En iyi arkadaşımla aynı kızı beğenmişiz

Güncelleme Tarihi:

En iyi arkadaşımla aynı kızı beğenmişiz
Oluşturulma Tarihi: Haziran 23, 2009 00:00

Ben 25 yaşında Hollanda’da oturan bir gencim. Benim yaşımın geldiğini düşünerek annem ve babam bana kız bakıyorlar. Bana mahallemizde oturan bir kızı gösterdiler ve ben bunu ciddi olarak düşünmeye başladım.

Haberin Devamı

Kız gerçekten çok güzel ve üstelik de iyi bir aile kızı. Ancak birkaç gün önce en iyi arkadaşım bu kızı görmüş ve ondan çok hoşlanmış. Bunu bana da söyledi. Ben ona o kızı kendim için düşündüğümü henüz söylememiştim. Arkadaşım bana “Bu nasıl bir kız” diye sorunca, ben şoke oldum. Ona ‘Çok iyi bir kız, iyi bir ailesi var, gün görmüş insanlar” diye anlatmaya başladım. Ama yaşadığım şokun etkisi ile ona “bu kızı ben kendime düşünüyorum” diyemedim. Zaten nasıl söyleyeceğimi de bilemedim. Ama bütün bir gece, neden ona söylemedim, diye kendi kendimi yedim.
Şimdi ona söylemek istiyorum, ama onun kırılacağını ve ters bir tepki alacağımı düşünerek korkuyorum. O benim çok eski bir arkadaşım ve onu da kaybetmek istemiyorum. Size göre nasıl hareket etmeliyim.

Rumuz: kankam ve ben

Sevgili oğlum. Gördüğüm kadarıyla daha ortada fol yok, yumurta yok. Buna kendi kendinize gelin- güvey olmak denir. Senin ailen o kızı beğenmiş, sana uygun görmüş. Ama sen henüz kızı tanımıyorsun bile. Üstelik kızın durumunu bilmiyorsun, duygularını bilmiyorsun, evlenmek isteyip istemeyeceğini bilmiyorsun. Ne senin arkadaşınla aranızın açılmasına neden olacak kadar ciddi bir konu var ortada, ne de senin hemen kızı benimsemeni sağlayacak kadar. Durun bakalım, henüz ailen kızı istememiş bile. En iyisi arkadaşına, bu kızı ailenin sana uygun gördüğünü, ama henüz ortada bir şey olmadığını, kızın duygularından da haberin olmadığını söylersin. Onun için de aynı şey söz konusu tabii. Arkadaşın da kızı yakından tanımıyor, bakalım kız onu beğenecek mi? Belki de kızın çoktan bir sevdiği vardır. Siz kendi kendinize sorun çıkarmayın boş yere.


*******************

Ablam eski sevgilimle evlendi şimdi ondan nefret ediyorum


Sevgİlİ Güzin Ablacığım, ben 21 yaşında bir genç kızım.
Nedense şimdiye kadar ablalarım ve kız kardeşimle yıldızımız barışmadı. Hep tartışma hep kavga... Ne yapacağımı bilemiyorum. Annem bu durumdan çok rahatsız ve çok üzülüyor. Benim de elimden bir şey gelmiyor ve bu durum beni daha da çok yıkıyor.
En büyük ablam, benden gizli eski erkek arkadaşımla yeni bir ilişkiye başlamıştı. Bana bir sene sonra açıkladılar. O an şoke olmuştum. Zaten daha sonra evlendiler.
Ablama karşı bir nefret var içimde. Yine de ona hiçbir zaman üzüldüğümü göstermedim. “Yeter ki onlar mutlu olsun” dedim. Ama birkaç sene sonra daha da hırçınlaştım ve ablamın bana karşı yaptığı hataları bir gün yüzüne tek tek vurdum. Ve yaptığımdan hiç pişman değilim.
Şimdi iki düşman gibiyiz. Diğer ablam ve kız kardeşimle de en küçük nedenden tartışıyoruz. Onlar hep büyük ablamı destekliyor. Bu durum beni daha da üzüyor.
Düşünüyorum da, ben kardeşlerime, ablalarıma destek olacağıma onlara düşman gibiyim. Ama elimden bir şey gelmiyor. Ne olur Güzin Ablacığım bana yardım edin. İçimdeki bu kini nasıl söküp atabilirim?

RUMUZ: Anlaşmazlık

Sevgili kızım, kin ve nefret insanı yıpratan, bir burgu gibi yüreğini oyan duygulardır. En büyük kötülüğü aslında kendine yapmaktasın. Ablalarınla ve kardeşinle geçimsizliğinde bir düşün bakalım, senin hiç mi hatan olmadı... Ta küçük yaştan beri, karşılıklı olarak sürtüşme sonucu, bitmeyen bir kin ve kıskançlık duygusuyla mı hareket ettiniz? Annenin evlatları arasında birinizden birini ayrı tuttuğu, kayırdığı mı oldu?
Şimdi görüyorum ki, üzülüyorsun. Kardeşler yaşamda birbirlerine destek olmak içindir. Büyükleriniz bir gün gelip de hakkın rahmetine kavuştuğunda, siz birbirinizi kollayıp, seveceksiniz. Yalnızlık hiç de kolay değil, inan bana.
Benim kardeşim olmadı. Annemin hastalığında hep bir kardeşin eksikliğini hissettim. Çünkü böyle bir kardeşin bana candan destek olmasını isterdim.
Büyük ablanın eski erkek arkadaşınla yakınlık kurup evlenmesi seni üzmüştür. Haklısın. Bu hiç de hoş değil. Ama demek ki onlar anlaşmışlar, sen o genç adamla anlaşamamışsın ki, ayrılmışsınız. Bunu bir kin ve nefret konusu yapma. Bunlar hayatın bir parçası. Her şey düşündüğümüz kadar düzgün gitmeyebiliyor bazen. Sonuçta artık yapabileceğin bir şey yok.
Ablanı da suçlama. Belki o genç çok ısrarlı davranmıştır, ablanı etkilemiştir. Ablana içindekileri dökmen iyi olmuş. Kin gütmektense, içinde biriktirmektense, böylesi daha iyi...
Eminim biraz daha olgunlaştığında, hayatın zor yanlarını gördükçe, ciddi sorunlarla karşılaştığında ablalarının ve kardeşinin değerini anlayacaksın. Onlara karşı biraz daha hoşgörülü olmayı denedin mi hiç?

Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!