Covid-19 Noel’i de vurdu

Her yıl Noel öncesi sokaklar, alışveriş merkezleri rengarenk ışıklandırılır.
Farklı motiflerle süslenir.
Evler, konutlar da öyle.
Noel öncesi insanların çoğu Noel ağacı satın alır.
Bu ağaçlar da süslenip ışıklandırılır.
Almanya’da da bu geleneğin sürdürülmesine özen gösterilir.

BURUK BİR NOEL OLACAK
İşte bu yıl Berlin’de ünlü Ku’Damm Caddesi yinde rengarenk ışıklarla donatıldı.
Pandemi nedeniyle geçen yıl karanlığa gömülen tarihi Brandenburg Kapısı’na açılan Unter den Linden Caddesi de öyle.
Ama geçen yıl olduğu gibi bu yıl da pandemi nedeniyle Noel kutlamalarının tadı yine kaçtı.
Genelde insanlar aileleriyle, yakınlarıyla, sevdikleriyle bir araya gelip coşkuyla kutladıkları Noel’i, bu yıl 24 Aralık’ta ‘Heiliger Abend’ (kutsal akşam) ve daha sonraki günlerde istedikleri gibi kutlayamayacaklar.
Çünkü Kovid-19 virüsü belası yüzünden insanlar sevdikleriyle birlikte olmaktan çekiniyor haklı olarak.
Çocuklar da gençler de yetişkinler de yaşlılar yurtlarındaki, bakım evlerindeki anne-babalarını, büyükanne-büyükbabalarını ziyaret ederek onlarla birkaç saatliğine bile olsa birlikte olup, Noellerini kutlayamayacaklar.
Yaşlılar evlatlarını, torunlarını kucaklayamayacak.
Çocukları, torunları annelerine-babalarına, büyükannelerine-büyükbabalarına sarılamayacak.
Yani gözler yaşlı, kalpler buruk bir Noel olacak.
İşte bu yüzden Kovid-19 Noel’i vurdu bile şimdiden bu yıl.

KONYA’DA BİLİNMEZDİ
Her yıl Noel yaklaşırken kendimi hep 1960’lı yılların sonunda buluveririm.
Çünkü benim doğduğum, çocukluğumu ve gençliğimin bir bölümünü geçirdiğim, sonradan ilçe olan Konya’nın Derebucak köyünde Noel bilinmezdi.
Ortaokul 1’inci sınıfı okuduğum Konya-Beyşehir’e bağlı Üzümlü’de de öyle.
Daha sonraki yıllarda orta öğrenimimi tamamladığım Beyşehir’de de bilinmezdi Noel.
Noel’le tıp öğrenimi yapmak için gittiğim Fransa’da, 1969 yılında tanıştım ilk kez.
Ekim ayı sonunda gittiğim Strasbourg’da birkaç hafta sonra caddelerin ışıklandırıldığını gördüm.
Tabii merak edip nedenini sorunca, “Noel’e hazırlık” yanıtını aldım.
Noel hakkında bir şeyler okuyup bilgi edindim.
Daha sonraki günlerde insanların telaşlı bir biçimde Noel alışverişine başladıklarına da tanık oldum.
Strasbourg yakınlarındaki Bischwiller kentindeki tekstil fabrikasında çalışan tanıdıklar vardı.
Zaman zaman oraya gidip sorunu olanlara tercümanlık yapardım.

GECE YARISI HEDİYELERİ VERDİ
Tanıdıklardan ikisi Bischwiller’e birkaç kilometre uzaklıktaki Rohrwiller beldesinde Fransız bir kadına ait evde kirada oturuyordu.
Marie Odile’di ev sahibinin ismi.
Türk kiracılar ona, Alsace bölgesinde yaşayanlar gibi “Maman” (mama, anne) diyorlardı.
Gerçekten de her şeyleriyle ilgilenen bir anne gibiydi.
Ben de “Madame Odile” diyordum ona.
Bir hafta sonu gittiğimde evin bahçesindeki ağaçları ışıklandırılmış gördüm.
Oturma odasında da kocaman bir Noel ağacı vardı.
Madame Odile, Noel ağacını Türk kiracılarıyla birlikte süslemişti.
Noel kutlamasına beni de davet etti.
Noel akşamı kendi elleriyle özene bezene kızarttığı Noel kazını yedik.
Noel ağacının altına yerleştirdiği hediyeleri gece yarısı bizlere dağıttı.
Ben de Türkiye’den götürdüğüm ipek eşarbı Noel hediyesi olarak verdim Madame Odile’e.
Tabii çok sevindi.
Bu geleneği ben daha sonraki yıllarda da sürdürdüm.
Çoğu zaman Katolik ve Protestan arkadaşlarla birlikte Noel kutladım.
Hâlâ da öyle.
Her ne kadar buruk da geçse, “İyi Noeller” diyorum Hıristiyan dostlara.
Frohe Weihnachten, Merry Christmas, Joyeux Noel, Buon Natal, Feliz Navidad, Feliz Natal, Kala Christouyenna...