Böyle giderse unutulur

ALMANYA’da Türkler yabancı düşmanlığına az kurban vermedi. 26 yıl önce Mölln’de, 25 yıl önce Solingen’de Türklerin kaldığı evler ateşe verildi. Bu saldırılar korku ve endişe yaymak için tüm Türkleri hedef aldı. Mölln’de üç, solingen’de üçü çocuk beş Türk hayatını kaybetti. 

O dönemi hatırlıyorum. Hemen her Türk aile, “Acaba bu gece benim evim ateşe verilir mi?” korkusuyla yatağa giriyordu. Bazı yerlerde nöbet tutanlar vardı.
Türklere yönelik saldırılar, yıllarca elini kolunu sallaya Almanya kentlerinde Türk avına çıkan neonazi terör örgütü NSU cinayetleriyle yeni bir boyuta ulaştı. Neonazi çete sekizi Türk, 10 kişiyi öldürdü. O zaman da başta esnaf, tüm Türkleri korku sardı. Dükkan sahibi Türkler, birgün içinde susturucu tabanca bulunan poşetli birinin dükkana girip namluyu kendisine doğrultup ateş edeceği korkusuyla yaşadı. Dükkanında yalnız kalmaktan korktu. Eli poşetli biri girince ecel terleri döktü.

GENÇLER BİLMİYOR
Salı günü Solingen faciasının 25’inci yıldönümü anma törenlerini izlemek için Düsseldorf ve Solingen’e gittim. Düsseldorf’ta beni anma töreninin yapılacağı Başbakanlık binasına götüren genç Türk taksiciye, “Bugün sizin için özel bir anlam ifade ediyor mu?” diye sordum. Düsseldorf doğumlu, 26 yaşındaki taksici, hukuk okuyormuş. Olumsuz cevap alınca, “Solingen faciası size bir şey söylüyor mu?” dedim.
Cevabı çok şaşırtıcıydı: “Evet, ben de bugün duydum.”
“Daha önce hiç duymadınız mı?” diye şaşkınlığımı gizleyemedim. “Hayır” dedi ve şöyle devam etti:
“Bugün çalışırken 25 yıl önce böyle bir olayın olduğunu radyo haberlerinden öğrendim.” “Ailenizde hiç bu olay konuşulmadı mı?” diye sordum. Cevabı çok daha şaşırtıcıydı:
“Yok, biz Düsseldorfluyuz ama Solingen’de akrabalarımız var. Onları düzenli ziyaret ederiz. Onlar da bize hiç bu konuda bir şey anlatmadı.”
Bu sözler bir hukuk öğrencisine aitti.

NEDİR BUNUN NEDENİ?
İçimden kızmadım değil. Bir toplum kendisini hedef alan şiddet saldırılarına bu kadar vurdumduymaz olabilir mi? Nedir bu ilgisizliğin kaynağı? Acaba bu, olayı hiç olmamış gibi gelecek nesillerden bir saklama içgüdüsü mü? Yoksa, “Aman çocuklarımız duyup üzülmesin, korkmasın” hassasiyeti mi? Veya “Almanlar utanmasın” diye mi? Ya da “Çocuklarımız öğrenip Almanlara kin beslemesinler” inceliği ve bilinci mi?

ADINA ÖDÜL VERİLECEK
Solingen saldırısına kızını, torunlarını ve yeğenini kurban veren Mevlüde Genç, Düsseldorf’ta başbakanlıkta düzenlenen anma töreninde, “Geceleri ağladım. Ama gündüzleri çocuklarımın yüzüne güldüm. Onlar benim acı çektiğimi görüp, Almanlara kin beslemesinler istedim” dedi. Ama Mevlüde Genç, törene katılan Almanya Başbakanı Angela Merkel, Türkiye Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu da bu olayın asla unutulmamasını ve unutulmayacağını vurguladılar. KRV Eyaleti’nin Başbakanı Armin Laschet, bu acı olayın unutulmaması için her yıl 10 bin euro değerinde Mevlüde Genç ödülü vereceklerini açıkladı.

MÜZE HALİNE GETİRİLMELİ
Düsseldorf’taki resmi törenin ardından Solingen’de anma töreni vardı. Bakan Çavuşoğlu ve Alman mevkidaşı Heiko Maas tören için Solingen’e geldiler. Buradaki anma törenine gelenlerin sayısı 200 civarındaydı. Şiddetli yağmur sonucu tören yarıda kesildi. Yağmur dindikten sonra neonazilerin kundakladığı Genç Ailesi’ne ait evin bulunduğu Untere Werner Caddesi’ne gittim. Fotoğrafları tüyler ürpertici bir utanç anıtı olarak tüm dünyaya yayılan, çatısı ve alt kat pencereleri tamamen yanmış evin yerinde yeller esiyor. Yabancı düşmanlığına karşı bir utanç ve uyarı anıtı müzesi olarak korunması gereken bu ev yok artık. Eğer Solingen’in unutulmaması, yabancı düşmanlığına karşı bir simge olması isteniyorsa, Genç Ailesi’nin kundaklanan ve beş ferdine mezar olan bu ev yangın sonrasındaki gibi inşa edilip bir müze yapılmalı. Mevlüde Genç de zaten, “Şimdiki aklım olsa, o evi yıktırmazdım” diyor. Yoksa 20 yıl sonra Solingen tamamen unutulur.