Almanya’da tarihi bir gün

�

Ve SPD’li Başbakan Olaf Scholz, 6 Kasım akşamı, küçük ortak FDP Genel Başkanı olan Federal Maliye Bakanı Christian Lindner’e kapıyı gösterdi.
Tabii Lindner gidince FDP’li üç bakan da istifa edince “üçlü koalisyon” dağıldı.
Şansölye Scholz, SPD ve Yeşiller’in oluşturduğu azınlık hükümeti ile “yola devam” dedi.
Ancak çoğunluğu kaybeden Scholz’a, erken seçime gidilmesi için baskılar arttı.
Her ne kadar erken genel seçim yolunu açmak için gelecek yılın başlarında güvenoyu isteyeceğini söylese de, eleştirilerin yoğunlaşması üzerine tutumunu değiştirmek zorunda kaldı ve 11 Aralık’ta Federal Meclis Başkanı Baerbel Bas’a güvenoyu talebini iletti.
*
İşte bu hafta başında da tarihi oylama yapıldı.
İşte Almanya bu tarihe güne tanıklık etti.
Tabii bizler de.
Federal Meclis’teki oturum saat 13.00’te başladı.
Oturum salonu da, izleyici tribünleri de, basın tribünü de tıklım tıklımdı.
İlk konuşmacı Şansölye Scholz’du.
Yaklaşık yarım saat süren konuşması tam bir seçim kampanyası havasındaydı.
Hem koalisyonun dağılmasına yol açan FDP lideri Christian Lindner’e hem de koltuğuna göz diken ana muhalefet Hıristiyan Demokrat/Hıristiyan Sosyal Birlik Partilerinin (CDU/CSU) başbakan adayı Friedrich Merz’e sataştı.
Lindner’i, hükümette sorumluluk üstlenecek “ahlaki olgunluğa sahip olmamakla” suçladı.
Kendisinin de ait olduğu hükümeti sabote etmekle suçladı.
Friedrich Merz’i de dar gelirliler, gece-gündüz demeden çalışarak zar zor geçinen insanlar yerine, varlıklıların çıkarlarını savunmakla.

‘TAMAMEN UTANMAZLIK’
Scholz’un ardından kürsüye çıkan Merz, FDP lideri Lindner’e sahip çıktı.
Lindner’in “ahlaki olgunluğa sahip olmadığı” suçlamasının “tamamen utanmazlık” olduğunu söyledi.
Ve Şansölye Scholz’u uluslarası görüşmelerde Almanya’yı küçük düşürmekle suçladı.
Sağ popülist Almanya için Alternatif’in (AfD) Başbakan adayı Alice Weidel ile Birlik Sahra Wagenknecht’in (BSW) Eş Başkanı Sahra Wagenknecht de, iktidara gelmesi halinde Ukrayna’ya uzun menzilli Taurus seyir füzeleri vereceğini ilan eden Friedrich Merz’i “Almanya için bir tehdit ve tehlike” oluşturmakla suçladılar.
3 saati aşkın süren konuşmalardan sonra yapılan oylama Şansölye Scholz’un beklediği ve istediği şekilde sonuçlandı.
733 sandalyeli Federal Meclis’te oylamaya katılan 717 milletvekilinden 207’si Scholz hükümetine “Evet”, 394’ü “Hayır” derken, 116’sı da çekimser oy kullandı.
Ve 23 Mayıs 1949’da Alman Anayasası’nın kabulüyle resmen kurulan Almanya Federal Cumhuriyeti’nin 75 yıllık tarihinde 6’ncı güvenoyu oylaması Scholz’un istediği gibi sonuçlanarak erken seçim yolu açıldı.
Almanya’da şimdiye kadar federal düzeyde yapılan 6 güvenoyu oylamasından 3’üne ben de “olay yerinde” tanık oldum.
*
Sosyal Demokratların “anıt adamı” olarak bilinen Başbakan Willy Brandt’ın Doğu Blok ülkeleriyle ilişkileri geliştirmek için başlattığı ‘Ostpolitik’ (Doğu Politikası) nedeniyle bazı SPD’li ve FDP’li parlamenterlerin “cephe değiştirmesi” üzerine CDU/CSU Rainer Barzel’i başbakan adayı göstererek 27 Nisan 1972’de “yapıcı güvensizlik önergesi” sundu, ama iki oyla kaybetti. Bütçe tasarısının kabulünde sıkıntı yaşayınca, erken seçime gidilmesi için Brandt, güvenoyu istedi ve 22 Eylül 1972’de yapılan oylamayı “isteyerek” kaybetti.
O zamanlar ben Fransa’da Strasbourg Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde öğrenim yaptığım için bunlardan haberim olmadı.
1974 yılında Brandt’ın yerine geçen SPD’li Şansölye Helmut Schmidt, orta menzilli füzelerin Almanya’ya yerleştilmesi kararı yüzünden sıkıntı yaşayınca, 1982 yılı Şubat ayında güvenoyu istedi ve kazanarak göreve devam etti.
Ancak ekonomi politikası yüzünden FDP’nin “cephe değiştirip” CDU/CSU ile ortaklığa karar vermesi üzerine, CDU Genel Başkanı Helmut Kohl, 1 Ekim 1982’de “yapıcı güvensizlik önergesi” oylamasını kazanarak Schmidt’in koltuğuna oturdu.
Schmidt’in oylamadan sonra yerinden kalkıp, ağır ağır yürüyerek Helmut Kohl’ün yanına gittiğini ve O’nu gönülsüz gönülsüz tebrik ettiğini televizyonda izledim.

SCHRÖDER DE İSTEYEREK KAYBETTİ
Kohl, erken seçime gidilmesi için güvenoyu isteyerek CDU/CSU’lu milletvekillerinin de “Hayır” oylarıyla 17 Aralık 1982’de yapılan oylamayı “isteyerek” kaybetti ve 6 Mart 1983’teki genel seçimleri de kazanarak FDP ile ortaklığı sürdürüp koltuğunu korudu.
Ben bu gelişmeleri de Hürriyet’in Avrupa merkezi Frankfurt’ta “uzaktan kumandalı” izledim.
1998’de Kohl’ün yerine geçen SPD’li Gerhard Schröder, Afganistan’a Alman askerleri gönderilmesi için 16 Kasım 2001’de güvenoyu istedi ve kazandı.
Ancak “Gündem 2010” politikası yüzünden SPD’ye desteğin azalmaya başlaması üzerine Schröder, 2005 yılında “kaybetmek için” güvenoyu istedi.
Ve oylamayı “isteyerek” kaybederek erken seçim hedefine ulaştı, ama 18 Eylül 2005’teki seçimleri de kaybetti ve koltuğunu CDU’lu Angela Merkel’e kaptırdı.
İşte ben de hem Schröder’in hem de Scholz’un talep ettiği güven oyu oylamalarını “olay yerinde” izleyerek, tarihi günlere ve olaylara tanıklık ettim.