Memedim sana nasıl kıydılar

Almanya’nın Dortmund kentinde Nasyonal Sosyalist Yeraltı Örgütü NSU tarafından 4 Nisan 2006 tarihinde işlettiği büfede katledilen Mehmet Kubaşık’ın adına anıt açıldı.

Cinayetin işlendiği büfenin önündeki kaldırıma yerleştirilen 50X50 santimetrelik mermer anıta, “Mehmet Kubaşık anısına. 4 Nisan 2006’da aşırı sağcılar tarafından katledildi” ibaresi yazıldı. Törenin düzenlendiği alan karşımda duruyor. O hunhar cinayetin işlendiği büfe şimdi bir dernek lokali olmuş. Vitrininde kırmızı bir bez üzerine “Olanlardan Alman devleti de sorumludur” yazısı asılı.

İlk kez geliyor

Lokale doğru ilerliyorum. O sırada yürekleri dağlayan bir ağıt yayılıyor sokağa. Ayakta durmakta güçlük çeken, siyahlar içinde bir kadın, yakınlarının omzuna dayanarak dışarıya çıkıyor. Yaşlı bir Türk hanım, “Kolay değil, altı buçuk yıl sonra kocasının öldüğü yere ilk kez geliyor” diye söyleniyor. “Memedim, yoluna kurban olayım” diye ağlayan kadın Mehmet Kubaşık’ın eşi. Olay yerine çok yakın bir sokakta oturmasına rağmen cinayetten sonra hiç buraya uğramamış. Üç çocuğuna altı buçuk yıldır babalık da yapan Elif Kubaşık’ın omuzlarında sorgulanmadan suçlu ilan edilmenin, yıllarca zan altında yaşamak zorunda kalmanın da ağır yükü görülüyor.

Elif Kubaşık titreyen sesiyle bağırıyor, “Onu burada neonaziler öldürdü. Ama aynı neonaziler burada yürüyüş yaptılar. Bizim evimizin önünden de yürüdüler. Niye, niye, niye...” Belediye Başkanı Ullrich Sierau’u törenin yapılacağı alanın başında görüyorum. Yanında danışmanları var. Tören alanına gelmiyor. Ağlayan, feryat eden Elif Kubaşık’ın sakinleşmesini bekler gibi bir hali var.

Tedirginliği gözlerinden okunuyor. Bu sırada iki kişi cinayetin işlendiği binanın vitrinine asılan pankartı indiriyor. Bu sırada başkan da bir sandalyede oturan Elif Kubaşık’ın önüne geliyor. Gözlerine bakıyor, Kulağına eğilip birşeyler söylüyor. O sırada arkada sessizce ağlayan kızı Gamze Kubaşık’a yöneliyor. Sarılıyorlar.

Kalabalık bir topluluk Başkan Sierau’nun konuşmasını sessizlik içinde dinliyor. SPD’li Başkan, “Hiç ırkçılardan kuşkulanmadık. Bunun için özür dilerim. Ama bundan sonra böyle cinayetlerin işlenmesine tahammülümüz yok” diyor. Essen Başkonsolosu Şule Özkaya’nın da sesi titriyor konuşmasında. Yaşanan acıların tarifsiz olduğunu, ama Alman devletine de güvenin asla sarsılmadığını vurguluyor. Anıtın önünden saygıyla geçiyor kalabalık ve ardından da dağılıyor. Elif Kubaşık kızı ve damadına sarılarak evlerine gidiyor. Caddenin başına kadar Başkan Sierau da anne ve kızına eşlik ediyor. Mehmet Kubaşık’ı tanıyanlar, tanımayanlar, eski dostları, mahalleli, olayı duyup başka kentlerden gelenler güllerle donatıyorlar anıtı.

Sekizinci kurban

Mehmet Sekizinci kurban Kubaşık, Almanya’da 2000-2006 yılları arasında Nasyonal Sosyalist Yeraltı Örgütü NSU tarafından ‘Ceska’ marka 7,65 milimetre tabancayla öldürülen esnafların sekizincisiydi. 4 Nisan 2006 Salı günü öğle saatlerinde yakın mesafeden sıkılan kurşunla hayatını kaybeden Mehmet Kubaşık, öldürüldüğünde henüz 39 yaşındaydı. Kahramanmaraş Pazarcıklı olan Kubaşık, evli ve 3 çocuk babasıydı. Kubaşık ve diğer kurbanların önceleri çete, uyuşturucu ticareti veya mafya ile ilişkili oldukları için öldürüldüklerinden hareket edilmişti. Ancak NSU çetesinin ortaya çıkmasıyla ırkçlığa kurban gittikleri anlaşılmıştı.