Mutluluğu beklemedi, mutlu olmaya karar verdi

ALMANYA’da yaşayan Şeyma Avcı, 2006’da İstanbul Üniversitesi Halkla İlişkiler bölümünü kazanarak İstanbul’a taşındı. Üniversitedeki ilk yılını tamamladıktan sonra yaz tatilinde ailesini görmek için Almanya’ya geldi. Çok sevdiği bir arkadaşının ısrarına dayanamadığını söyleyen Şeyma Avcı, yaşadıklarını şöyle anlattı: “Şartlar uygun değildi. Ama arkadaşımın ısrarını da kıramadım. Yolda aracımız arızalandı. Tüm güvenlik önlemlerini aldım. Fosforlu yelek giydim, uyarı üçgenini koydum. Ama bilemeyeceğim bir şey oldu. Araç servisinin gelmesini otomobilin içinde bekledim. Ancak şerit ihlali yapan bir TIR gelip içinde bulunduğum araca çarptı.

BİR AY YOĞUN BAKIMDA KALDIM
“Yaklaşık 100 metre sürüklendikten sonra aracımdan çıktım. Hayati tehlikem vardı. Kazada beyin travması, omurilik yaralanması, kaburga kırıkları ve akciğer kanaması geçirdim. 1 aylık bir yoğun bakım sürecinin ardından hayatta kaldım. Hayatımın geri kalan kısmında da tekerlekli sandalyeyle devam ediyorum. 3 aylık rehabilitasyon sürecinde daha neler yaşadığımı bile algılayamadan tekerlekli sandalyeye adaptasyon sürecim başlamıştı.”

HAYATIMIN İPLERİNİ ELİME ALDIM
“Birden yürüme yetisini kaybetmek insanı kötü hissettiriyor. Dışarıda yürüyebilen insanları görünce kafandan ‘Neden ben?’ sorusu hiç gitmiyor. Kazadan altı ay sonra İstanbul’da birçok rehabilitasyon merkezine gittim. Bu merkezlerden yürümeden çıkmayacağıma kendi kendime söz verdim. Ama olmadı. Rehabilitasyon sürecinde geçen bir ay sonunda bir gelişme olmamıştı. Herkesin hayatına devam ettiğini gördüm. En sevdiklerim annem, babam, kardeşlerim işe gidiyorlar, alışverişe gidiyorlar, nişanlım aynı şekilde işe gidiyor, arkadaşlarıyla buluşuyordu. Üniversitedeki arkadaşlarım üçüncü sınıfa geçmişti. Yani hayat devam ediyordu. Ani bir kararla merkezden ayrıldım. Mola verdiğim hayatıma geri dönmem gerektiğini hissettim. Ailem bana burada bir ev tuttu. Sonra adım adım evde yalnız kaldıkça önce temizlik yapmaya sonra yemek yapmaya başladım. Adım adım ilerledim. Artık hayatımın iplerini elime almaya başladım.”

‘YENİDEN YÜRÜYECEĞİME İNANIYORUM’
“Yeni hayatımı yaşamaya başlamış olsam da hep bir gün yürüyebileceğim inancımı taşıdım. Yeniden üniversiteye başladım, bu süreçte evlendim. İki de çocuğum oldu. Artık evli bir üniversiteli olarak kendimden emin adımlarla ilerliyordum hayatıma çünkü ben mutluluğun gelip beni bulmasını beklememiştim. Ben mutlu olmaya, mutlu yaşamaya karar vermiştim. Benim gibi milyonlarca omurilik felçlisine umut olabilecek, Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği’nin de ilk gününden beri desteklediği Wings for Life World Run çok önemli bir organizasyon. Kendimi engellerimle değil, başarılarımla tanımlamayı tercih ediyorum. Katılım ücretlerinin hepsi hayat kurtarıcı nitelikteki omurilik araştırmalarında kullanılıyor. Rehabilitasyon sürecinde kendime verdiğim sözü Wings for Life Vakfı’nın destekleriyle gerçekleştirebilirim. Buna inanıyorum. O sebeple daha fazla omurilik felci araştırmasına fon sağlanması için herkesi wingsforlifeworldrun.com sitesinden etkinliğe kayıt olmaya ve destek vermeye davet ediyorum.”