Einmal Auslaender, immer Auslaender

Yeni Alman Medyacılar’ın sloganı bu.
Almanya’da farklı dilden, farklı kültürden, farklı kökenden kızlı erkekli gençlerin oluşturduğu bir yapılanma.
2009 yılında hayata geçirildi.
Amaç; Alman medyasında çalışan göçmen kökenli sayısının artırılması.

Amaç; göçmen ve göçmen kökenli insanlarla ilgili haberlerin daha sağduyulu bir biçimde değerlendirilmesine katkı.
Almanya’da yaşayanların yüzde 20’ye yakını göçmen kökenli olduğu halde, Alman medyasında çalışan göçmen kökenlilerin oranının yüzde 2’yi bile bulmamasına ateş püskürüyor bu gençler.
En çok da “Asıl nereden geliyorsun?” sorusuna.
Hepsi de Almanya doğumlu.
Hepsi de Alman vatandaşı.
Yani buralı.
Ama asıl Almanların gözünde hala yabancı.
Konuştukları Almanların ilk saptaması “Aaa ne kadar da güzel Almanca konuşuyorsun!” oluyor hep.
Hemen ardından, “Nerelisin? Nereden geliyorsun?” sorusu.
“Hamburgluyum, Dortmundluyum, Kölnlüyüm, Münihliyim, Düsseldorfluyum” yanıtını alınca da, “Asıl nereden geliyorsun? Yani atalarının memleketi neresi?” sorusu geliyor.
İşte Yeni Alman medyacılar bu yaklaşımı değiştirmek için de yola çıktı.
İşlerinin hiç de öyle kolay olmadığının da bilincindeler.

***
Emnid tarafından yapılan bir kamuoyu yoklamasına bakıyorum.
Sonuçlar beni hiç de şaşırtmadığı halde, yine de Almanya’nın, Alman toplumun kafasının 60 yılı aşkın göç olgusundan bu yana doğru dürüst değişmemesine hayret ediyorum.
Türklerin ve Türk kökenlilerin yüzde 90’ı Almanya’da yaşamaktan memnun.
Bu sonuç beni hiç şaşırtmıyor.
İnsanların yaşadıkları ortamdan ve ülkeden memnun olması sevindirici bir olgudur.
“Ne yaparsam yapayım, ne kadar çaba gösterirsem göstereyim, Alman toplumu beni kabullenmiyor” görüşünde birleşen Türkler ve Türk kökenlilerin oranı yüzde 54’i buluyor.
Bu oran 1. nesil Türklerde yüzde 65’e ulaşıyor.
2. ve 3. nesil Tük kökenlilerin yüzde 43’ü de aynı duyguları paylaşıyor.
Aynı kamuoyu yoklamasına göre Almanya’da yaşayan her iki Türk’ten ve Türk kökenliden biri kendisini ikinci sınıf yurttaş hissediyor.
Bu oran birinci nesilde yüzde 64’ü buluyor.
Almanya’da doğup büyüyen, tüm sosyalisazyonunu bu ülkede alan ikinci ve üçüncü nesil Türk kökenlilerin yüzde 38’i de aynı duyguları paylaşıyor.
İşte bu çok tehlikeli bir gelişmedir.
Bu duygunun değişmesi için bazı yasal değişiklilere gereksinim duyulmaktadır.
Ancak yasalardan ziyade Almanların bu insanlara bakışının ve yaklaşımının değişmesi gerekmektedir.

***
Türklerin ve Türk kökenlilerin yüzde 87’si Almanya’ya çok sıkı ve sıkı aidiyet duygusu taşımaktadır.
Türkiye’ye aidiyet duygusu yüzde 85’i bulmaktadır.
Türklerin ve Türk kökenlilerin yüzde 76’sı kendi kültür ve kimliğini koruyarak Almanya’ya uyum sağlanmasından yanadır.
Bu oran 2. ve 3. nesil Türk kökenliler arasında yüzde 87’ye ulaşmaktadır.
Hem de iyi derecede Almanca bilerek ve Alman Anayasası’na saygı duyarak.
Bunun da şaşılacak hiçbir yönü yoktur.
Çünkü zaten en doğal olanı da budur.
Çünkü bu insanlar artık çoktan buralıdır.
Bu gerçek kabul edilmelidir.
Yani “Bir kez yabancı, hep yabancı” söylemi artık rafa kaldırılmalıdır.