduğu zaman” dedi.
Hukuk mücadelesi
Kocasına solunum hortumu yanlış takıldığı için sakat kaldığına inanan Esen Akıtürk, aynı zamanda 10 yıldır hastane ve doktorlara karşı hukuk mücadelesi yürütüyor. İlk davayı kaybeden Akıtürk, mahkeme kararına itiraz ederek temyize gitti.
Esen Akıtürk kocasıyla ilgili olayı şöyle anlattı: “Kocam devlet demiryollarından erken emekli oldu. Belinde sorunu olduğu için bir iğne yaptırdı. İğnenin yeri iltihap yaptı. Doktor iltihabın temizlenmesi gerektiğini söyledi. Biz de Münih Üniversite Kliniği'ne götürdük. Doktorlar ‘bu çok rutin bir iş. Kocanız 3, 4 gün sonra evinizde’ dediler. 27 Nisan 2000 tarihinde ameliyat ettiler, ben gece telefon ettim. Bana ameliyatın başarılı geçtiğini söylediler.
Ertesi gün hastaneye gittiğimde, kocamı bir başka hastanede yoğun bakımda buldum. Ardından bir ameliyat daha ettiler. Kocam o gün bugün bir daha komadan uyanamadı. Sadece gözünü açıyor, duyuyor, görüyor, hepsi bu kadar. Mahkemeye verdim. Münih Bölgesel Mahkemede ilk davayı kaybettim. Ama temyize gidiyoruz. Kocam hukuk sigortası yaptırmıştı. Bu sigortanın önemini bu olayda anladım.
Birinci mahkeme masrafları yaklaşık 50 bin Euro tuttu ve sigorta ödedi. Ancak temyizi karşılamıyor. Buna rağmen bu işin arkasını bırakmayacağım. Sonuna kadar gideceğim. Ben doktor hatası olduğundan eminim. Çünkü kocam hastaneye araba kullanarak gitti. Ama bir daha o hastaneden sağlam çıkamadı."