Babası okumasını istemedi, o üniversiteli oldu

Feyzullah T. (19), okul ?ağı geldiğinde babasının kendisini okula göndermek istemediğini, tüm ısrarlarına rağmen bir türlü okula kaydının yapılmadığını söyledi.

8 yaşına geldiğinde Diyarbakır'da yaşayan anne ve babasının ailevi nedenlerden dolayı ayrıldığını, bunun üzerine babasının evi terk ettiğini belirten Feyzullah T, "Annemle kısa süreliğine Çankırı'da oturan dayımın yanına gittik. Okumak istediğimi burada da yineledim. Okuyabilmek i?in annemle tekrar Diyarbakır'a dönmedim. Dayım henüz okula gitmeden bana okuma yazmayı öğretti" dedi.
Okuma yazma konusunda sorunu kalmayınca dayısının yardımıyla ilköğretim okuluna kaydının yapıldığını ifade eden Feyzullah T, şunları kaydetti:

"Çankırı'da ikinci sınıftan öğrenim hayatıma başladım. 9 yaşındayken Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü Konya Çocuk Yuvası'na yerleştirildim. ??üncü sınıftan itibaren eğitimime Konya'da devam ettim. Burada ?ok arkadaşım oldu. Hepsinin farklı hikayesi vardı. Yurttaki müdürler anne ve babalarımız gibi hep yanımızda oldu. Hasta olduğumuzda başımızdan ayrılmadılar. Bu ilgi beni daha ?ok hayata bağladı.

Okuyabilmem i?in ?ok azimliydim. Verilen desteklerle Konya'da Anadolu lisesinden mezun oldum. ?niversiteye gireceğimde ise yurttaki öğretmenlerim kadar kendisi de benim gibi devletin ?ocuğu olan Mustafa'nın yardımını gördüm. O da üniversiteli oldu."

Bu yıl Sel?uk ?niversitesi (S?) İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümünü kazandığını belirten Feyzullah T, "Burada benim bir ailem var. Bizden hi?bir şeyi esirgemiyorlar. Azmim sayesinde her şeyin üstesinden gelebilirim. Yıllar önce yapılan Çocuk Yuvalar Arası Türkiye Satran? Şampiyonası'nda ikinci oldum. Şimdi üniversite hayatında başarılı olmak istiyorum" diye konuştu.

ARKADAŞININ HİKAYESİ

?te yandan, Konya Sosyal Hizmetler Erkek Yetiştirme Yurdu'nda kalan Mustafa K. (20) de Uşak ?niversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat Bölümü'nü kazandı.

Mustafa K, yurda gelme hikayesini şöyle anlattı:

"Anne ve babam ayrıldıktan sonra 9 yaşında dedem tarafından yurda verildim. Ailemin beni yurda vermesini anlayamadım. Ancak ben bu şekilde de ?ok mutluyum. Burada sıcak bir yuvam, ailem var. Bizler devletin ?ocuğuyuz. Yatağında, köşe başında ?ok ağlayan arkadaşlarımız oluyor. Ancak buradaki ilgi ve sevgi bazı acıları unutturabiliyor. Azmettim üniversiteyi kazandım. Devletim i?in ilerde iyi şeyler yapmak istiyorum."

İl Sosyal Hizmetler Müdürü İzzet Güneş ise yurtta yetişen ?ocukların başarılarını görünce ?ok sevindiklerini ve gururlandıklarını söyledi.
Devletin her zaman bu ?ocukların yanında olduğunu belirten Güneş, "Biz onların ailesiyiz. Çocuklarımız bizim her şeyimiz. Hep onların iyiliği i?in ?abalıyoruz. Verilen emekler boş ?ıkmayınca mutlu oluyoruz. Yeter ki onlar topluma yararlı bir birey haline gelsinler. Devletin sağladığı imkanları unutmasınlar" dedi.