Fransa’da kravat kavgası

Boyun Eğmeyen Fransa (LFI), Fransız Komünist Partisi (PCF), Sosyalist Parti (PS) ve Yeşiller’in oluşturduğu ‘NUPES’ kısa adıyla tanınan ‘Nouvelle Union Populaire Ecologique et Sociale’ (Yeni Ekolojik ve Sosyal Halk Birliği) milletvekillerinin bazılarının oturumlara gömlek, tişört, terlik ve kısa pantolonlarla katılmalarına bozulan muhafazakâr ‘Les Republicains’ (Cumhuriyetçiler) milletvekili Eric Ciotti, Ulusal Meclis’in saygınlığına zarar verildiği gerekçesiyle kravat takma zorunluluğuna geri dönülmesini istedi.
Hatta Ulusal Meclis Başkanı Yael Braun-Pivet’e bu konuda yazılı başvuruda bile bulundu.
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron liderliğindeki ‘Renaissance’ (Yeniden Doğuş) üyesi olan Braun-Pivet, “Buraya herkes istediği gibi giyinip gelemez” diyerek dolaylı bir biçimde Eric Ciotti’ye destek verdi.
“Ancak ben giysi polisliğine karşıyım” diyerek, kimin ne giyip giymediğini ve nasıl giyindiğini kontrol etme gibi bir niyeti olmadığını söylemeyi de ihmal etmedi.
Kravat zorunluluğuna destek aşırı sağcı ‘Ulusal Birlik’ (RN) lideri Marine Le Pen’den geldi.
Marine Le Pen’in tavsiyesi, daha doğrusu direktifi üzerine RN mensubu tüm erkek parlamenterler, oturumlara ceketli, kravatlı katıldı.
Fransız Ulusal Meclisi’nde kravat zorunluluğu NUPES’in oluşmasına öncülük eden solcu LFI’nin lideri Jean-Luc Melenchon’un ‘sans cravate’ (kravatsız) sloganıyla yollara düşmesi üzerine 2017 yılında kaldırıldı.

ŞIK GİYİNMEYİ SEVERLER
Kravat zorunluluğuna dönülmesinin gündeme getirilmesine bozulan Melenchon’un ‘adamları’ da, milletvekillerinin giydikleri elbiselerin brüt bin 650 Euro olan asgari ücretten daha pahalı olmamasını önerdiler.
Hatta Ulusal Meclis Başkanı Yael Braun-Pivet’e onlar da yazılı başvuruda bulundular.
Evet…
Moda deyince akla ilk önce Fransa ve İtalya gelir.
Dünyanın en ünlü ve en pahalı giysi markaları da bu iki ülkenindir.
Hem İtalyanlar hem de Fransızlar şık giyinmeyi severler.
Kravat takmayı da.
Fransa’ya kravat 30 yıl savaşları sırasında 1630’lu yılların ikinci yarısından sonra girmiştir.
Dönemin Fransız kralı XIII. Louis’nin askerleri arasında yardıma gelen Hırvatlar da vardı.
Anneleri, eşleri, sevgilileri veya arkadaşları onları Fransa’ya uğurlarken kendilerini ve vatanlarını unutmamaları için boyunlarına atkı bağlarlardı.
Bu farklı giysi zamanla Fransa’da ‘a la Croate’ (Hırvat tarzı) olarak nitelendirilmiş.
Hatta sonraları 14. Louis bundan çok etkilendiği için ‘Kravatlı birlik’ bile oluşturmuş.
Ve Fransızca’da Hırvat anlamına gelen ‘Croate’ sözcüğünden üretilen ‘la cravate’ (kravat) Fransızların yaşamına da girmiş.
Türkçe’de olduğu gibi başka dillere de.
Osmanlılar’da ilk kravatı takan padişah Abdülmecit olmuş.
İşte yıllar, hatta yüzyıllar sonra Fransa’da yine kravat tartışmaları yaşanırken, kendimi birden 1980’li yılların Almanyası’nda buluverdim.
1980 yılında kurulan 1983’teki genel seçimlerde yüzde 5 barajını aşarak Federal Meclis’e giren Yeşillerli erkek milletvekillerinden kravat takan yok gibiydi.
Kadın milletvekilleri de daha ziyade kendi ördükleri kazak ve hırkalarla dolaşırlardı.
Bonn’daki Federal Meclis’in oturum salonunda çocuk emziren Yeşiller’li anneler bile vardı.
Yeşiller’in kurultaylarında ise ellerinde tığlar, şişler kendilerine kazak, hırka, çorap ören kadın erkekler birbirleriyle yarış ederlerdi.
Almanya’da Yeşiller’li ilk Bakan olan ve SPD’li Hessen Eyalet Başbakanı tarafından Çevre ve Enerji Bakanlığı’na atanan Joschka Fischer’i yemin ederken gösteren spor ayakkabılı, jeans pantolonlu, kareli gömlekli, spor ceketli, kravatsız fotoğrafına bakıyorum.
Kravatlı ve takım elbiseli Börner’in karşısında sağ elini kaldırmış yemin eden Yeşiller’li Fischer.
O spor ayakkabılar müzelik bile oldu.
Aynı Fischer, 1998 yılında SPD ile Yeşiller’in Gerhard Schröder başbakanlığında oluşturduğu koalisyon hükümetinin Bakanlar Kurulu’nda Federal Dışişleri Bakanı olarak görev aldıktan sonra ise bambaşka bir Fischer oldu.
Hem takım elbiseli hem de kravatlı bir Joschka Fischer.