Babam çok yahayata küstü

SAYIN Güzin Hanım, annem ve babam 84 yaşında. Annem ne kadar hayata bağlı ve hareketli bir insan ise, babam da o kadar hayata küskün. Yaşlanmanın verdiği bir mutsuzluk içinde.

Yaptığımız hiçbir şeyden mutlu olmayan, bencil bir insan. Aile haricinde insanlarla birlikte olduğumuz zaman konuşkan, aklı yerinde, her şeyi anlayan ve duyan bir insan. Bizim yanımızda ise ailesiyle olmaktan mutsuz bir kişilik sergiliyor. Ayrı evde oturduğum için şanslıyım. Annem ve beni ancak yanlış bir şey söylediğimiz zaman duyuyor ve düzeltiyor. Sabah 6’dan gece 9’a kadar sürekli gazete okuyan, yemek zamanları ‘acıktım’ demesiyle var olduğunun farkına vardığımız babamla geçen sene duymaması nedeniyle tatsız bir olay yaşandı ve ona bir kulaklık aldık. Her defasında kulaklığın çalışmamasını bahane edip kullanmamakta ısrar ediyor.

Babamın bu tavırları, beni çok sinirlendiriyor.Her gün sevgimin ve saygımın biraz daha azaldığını hissediyorum. Aile içinde yaşanan stresten dolayı annemin sağlığından endişe ediyorum. Yurtdışında oturmakta olan ablam manik depresif. Ruh hastalıkları kalıtımsal olabilir mi? Tavsiyelerinizi bekliyorum.

RUMUZ: TAVSİYE

YAŞLANMAKTA pek çok açıdan katlanılmaz olmayı getiriyor ne yazık ki kızım. Ancak gençler yaşlıların yaşadığı bunalımı anlayamıyorlar.

Anneannem, “Neyi elime alsam düşürüyorum” derdi. Anlamazdım. Bir şey demezdim çünkü ona çok değer verirdim. Ama içimden “Allah Allah bu nasıl şey, nasıl tutamıyor acaba?” diye şaşırırdım.

Büyükannem çok güzel dikiş dikerdi. Bana “Kızım şu iğneyi geçiriver” dediğinde, gözünde gözlük olduğu halde nasıl olur da ipliği iğneye geçiremiyor diye aptal aptal bakardım. Oysa artık bende de aynı belirtiler başladı ve şimdi onlara hak veriyorum.Elbette ki babanız bunalımda olmalı? Yaşlanmayı kabul etmek çok zor. Zaman zaman duyup, zaman zaman duymaması da çok doğal. Biraz da zihinsel gerileme yaşaması nedeniyle kavrama sorunu olabilir. Ona karşı giderek tahammülsüz ve öfkeli olduğunuzu, sevginizin azaldığını da elbette hissediyor. Bu da onu daha çok içine kapanık bir hale getiriyor.

Madem ayrı evlerdesiniz, annenizi düşünüyorsanız bir bakıcı tutun. Ama ondan sevginizi esirgemeyin, günün birinde aynı şeyleri yaşamanızın pek de uzak olmadığını hatırlayın. Hoşgörülü olun, lütfen?

Anneniz ne kadar şikayet etse de eminim babanıza üzülüyordur.Yaşlılık depresyonu olarak adlandırılan bir rahatsızlık var. Bir psikoloğun ya da daha iyisi bir nöroloğun yardımını isteyebilirsiniz. Örneğin SGK Göztepe Eğitim ve Araştırma hastanesinde bu konularda başarılı bir hekim olan Dr. Tamer Seleker’i önerebilirim. Anneciğime, yaşlılık sürecinde çok yardımcı olmuştu. Eminim babanız böyle bir tedaviyi kabul edecektir. Çünkü o da çok mutsuz olmalı.