Duvarsız 35 yıl

�

Batı’da özgürlükçü demokratik hukuk sistemi, Doğu’da özgür düşünce ve davranışı kontrol altında tutan sosyalist sitem hakimdi.
15 Haziran 1961’de Alman Demokratik Cumhuriyeti’nin başkenti Doğu Berlin’de düzenlenen bir basın toplantısında, dönemin Devlet Başkanı ve Sosyalist Birlik Partisi’nin (SED) Genel Sekreteri Walter Ulbricht, Batılı bir gazetecinin “Özgür bir kent için tarihi Brandenburg Kapısı’na bir devlet sınırı mı inşa edilecek?” sorusuna, “Sizin sorunuzu Batı Almanya’da, bizim DDR’li inşaat işçilerini duvar örülmesi için mobilize etmemizi arzu eden insanların olduğu şeklinde anlıyorum... Kimsenin duvar inşa etme, örme niyeti yok” yanıtını verdi.
Ama aradan iki ay bile geçmeden Almanya’yı Almanya’dan, Almanları Almanlardan, Berlin’i Berlin’den, Berlinlileri Berlinlilerden ayıran, Batıların “Utanç Duvarı”, Doğuluların “Faşizme geçit yok duvarı” olarak niteledikleri ‘Berlin Duvarı’ örüldü.

ÜRKÜTÜCÜ, DEHŞET VERİCİYDİ
Konya’nın Beyşehir ilçesinde orta öğrenim yaparken tarih kitaplarında okuduğum Berlin Duvarı’nı ilk kez Strasbourg (Fransa) Üniversitesi’nde tıp öğrenimi yapmakta olduğum 1971 yılında, Batı Berlin’de yaşayan tanıdık ‘misafir işçileri’ ziyaretim sırasında gördüm.
Ürkütücü, üzüntü ve dehşet vericiydi...
Duygu dolu anlar yaşadım...
Daha sonra Almanya’ya geçip Bochum Ruhr Üniversitesi’nde Politik Bilimler, Medya Bilimleri ve Genel Dil Bilimleri öğrenimini bitirdikten sonra 1980 yılında Hürriyet’in Avrupa merkezi Frankfurt’ta muhabir olarak çalışmaya başladım.
1983 yılı Ağustos ayında Hürriyet’in Berlin büro şefliğine atandım.
Hürriyet’in bürosu ünlü Ku’Damm caddesi üzerindeki Yıkık Kilise olarak bilinen Kaiser-Wilhelm Gedaechtniskirche’nin bitişiğindeydi.
Her gün olmasa bile yürüyüş mesafesinde olan Berlin Duvarı’nı sık sık görüyordum.
Her seferinde de üzülüyordum...
Yaklaşık iki yıl sonra Berlin’i terk etmeye karar verdim.
Frankfurt ve İstanbul’daki yöneticilere Berlin’de çalışmak istemediğimi söyledim.
Tabii Berlin Duvarı’nın beni tedirgin ettiğini de.
Yönetim işe devam etmemi istedi.
Ben “Gazeteden ayrılır gider, burada kalmam” diye tutturunca da “Frankfurt’ta gel” dediler.
Frankfurt’a 1985 yılı ortalarında döndükten sonra 1987 yılında Hürriyet’in Bonn Temsilcisi olarak görevlendirildim.

İNSANLAR SOKAKLARA DÖKÜLDÜ
O dönemlerde Sovyetler Birliği (SB) lideri Mihail Gorbaçov, “Perestroyka” (yeniden yapılanma) ve “Glasnost” (saydamlık) politikasıyla yeni bir açılım başlatmıştı.
Bu açılım, Doğu Almanya’da da etkisini gösterdi.
Ülkedeki demokrasi ve özgürlük sevdalıları 1989 yılı Eylül ayı itibariyle “Halk biziz” diyerek sokaklara döküldüler.
Alman Demokratik Cumhuriyeti’nin 7 Ekim 1989’daki 40’ıncı kuruluş yıl dönümü kutlamalarına katılan Gorbaçov’un “Geç kalanı (geleni) yaşam cezalandırır” diyerek dönemin Devlet Başkanı Erich Honecker’i uyarması ve dolaylı bir biçimde göstericilere destek vermesi, demokrasi sevdalılarını daha da cesaretlendirdi.
Ve daha sonraki günlerde Doğu Almanya’nın çeşitli kentlerinde insanlar “Halk biziz”, “Biz bir halkız” diyerek sokaklara dökülmeyi sürdürdü.
Ve resmi verilere göre özgürlüğe koşmak isteyen en az 160 kişinin yaşamını yitirdiği ‘Berlin Duvarı’ 9 Kasım 1989’da, yani tam 35 yıl önce çöktü.
DDR Hükümet Sözcüsü Günter Schabowski’nin “Yurtdışına seyahat edilebileceğini” açıklaması üzerine aynı akşam on binlerce Doğu Alman geçiş noktalarına akın etti.
Doğu-Batı Berlin arasındaki tarihi Brandenburg Kapısı’ndaki duvarları tırmanıp aşan insanlar Batı’ya koştu.
Batı Berlin’de yaşayan Almanlar ve çok büyük bir bölümü Türk olan göçmen kökenliler, Doğu’dan gelen bu insanlara kucak açtılar.
Birbirlerini ilk kez gören bu insanlar, birlikte gözyaşları dökerek özgürlüğün sevincini paylaştılar.
Ve daha sonraki günlerde ‘Berlin Duvarı’ anı olarak korunan küçük bir bölümünün dışında tarihe kavuşurken, iki Almanya 3 Ekim 1990 tarihinde Almanya Federal Cumhuriyeti çatısı altında birleşti.
*
Evet...
‘Berlin Duvarı’ çökeli tam 35 yıl oldu.
Federal Meclis’in dünkü (8 Kasım) oturumunda ‘duvarsız 35 yıl’ vesilesiyle anma töreni düzenlendi.
Yapılan konuşmalarda demokrasi ve özgürlüğün altı çizidi.
1989 yılında ‘Kansız Devrim’in gerçekleşmesinde etkin rol oynayan Doğu Almanya halkına övgüler yağdırıldı.
Konuşmacılar arasında o dönemde dünyada olmayan ve sonradan doğan ‘eski Doğu Almanya’ kökenli milletvekilleri de vardı.