İşte benim Almanyam

Yer: Rostock. Eski Doğu Almanya sınırları içinde bir kent.
Tarih: 22 Ağustos 1992.
Olay: Yabancı düşmanlığı, ırkçılık.

Almanya'da, aşırı sağcıların yanı sıra muhafazakar kanadı oluşturan Hıristiyan Demokrat/Hıristiyan Sosyal Birlik Partili (CDU/CSU) politikacılar, iltica hakkının sınırlandırılması için yollara düştüler.

1990'lı yılların başında ülkeye gelip iltica başvurusunda bulunanlarının sayısının artması üzerine, Alman Anayasası'nın “Politik takibata uğrayanlar iltica etme hakkına sahiptir” içerikli “İltica Temel Hakkıyla” ilgili 2. maddesinin değiştirilmesi için adeta bir kampanya başlattılar.

Yasanın değiştirilmesini isteyen politikacılar, “Almanya yabancılaşıyor”, “bunlar politik değil, ekonomik mülteci”, “ilticacı seli” gibi söylemlerle tam kışkırtıcı bir tutum sergilediler.

İşte bu kışkırtıcı tutum Almanya'da zaten varolan yabancı düşmanlığını artırdı.

Nitekim, 17 Eylül 1991 tarihinde Saksonya Eyaleti'nin Hoyerswerda kentinde aşırı sağcılar eski Doğu Almanya'ya “misafir işçi” olarak gelmiş göçmenler ile sığınmacıların yaşadığı binalara “yabancılar dışarı” sloganları atarak saldırdılar.

Tabii sadece sloganla kalmayıp molotof kokteyli saldırılarda da bulundular.
Bu yabancı düşmanı ve ırkçı tutuma bölge halkı gibi polis de seyirci kaldı...
Hem de 3 gün boyunca...
Bu, İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanyası'nda “ırkçı tehlike ve tehdidin” ilk ciddi sinyaliydi...
İşte bundan yaklaşık bir yıl sonra, yine eski Doğu Almanya sınırları içinde oluşturulan yeni eyaletlerden Mecklenburg-Vorpommern'deki Rostock kentinin Lichtenhagen kesiminde daha korkunç olaylar yaşandı.
22 Ağustos 1992 tarihinde 200'e yakın Neonazi, mültecilerin yerleştirildiği binaların önünde toplanıp, “Almanya Almanlarındır, yabancılar dışarı” sloganı atmaya başladı.
Sloganları saldırılar izledi...
Müdahale etmek isteyen polisler de saldırıya uğradı...
Halk, Neonazilerin saldırılarına açık bir biçimde alkışla destek verdi...
Bu olaylar Almanya'nın değir kesimlerinden toplanıp gelen Neonazilerin katılımıyla 25 Ağustos'a kadar devam etti.
150'ye yakın Vietnamlının oturduğu bina ateşe verildi...
Hem de çevre halkının alkışları eşliğinde...
İnsanlar canlarını zor kurtardı...

O zamanlar Bonn'daydım...
Bu korkunç gelişmeleri televizyon ekranlarından izlerken “Bu benim tanıdığım demokratik, hukuk devleti Federal Almanya Cumhuriyeti olamaz” dedim...
“Bu benim Almanya'm olamaz” dedim.
Hala da bu düşüncem değişmedi...

YER: Rostock.
Tarih: 25 Ağustos 2012.
Olay: Yabancı düşmanlığı ve ırkçılığı protesto...
20 yıl önce yaşanan o ırkçı saldırıları kınamak için binlerce kişi Rostock'ta biraraya geldi.
Göstericilerin çoğu Almandı...
Aralarında göçmen kökenliler ve başka ülkelerden gelen “demokrasi savunucuları, demokrasi tutkunları” vardı...
Ellerinde “Nazisiz Rostock”, “Neonazilere yer yok”, “Rostock'ta ırkçılığa yer yok” yazılı pankartlar vardı...
Bu tablo beni umutlandırdı...
Bu tablo benim iyimserliğimi artırdı...
“İşte benim bildiğim, benim tanıdığım, öyle olmasını istediğim, arzu ettiğim demokratik, hukuk devleti Federal Almanya Cumhuriyeti bu” dedim.
“İşte benim Almanyam” dedim...